ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 312

“แม่นางหลิงกับพี่ ๆ ทุกท่านมากินอะไรสักหน่อย!”

มารดาของหลี่ชุงป้าหลี่ตามมาแล้วเช่นกัน ต้มโจ๊กหม้อใหญ่กับหลิงซินและทำแป้งทอดเล็กน้อยส่งเข้ามา

หลิงอวี๋กล่าวทัก “หว่านเอ๋อร์ หลิซวนรีบกินเถอะ เราต้องไปศาลหลักเมืองตรวจดูทางนั้นอีกว่ามีคนเจ็บให้รักษาหรือไม่!”

หลิงหว่านจึงยันขึ้น เหล่าคนพอกินตะกละตะกลามเสร็จ เหลือหลี่ชุงกับหมอเลี่ยวไว้ดูแลคนเจ็บก็เดินออกไปแล้ว

เพลิงไหม้กว่าครึ่งมอดไปแล้ว แต่ยังมีควันหนาทึบลอยอยู่บนอากาศพร้อมขี้เถ้าจากการเผาไหม้แผ่ตามกันมา ทำให้เขตพื้นที่ผืนนี้ดูเปลี่ยวร้างยิ่ง

ทั่วหัวระแหงบนถนนหลักมีขยะที่เหล่าผู้ลี้ภัยทิ้งไว้ แถมมีรถม้าที่โดนปล่อยทิ้ง

หลิงอวี๋กำลังคิดพาพวกหลิงหว่านไปศาลหลักเมืองพลันเห็นผู้ลี้ภัยรวมตัวกันเป็นกลุ่มทะลักไปทางประตูเมือง

ผู้ลี้ภัยเหล่านั้นถือตะบองอย่างฮึกเหิม เดินพลางพูดไปด่าไป

เกิดเรื่องอะไรขึ้น?

หลิงอวี๋กำลังขบคิดก็ได้ยินคนกล่าวด่า

“ท่านอ๋องอี้กับแม่ทัพเฉินสมควรรับผิดชอบอัคคีภัยครั้งนี้ พวกเขาดับไฟไม่ทันกาลทำให้พวกเราไร้บ้านกลับ!”

“เรือนข้าถูกเผายับแล้ว สินค้าปักทอมากมายในร้านล้วนเสียสิ้น ภายหน้าข้าจักพึ่งกระไรอยู่รอด!”

“ใช่แล้ว เรือนข้าก็ถูกเผายับแล้ว! พวกเขาต้องรับผิดชอบภัยพิบัตินี้! ชดใช้… ต้องชดใช้!”

หลิงอวี๋มุ่นคิ้วเห็นหวางต้าหู้เถ้าแก่ร้านตระกูลกวนอยู่ท่ามกลางด้วยตาเฉียบแหลม

ยังมีพ่อบ้านเหอกับกวนอิ่งที่แต่งตัวด้วยเสื้อผ้าบุรุษปะปนอยู่ในผู้ประสบภัย

หวางต้าหู้เอ็ดตะโร “ท่านอ๋องอี้ยังส่งเสริมโจรปล้นทรัพย์สมบัติของตระกูลกวน ทำร้ายข้ารับใช้ผู้คุ้มกันหลายคนของตระกูลกวนตายในกองไฟ หนี้เลือดต้องชำระด้วยเลือด! เขาต้องรับผิดชอบ!”

คนกลุ่มหนึ่งถูกหวางต้าหู้ปลุกปั่น พรั่งพรูไปข้างหน้าอย่างเคืองโกรธ

“ตามไปดู!”

หลิงอวี๋รู้สึกสถานการณ์ไม่ดี ผู้ประสบภัยพิบัติเหล่านี้สูญเสียเรือนนอนกับร้านค้าบัดนี้โมโหปวดใจ

มีคนเรียกผู้ประสบภัยพวกนั้น

“ทุกคนลุกขึ้น ครอบครัวข้าถูกไฟคอกตาย พวกขุนนางนี่แม้เส้นขนล้วนไม่เจ็บ คิดว่าแค่พูดดี ๆ ไม่กี่ประโยคจะปกปิดเรื่องนี้ได้หรือ?”

“มิได้ พวกเขาต้องรับผิดชอบ! ท่านอ๋องอี้ ชดใช้ค่าเสียหายครอบครัวเรามา!”

ครั้นถูกคนผู้นี้ปลุกปั่น ผู้ประสบภัยเหล่านั้นพลันรุมล้อมขึ้น

ฝูงชนโอบล้อมทางเซียวหลินเทียนกับแม่ทัพเฉินอย่างคั่งแค้น

ลู่หนานกับองครักษ์คนอื่นไม่สนใจสร้างเพิงหลบภัยแล้ว ทยอยกันพุ่งไปท่ามกลางการล้อมเซียวหลินเทียนกับแม่ทัพเฉิน

“ถอยไป… มีอะไรพูดกันดี ๆ!”

จ้าวซวนเรียกอย่างร้อนใจ “ยามเกิดเพลิงไหม้ ท่านอ๋องของเรากับแม่ทัพเฉินก็รีบไปที่เกิดเหตุเป็นคนแรก!”

“ไฟไหม้รุนแรงเพียงนั้น อีกทั้งลมพัดแรง สถานการณ์ไฟเช่นนี้เปลี่ยนเป็นผู้ใดมาล้วนไร้วิธีกำจัด…”