ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 309

แต่ในช่วงสั้น ๆ หวางต้าหู้ก็เรียกขึ้นอย่างลำพองต่อ

“ท่านอ๋องอี้ทั้งหมดเป็นเพราะท่านทำลายทรัพย์สมบัติมากมายของตระกูลกวนเสียหาย เราจะฟ้องร้องท่านแน่!”

“ท่านต้องชดใช้ให้ตระกูลกวน!”

ลู่หนานฟังเสียงร้องสังเวชของข้ารับใช้เหล่านั้นพลางมองหวางต้าหู้ที่หมกมุ่นแต่ทรัพย์สมบัติท่าทางเอาหูไปนา เอาตาไปไร่ต่อข้ารับใช้ที่ตายเปล่าเหล่านั้นโดยสิ้นเชิง

เขาโกรธจนชักดาบออกตะโกนลั่น

“ไม่รีบหนีเอาตัวรอดยังสร้างความยุ่งยาก ข้าจักเสี่ยงตายฆ่าเจ้าก่อนไอ้ชั่ว!”

หวางต้าหู้ตกใจสะดุ้ง เมื่อเห็นหลู่ชิ่งและองครักษ์สองสามคนชักดาบด้วยท่าทีมาประชิดตนด้วยรูปลักษณ์ดุร้ายพรั่นพรึง

เขาไม่กล้าด่าอีกพลางพาข้ารับใช้กับครอบครัวตนหนีภัยไปข้างหน้าต่ออย่างเศร้าซึม

แม่ทัพเฉินพาทหารของตนวิ่งมา หน้าผมของเขาเปรอะฝุ่น เสื้อคลุมขุนนางบนร่างถูกไฟไหม้จนขาดรุ่งริ่ง

“ท่านอ๋อง สถานการณ์ไฟหนักเกินไปไร้ทางช่วย! ควรทำเช่นไรดีพ่ะย่ะค่ะ?”

ขณะนี้เอง ราชองครักษ์ผางพากองทัพหลวงรุดมาดับไฟตามพระราชโองการจักรพรรดิแล้ว เขาเห็นไฟหนาแน่นเช่นนี้ก็ตะลึงปากอ้าตาค้างเหมือนกัน

“เซียวหลินเทียน หากไหม้อย่างนี้จะลุกลามทวีขึ้นอีกพ่ะย่ะค่ะ!”

หลิงอวี๋สังเกตว่าอุปกรณ์ดับเพลิงยุคโบราณล้าหลังนัก แถมยังไร้มาตรการป้องกันการแพร่กระจาย

“พวกเจ้ารีบให้คนก่อกำแพงดินทำเขตกั้น”

หลิงอวี๋อธิบายหลักการเขตกั้นให้พวกเซียวหลินเทียนอย่างเรียบง่าย

ดวงตาเซียวหลินเทียนกับแม่ทัพเฉินทอประกายขณะฟัง

เซียวหลินเทียนพูดทันที “ลู่หนาน แม่ทัพเฉิน พวกเจ้าไปเรียกรวมทหารของเรามาตั้งเขตกั้นตามคำสั่งของพระชายาประเดี๋ยวนี้!”

“พ่ะย่ะค่ะ!”

แม่ทัพเฉินรีบกล่าวทักราชองครักษ์ผาง เร่งรวบรวมกำลังคนถอยหลังมาทำเขตกั้น

หลิงอวี๋เห็นพวกเราเริ่มวุ่นก็กล่าวทักพลางพาพวกหลิงหว่านรีบไปศาลหลักเมือง

ปากประตูเมืองบูรพาก็ตันจนน้ำลอดผ่านมิได้

รถม้าที่คนรวยลำเลียงทรัพย์สินต่างขิงก็รา ข่าก็แรง ขวางประตูเมืองจนไม่มีคนเข้าออก

นางรู้สึกได้ว่าร่างกายดรุณีกำลังเจ็บปวดรุนแรง!

หลิงอวี๋รีบเบียดฝูงชนพุ่งไปพลันก้มอุ้มดรุณีไปด้านข้าง

โลหิตจากร่างดรุณีเลอะบนตัวของหลิงอวี๋ หลิงอวี๋กำลังจะวางนางลงถึงเห็นมือข้างหนึ่งของเด็กน้อยหักเสียแล้ว เลือดไหลนองจากบาดแผลไม่หยุดยั้ง

หลิงอวี๋รีบหันมองรอบด้านพลางครุ่นคิดหาสถานที่รักษาดรุณี

“อาอวี๋…”

ฉินซานที่กำลังอพยพออกปากประตูเมืองโดนเสียงร้องของดรุณีดึงดูด พอมองมาก็เห็นฉากนี้เข้าพอดี

เขารีบรุดมา กวาดมองสถานการณ์ลำบากของหลิงอวี๋ให้กระจ่าง

“ตามข้ามา!”

ฉินซานอุ้มดรุณีขึ้นพลันวิ่งไปด้านข้างประตูเมือง

หลิงอวี๋ดึงหลิงหว่านกับหลิงซวนรีบตามไป…

ขุนนางรุ่นสอง (官二代) หมายถึงว่า เป็นลูกหลานของขุนนางขั้นสูงได้รับอำนาจอย่างง่ายดาย ขณะเดียวกันก็บรรยายถึงพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมหรือเกเร