ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 295

กวนอิ่งไม่สนใจแม้แต่จะเช็ดเลือดออกจากใบหน้า นางมองนายท่านกวนที่มองนางอย่างเย็นชาด้วยความตกใจ

ส่วนทุกคนในตระกูลกวนที่อยู่ในห้อง กวนซินกับฮูหยินกวนเห็นนายท่านกวนลุกขึ้นนั่งโดยที่หลิงอวี๋พยุงขึ้นมา

เกิดอะไรขึ้น?

พิษควรจะออกฤทธิ์แล้วมิใช่หรือ?

กวนซินมองดูนายท่านกวนอย่างว่างเปล่า ไม่รู้จะมีปฏิกิริยาเยี่ยงไร!

"ดีมาก… ดีมาก!"

นายท่านกวนหัวเราะอย่างเย็นชา และดวงตาที่เย็นชาของเขาก็เคลื่อนจากกวนอิ่งไปที่ใบหน้าของกวนซิน

จากนั้นเขาก็กวาดสายตามองฮูหยินกวน อีกทั้งฮูหยินใหญ่กวนที่ยืนจับกรอบประตูพยุงตนไว้

“ใคร ๆ ก็อยากให้ข้าตายหรือ? แค่ก...”

นายท่านกวนพ่นเลือดที่เหลืออยู่ในปากออกมา น้ำเสียงของเขาไม่แหบแห้งอีกต่อไป แต่เต็มไปด้วยพลังอันดุเดือดเหมือนเมื่อก่อน

“พระชายาอ๋องอี้ช่วยข้าไว้ พวกเจ้ามิขอบคุณ มิหนำซ้ำยังเอาดาบบุกเข้ามา นี่ต้องการจะฆ่านางกับข้าใช่หรือไม่?”

“ท่าน… ท่านปู่… หลานกับน้องสาวมีหรือจักกล้าฆ่าพวกท่าน… นี่เป็นความเข้าใจผิด!”

กวนซินก็รู้สึกตัวได้หลังจากถูกดุ พลางเอ่ยด้วยรอยยิ้ม

“อิ่งเอ๋อร์เห็นท่านอาเจียนออกมาเป็นเลือดสีดำ ก็เลยคิดว่าพระชายาอ๋องอี้วางยาพิษจะฆ่าท่าน!”

“เข้าใจผิด… เข้าใจผิด! พระชายาอ๋องอี้ ข้าขอโทษ พวกเราทำผิดต่อท่าน!”

หลิงอวี๋ยิ้มอย่างเย็นชา มองไปที่ร่างของผู้คุ้มกันที่นอนอยู่ข้างหน้าตน อดมิได้ที่จะเอ่ยเยาะเย้ย

“คุณชายกวน คำขอโทษของเจ้า มิคิดว่ามันบางเบาเกินไปหรือ?”

“หากพี่ชายผู้คุ้มกันผู้นี้มาช่วยข้ามิทันเวลา! คำว่าความเข้าใจผิดของเจ้าคงฆ่าข้าตายแน่แล้ว!”

“ฮ่า ๆ... เจ้าคิดว่าคำขอโทษคำนั้น ทดแทนกับชีวิตของข้าได้หรือ?”

กวนซินพูดไม่ออกเพราะหลิงอวี๋เอ่ยมาเช่นนี้

แม้ว่าเซียวหลินเทียนจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เขาก็พอจะคาดเดาได้

เขามองกวนซินอย่างเย็นชาพลางเอ่ย

เมื่อเห็นว่ากวนอิ่งยังคงตะลึงอยู่กับที่ หลิงอวี๋ก็ยกมือขึ้นลูบหัวตัวเอง ปิ่นติดผมแตกไปแล้ว

ผู้คุ้มกันที่ลงดาบเมื่อครู่ตัดผมของตนไปส่วนหนึ่ง

หากนางไม่หนีทันนางคงตายไปแล้ว!

หลิงอวี๋นึกถึงการแสดงอำนาจที่กวนอิ่งทำต่อตนตลอดทางมาคฤหาสน์กวน นางก็ยิ้มอย่างเย็นชาพลางเอ่ย

“ลู่หนาน ไปรายงานต่อทางการเถิด! ข้านึกถึงเหตุการณ์เมื่อครู่นี้แล้วรู้สึกหวาดกลัว!”

"หากข้าหลบไม่ทัน สิ่งที่เจ้าเห็นตอนนี้ก็คือร่างที่ไม่มีหัวของข้าแล้ว!"

ลู่หนานกับเซียวหลินเทียนต่างเห็นว่าผมส่วนหนึ่งของหลิงอวี๋หายไป แม้ว่าพวกเขาทั้งสองจะไม่ได้เห็นภาพนั้นด้วยตาของตัวเอง แต่พวกเขาก็สามารถจินตนาการถึงความตื่นเต้นในเวลานั้นได้เพียงแค่มองผม!

ทั้งคู่ต่างเป็นห่วงหลิงอวี๋ ขณะเดียวกันก็โกรธมากด้วย!

“ขอรับ! พระชายา!”

ลู่หนานตะโกนด้วยความโกรธ "ตระกูลกวนนี้ไม่เกรงกลัวกฎหมาย! กล้าที่จะลอบสังหารพระชายา! หลู่ซิ่ง ไป ไปรายงานทางการ! ต้องลงโทษขั้นรุนแรง!"