ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 297

เมื่อท่านกวนเอ้อร์นึกถึงอันตรายเมื่อกี้ ก็รู้ว่าวิธีจัดการของหลิงอวี๋นั้นถูกต้องที่สุด!

เขาทำความเคารพหลิงอวี๋อย่างสุภาพมาก "พระชายาอ๋องอี้ ขอบคุณสำหรับวันนี้! แซ่กวน,bสังเกต เกือบจะทำให้พระชายาบาดเจ็บ… แซ่กวนรู้สึกละอายใจแล้ว!"

"คำขอบคุณมิพอสำหรับบุญคุณ แซ่กวนจักตอบแทนบุญคุณของพระชายาในภายภาคหน้าเป็นแน่!"

“พระชายาโปรดพยายามค้นคว้ายาแก้พิษให้ได้โดยเร็วที่สุดด้วยเถิด!”

หลิงอวี๋พยักหน้า พลางเอ่ย "ท่านกวนเอ้อร์ เรื่องวันนี้ เขาวางแผนทั้งกับท่านและข้า!"

"ข้าแค่กลัวว่า แผนของพวกเขาล้มเหลวแล้วพวกเขาจะลองแผนอื่นอีก!"

เมื่อคิดถึงว่านายท่านกวนต้องเอาร่างกายที่ป่วยของเขามาขอร้องเพื่อตระกูลกวน หลิงอวี๋ก็รู้สึกหนักใจ

นายท่านกวนใส่ใจเรื่องความสัมพันธ์ทางสายเลือด อยากให้โอกาสตระกูลกวนเป็นครั้งสุดท้าย

แค่กลัวว่าตระกูลกวนจะไม่เพียงแต่ไม่เห็นค่าเท่านั้น แต่ยังจะทำให้แย่ลงอีกด้วย!

ท่านกวนเอ้อร์มองนายท่านกวนด้วยสายตาจริงจัง

แม้ว่านายท่านกวนจะอารมณ์ไม่ดี แต่ก็ยังตื่นอยู่ เขาสบตาท่านกวนเอ้อร์ ครุ่นคิดอยู่นานพลางเอ่ย

“ส่งพระชายาอ๋องอี้กลับกันก่อนเถิด!”

นี่เป็นสัญญาณที่ชัดเจนแล้วว่า เขาไม่อยากสนใจเรื่องของตระกูลกวนที่เกือบจะฆ่าเขาอีกต่อไป

หลิงอวี๋กับเซียวหลินเทียนมองหน้ากัน พวกเขาไม่สะดวกที่จะเข้าไปแทรกแซงการต่อสู้ภายในของตระกูลกวน

ขอเพียงนายท่านกวนตื่น ก็ไม่มีอันตรายใด ๆ!

สิ่งเดียวที่หลิงอวี๋ทำได้เพื่อช่วยนายท่านกวนคือการค้นคว้ายาแก้พิษโดยเร็วที่สุด

หลิงอวี๋คิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วหยิบขวดยาแก้พิษออกมามอบให้ท่านกวนเอ้อร์

“ยาพวกนี้สามารถระงับพิษในร่างกายของนายท่านกวนได้ ครั้นข้าค้นคว้ายาพิษได้แล้ว จักส่งคนมาแจ้งท่านทราบ!”

ท่านกวนเอ้อร์พยักหน้า แล้วส่งพวกเขาออกไป

“ท่านอ๋องอี้ แซ่กวนขอท่านช่วยกระไรหน่อยได้หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?”

กวนผิงลังเลอยู่นานก่อนที่จะเอ่ย

เซียวหลินเทียนมองกวนผิงแล้วพยักหน้าเล็กน้อย

กวนผิงก้าวไปข้างหน้า ใช้โอกาสคารวะเซียวหลินเทียน ยื่นข้อความไปที่มือของเซียวหลินเทียน

การกระทำที่มอบความไว้วางใจเรื่องความปลอดภัยของครอบครัวของเขาให้กับเซียวหลินเทียนนั้น แทนที่จะบอกว่าเป็นความเชื่อใจ… มันเหมือนเป็นการขอหลบภัยเสียมากกว่า!

เซียวหลินเทียนพยักหน้า "ใต้หล้านี้ไม่มีกำแพงใดที่ลมจะลอดไปมิได้ ท่านกวนเอ้อร์ก็แค่ระมัดระวังก่อนที่มันจะเกิดขึ้น!"

“ท่านกวนเอ้อร์เป็นคนมีความสามารถ ทำการเด็ดขาด มิพูดไร้สาระ!”

หลิงอวี๋ก็พยักหน้าอย่างนับถือ คนมากมายในโลกนี้ล้วนคิดจะล่าถอยเมื่อเกิดภัยเท่านั้น!

แต่ท่านกวนเอ้อร์หาทางออกอย่างเด็ดขาดเมื่อได้กลิ่นอายวิกฤต!

หากคิดให้ลึกกว่านี้ บางทีท่านกวนเอ้อร์อาจไม่เพียงแค่มองหาที่หลบภัยสำหรับครอบครัวของเขาเท่านั้น!

ในขณะเดียวกันก็กำลังมองหาที่ที่ปลอดภัยสำหรับเขาและนายท่านกวนด้วย!

หลิงอวี๋นึกถึงสิ่งที่นายท่านกวนพูดกับนาง มีคนในวังวางยาพิษเขา!

บางที ท่านกวนเอ้อร์อาจได้กลิ่นอายความอันตรายนี้ และกลัวว่าเขากับนายท่านกวนจะอ่อนแอ ไม่สามารถต่อสู้กับคนในวังได้ จึงเข้ามาหลบภัยที่เซียวหลินเทียน!

เพราะว่า หลิงอวี๋ได้ช่วยนายท่านกวนไว้ บัดนี้นางกับท่านกวนเอ้อร์ก็นับว่าลงเรือลำเดียวกันแล้ว!

สายตาที่ท่านกวนเอ้อร์และเซียวหลินเทียนมองกัน อาจจะมีความเข้าใจที่สื่อถึงกันเช่นนี้!