ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 277

หลิงอวี๋ส่ายศีรษะ “หม่อมฉันยังไม่คิดแน่ชัด! แล้วก็ไม่แน่ใจว่าใช่นางแน่หรือไม่!”

“เป็นนางก็ไม่แปลกใจ เดาว่ามิชอบที่ท่านอดีตเสนาบดีเอ็นดูหม่อมฉัน ไม่อยากเตรียมสินเดิมให้หม่อมฉันมาก หรือหวั่นหม่อมฉันแย่งหน้าหลิงเยี่ยน…”

หลิงอวี๋กำลังคิดก็นึกถึงเรื่องสินเดิมจริง ๆ

นางจำที่แม่นมลี่เคยพูดถึงได้คลุมเครือ ท่านตาอดีตอัครเสนาบดีหลานมีบุตรีแค่คนเดียวคือมารดาในปีนั้น

ตอนที่หลานฮุ่ยจวนออกเรือน สินสมรสที่ท่านอดีตอัครเสนาบดีหลานยกให้มากมายนัก!

แต่ครั้นหลิงอวี๋ออกเรือน นอกจากสินสมรสที่ท่านอดีตเสนาบดีให้แล้วหลิงเสียงเซิงกับหวางซือแค่ให้สินสมรสของหลานฮุ่ยจวนเล็กน้อยพอเป็นสัญลักษณ์เท่านั้น

เพียงแต่ตอนนั้นหลิงอวี๋ไร้กังวล ทั้งรีบออกเรือนกับเซียวหลินเทียนจึงมิได้สนใจว่าหลานฮุ่ยจวนมีสินเดิมมากน้อยเท่าใดกันแน่

“รอข้ากลับไปตรวจสอบก็รู้แล้ว!”

หลิงอวี๋นึกถึงหลิงผิงพลันถามว่า “ท่านช่วยตรวจสอบได้หรือไม่ว่าหลังหลิงผิงถูกขับออกตำหนักแล้วไปที่ใด?”

“นางคือนางรับใช้ที่หวางซือส่งให้หม่อมฉัน บางทีนางอาจรู้เบื้องหลังอยู่บ้าง!”

หลิงผิงกับหลิงหลานอยู่ด้วยกันมาหลายปีรู้จักกันดีอย่างไม่ต้องสงสัย

ขอแต่หาหลิงผิงพบก็จะพิสูจน์ได้ว่าหลิงหลานวางพิษใส่ตนหรือไม่!

หากมีหลักฐานแล้ว แม้หลิงหลานคือคนของชิวเหวินซวง ชิวเหวินซวงก็ปกป้องนางมิได้เช่นกัน!

เซียวหลินเทียนผงกศีรษะ “ได้ กลับไปข้าจักให้คนช่วยเจ้าตรวจสอบ!”

หลิงอวี๋ช่วยตนขนาดนั้น เซียวหลินเทียนตอบแทนด้วยลูกลี้(1)ก็ไม่รู้สึกว่ามีอะไรไม่เหมาะ

หลิงอวี๋กลับถึงเรือนบุหงา แม่นมลี่รู้เรื่องท่านอดีตเสนาบดีล้มเจ็บจากปากหลิงซวนแล้ว ครั้นเห็นหลิงอวี๋กลับมาก็สอบถามทันที

“คุณหนู บาดแผลท่านอดีตเสนาบดีไม่เป็นกระไรใช่หรือไม่เจ้าคะ?”

“ไม่เป็นไรแล้ว แต่ยังต้องพักฟื้นระยะหนึ่ง!”

“หลิงผิงกับหลิงหลานมิใจกล้าวางพิษทำร้ายข้าหนักเพียงนี้หากไร้คนบงการ! เบื้องหลังพวกนางมีคนบงการเป็นแน่!”

แม่นมลี่ฟังแล้วก็วางใจพลางขบคิดตอบยิ้มหยัน

“นั่นเป็นหวางซือบงการพวกนางทำเป็นแน่เจ้าค่ะ!”

“คุณหนู หวางซือผู้นั้นหน้าเนื้อใจเสือต่อหน้าท่านอดีตเสนาบดีกับท่านผู้เฒ่าถามสารทุกข์สุกดิบท่าน แต่ลับหลังต่างกันโดยสิ้นเชิงเจ้าค่ะ!”

“อย่าพูดถึงเรื่องท่านกับหลิงเยี่ยนเลย หลิงเยี่ยนเพิ่งห้าขวบ หวางซือก็เชิญนักปัญญาชนมาสอนนางแล้ว!”

“แต่ท่านเล่า แปดขวบเต็มแล้วหวางซือก็มิเชิญให้ท่าน!”

“นางพูดว่าคุณหนูบริสุทธิ์ไร้เดียงสา น่ารักร่าเริง บังคับท่านบ่มเพาะมิได้!”

“ฟังดูแล้ว นี่คือคำพูดของผู้เป็นมารดาหรือเจ้าคะ?”

ตอบแทนด้วยลูกลี้ (投桃报李) เป็นสำนวนตรงกับสำนวนไทยคือ หมูไปไก่มา