หลิงอวี๋ก้าวไปข้างหน้า เตียงของนายท่านกวนมีขนาดใหญ่มาก กว้างถึงสองเมตรเลยทีเดียว
นายท่านกวนนอนหรี่ตาอยู่ ท่าทีกึ่งเป็นกึ่งตาย
หลิงอวี๋เข้ามาก็รู้สึกก่อนเลย แต่นางไม่รู้สึกว่านายท่านกวนมีตรงไหนที่เจ็บปวด
นางมองไปที่รูปร่างหน้าตาของนายท่านกวนก่อน
นายท่านกวนรูปร่างสูงมาก แม้ว่าจะนอนอยู่บนเตียง แต่ก็ยังให้รู้สึกกดดันอย่างมาก
เขาอายุหกสิบกว่า ผมเป็นสีขาวทั้งหมดแล้ว เบ้าตาของเขาโบ๋ลึกเพราะโรคร้าย ผิวหนังของเขาเป็นสีเหลืองและมีเงาดำจาง ๆ อยู่
“นายท่าน! ข้าชื่อหลิงอวี๋ ท่านได้ยินข้าพูดหรือไม่?”
หลิงอวี๋ถามเสียงอ่อนโยน พลางดึงข้อมือของเขาออกมาตรวจชีพจร
“ท่านปู่ของข้าพูดมิได้มาครึ่งเดือนแล้ว!”
กวนซินยืนอยู่ข้าง ๆ จ้องมองหลิงอวี๋ พลางตอบแทนนายท่านกวน
หลิงอวี๋พยักหน้า จับชีพจรแล้วขมวดคิ้ว
ชีพจรของนายท่านปกติมาก แต่ไม่มีโรคหรือการเจ็บปวด แต่กลับอ่อนแอเช่นนี้ นี่มันไม่ปกติ!
ขณะที่หลิงอวี๋กำลังสงสัย ก็รู้สึกว่านายท่านกวน จู่ ๆ ก็บีบมือตนเองแน่น
หลิงอวี๋รีบเงยหน้าขึ้น ก็เห็นนายท่านกวนกะพริบตาเร็ว ๆ มาที่ตนเอง จากนั้นก็เป็นท่าทางกึ่งเป็นกึ่งตายอีก
จิตใจของหลิงอวี๋วกวน นางแน่ใจว่านายท่านกวนกำลังสื่อบางสิ่งบางอย่างกับตน
“ท่านกวนเอ้อร์ ให้คนออกไปได้หรือไม่เจ้าคะ ข้าอยากจะตรวจนายท่านอย่างละเอียด!”
หลิงอวี๋มองไปที่ท่านกวนเอ้อร์
ท่านกวนเอ้อร์มองไปทางฮูหยินใหญ่กวน
ฮูหยินใหญ่กวนจ้องนายท่านกวน แล้วจึงมองไปทางหลิงอวี๋ เมื่อครู่นางถูกหลิงอวี๋ทำให้กลัว ฮูหยินใหญ่กวนยังคงมีความกลัวอยู่!
“พระชายาอ๋องอี้ ยังต้องตรวจอันใดอีกหรือ? หรือว่าหมอตรวจจะต้องเลี่ยงผู้คนอย่างนั้นหรือ?”
ฮูหยินกวนเห็นว่าฮูหยินใหญ่กวนเงียบมิเอ่ยวาจา จึงเอ่ยขึ้นมาอย่างข่มว่าเหนือกว่า
“เจ้าให้พวกเราออกไป มีเจตนาแอบแฝงหรือไร?”
“บังอาจ… เจ้านี่ทำท่าทีกระไรกัน?”
“ข้ามาตรวจรักษาตระกูลกวนของเจ้า ก็เพราะเห็นแก่ท่านกวนเอ้อร์!”
“ฮูหยินกวน ข้าก็เป็นสะใภ้ของราชสำนักเช่นกัน เป็นพระชายาอ๋องอี้ผู้สูงศักดิ์!”
“เจ้ามิโค้งคำนับคารวะข้าครั้นเมื่อเจอก็ยังพอว่า ยามนี้ยังกล้าสงสัยข้าอีกหรือ?”
“ใครเป็นคนมอบความกล้านี้ให้กับเจ้า?”
“เจอข้าแล้วมิแสดงความเคารพ ข้ากล่าวหาเจ้าว่ามิรู้จักสูงต่ำ ดูหมิ่นราชวงศ์ได้!”
หลังจากที่หลิงอวี๋พูดวางอำนาจเสร็จ ก็มองฮูหยินกวนอย่างดูถูก ยิ้มเยาะพลางเอ่ย
“ท่านกวนเอ้อร์ นางเป็นแม่บ้านอยู่ในเรือน มิเคยได้ออกไปเห็นใต้หล้า! ท่านบอกนางเถิดว่า… เป็นเช่นนี้หรือไม่!”
ท่านกวนเอ้อร์เห็นมานานทนความเย่อหยิ่งของฮูหยินกวนมิได้ ได้ยินดังนั้นจึงพูดอย่างเคารพ
“พระชายาอ๋องอี้พูดถูกแล้ว… หากเจ้าดูหมิ่นราชวงศ์ เจ้าจักถูกลงโทษโบย!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา
รอ...
นางเอกโดนแผนร้ายไล่ล่าเจ็บตัวจะตายอ่า200+ตอน สุดท้ายจบครึ่งตอน คนร้ายบอกเข้าใจผิด นิยายฟวยไรอ่ะปัญญาอ่อนทั้งเรื่อง...
waitinggg for youuuuuuu...
ความลับยังไม่ได้เปิดเผยเลยค่ะ...
จบแบบนี้ไม่ได้นะคะ...
กลับมาได้เเล้ว...
ขอบคุณนะที่ลงเพิ่ม กำลังสนุกมาก...
คนเขียนกลับมาก๊อนนนน🥹 ทางนี่ใจจะขาดแล้วฮะ...
รอสนุกมาก...
รอ........