ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 281

เมื่อหลิงอวี๋ได้ยินคำพูดนี้ของเฝิงโป สีหน้าผ่อนคลายเล็กน้อยคิดครู่หนึ่งพลางหยิบตั๋วเงินร้อยตำลึงส่งให้เขา

“งั้นก็ลำบากเจ้าช่วยข้าหานางให้เร็วที่สุดด้วย!”

นัยน์ตาเฝิงโปทอประกาย เพิ่งคิดเอื้อมมือไปรับก็ถูกเกิ่งเสี่ยวหาวตีมือหนึ่งฝ่ามือ

“ทำงานให้พี่ข้าแล้วยังกล้าเอาผลประโยชน์ วอนตายซะแล้ว!”

เฝิงโปรั้งมืออย่างหน้าม่อยคอตก

หลิงอวี๋ขยิบตาให้เกิ่งเสี่ยวหาว พลางเอาตั๋วเงินโยนลงบนเตียง

“ฮ่องเต้ไม่ปล่อยทหารหิวโหย(1)… ให้เขาเอาเถอะ! ขอแค่เขาช่วยข้าทำงานเต็มที่เขาก็ขาดผลประโยชน์มิได้!”

“เฝิงโป ข้ายังมีคำถามถามเจ้า หลิงผิงกับเจ้าวางแผนหลอกเอาเงินข้า แผนพวกนี้ผู้ใดเป็นคนคิดให้นาง?” หลิงอวี๋ถาม

เฝิงโปมองตั๋วเงินสักครู่พลางขบคิดคำพูดของหลิงอวี๋ก็ใจเต้นขึ้น

เขาพูดเจื่อน ๆ “พระชายาอ๋องอี้ ข้าน้อยล้วนเชื่อฟังคำสั่งหลิงผิงถึงหลอกท่าน! มิใช่เจตนาจริงของข้าน้อยหลอกพระชายาขอรับ!”

“เงินพวกนั้นหลิงผิงแบ่งให้ข้านิดเดียว ที่เหลือถูกนางเอาไปหมดแล้วขอรับ!”

“ประเด็นคือผู้ใดคิดแผนให้นาง?” หลิงอวี๋ถามอย่างเหลืออด

“เจ้าวางใจ ข้าไม่คิดตามเงินพวกนั้นคืน ข้าแค่อยากรู้ว่าผู้ใดกำลังแฝงอยู่ลับหลังข้า!”

ครั้นเฝิงโปได้ยินถึงวางใจ เขาคิดครู่หนึ่งกล่าวว่า

“พระชายา ทุกครั้งล้วนคือหลิงผิงคิดแผนแล้วถึงมาหาข้าขอรับ นางแค่ให้ข้าทำตามนางไปจัดหาคน…”

“ตอนแรกข้าน้อยยังมิกล้า แต่พอทำสองครั้งล้วนไม่มีเรื่องอันใดข้าน้อยจึงยอมทำตามนางขอรับ!”

“เอ่อใช่ มีครั้งหนึ่งข้าน้อยโม้ว่าหลิงผิงฉลาดอุบายที่คิดมาพระชายามิสงสัยเลย!”

“ตอนนั้นหลิงผิงหลุดปากว่ามิใช่ความคิดนาง นางก็ทำตามแผนของพี่เหวินซวงอะไรสักอย่าง!”

ชิวเหวินซวง?

หลิงอวี๋ขมวดคิ้วสักพัก ก่อนหน้านางก็เคยสงสัยชิวเหวินซวง คิดไม่ถึงว่าเป็นชิวเหวินซวงวางแผนกับตนจริง ๆ!

“เจ้าเคยเห็นพี่เหวินซวงคนนี้ไหม?”

หลิงอวี๋ใจสั่นสะท้าน หรือว่าเฝิงโปผู้นี้จะช่วยตนเปิดโปงหน้าจอมปลอมของชิวเหวินซวงได้

“หลิงผิงพูดไปด่าไป ทั้งกล่าวว่านางช่วยหวางซือทำงาน แต่หวางซือขี้งกทุกครั้งให้แค่ไม่กี่ตำลึงเงิน!”

“นางพูดอีกว่ารอนางใช้ชีวิตต่อไปมิไหวแล้ว จักให้หวางซือเอาเงินก้อนโตสักก้อนแก่นาง… ถึงตอนนั้นจักไปจากเมืองหลวงซื้อคฤหาสน์หลังใหญ่!”

เฝิงโปพูดถึงตรงนี้ก็เอ่ยเสียใจว่า “ตอนนั้นข้ายังตามถามหลิงผิงด้วย เหตุใดหวางซือถึงให้เงินก้อนโตนาง”

“แต่อย่างไรหลิงผิงก็ไม่ยอมพูด บอกแบบขอไปทีข้าไม่กี่ประโยคก็ไปเสียแล้ว!”

เมื่อหลิงอวี๋เห็นว่าไม่มีข่าวอะไรมีประโยชน์จากเฝิงโปอีกพลันกล่าว

“เจ้ารีบช่วยข้าหาคน ขอแค่มีเบาะแสเกี่ยวกับนางก็แจ้งเสี่ยวหาวทันทีที่สืบพบ! หากกล้าหลอกข้า นั่นก็รอเข้าคุกได้เลย!”

เฝิงโปผงกศีรษะโค้งคำนับ “มิกล้า มิกล้า… ข้าน้อยจักช่วยท่านหาหลิงผิงให้พบโดยเร็วที่สุดขอรับ!”

หลิงอวี๋กับเกิ่งเสี่ยวหาวออกจวนเฝิงแล้วพลันแยกย้ายกันทำงาน

หลิงอวี๋พาหลิงซวนมุ่งไปจวนเสนาบดีเจิ้นหย่วน แต่พอถึงครึ่งทางก็ถูกรถม้าสองคันขวางทางไป…

ฮ่องเต้ไม่ปล่อยทหารหิวโหย เป็นสำนวนหมายถึง ผู้บังคับบัญชาจะไม่ปล่อยให้ผู้ใต้บังคับบัญชาทนหิว