ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 323

ชิวเหวินซวงจิตใจสับสนวุ่นวายมาก ตั้งแต่ชิวเฮ่าจากไป เซียวหลินเทียนก็มีหลายเรื่องเลยที่นางไม่รู้!

นางเป็นเหมือนคนตาบอดที่ติดอยู่ในตำหนักอ๋องอี้แห่งนี้ ไม่รู้เลยว่าเซียวหลินเทียนทำอะไรอยู่ข้างนอกบ้าง!

หากเซียวหลินเทียนได้รับการช่วยชีวิตไว้ได้ นางจะต้องหาวิธีให้เซียวหลินเทียนพาชิวเฮ่ากลับมา!

สองพี่น้องทำมามากมายถึงเพียงนี้กว่าจะให้ได้รับความไว้วางใจของเซียวหลินเทียน จะมาล้มเหลวเช่นนี้มิได้!

ชิวเหวินซวงทำแผลให้จ้าวซวน พลางถือโอกาสถามว่าเกิดอะไรขึ้น

ภายในห้อง หลิงซวนได้ตรวจเลือดแล้ว พบว่ามีองครักษ์หลายคนที่มีหมู่เลือดตรงกับของเซียวหลินเทียน

หลิงอวี๋ให้นางเจาะเลือดออกมาใส่ไว้ในถุงเลือดแล้วถ่ายเลือดให้เซียวหลินเทียน

หลิงอวี๋หยิบสำลีแอลกอฮอล์มาทำความสะอาดบาดแผลของเซียวหลินเทียนด้วยตัวนางเอง

แม้ว่านางจะทำเรื่องเช่นนี้มาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน แต่ก็ไม่มีครั้งไหนทำให้นางใจสั่นเช่นวันนี้

นางไม่กล้ามองหน้าเซียวหลินเทียน แล้วหายใจเข้าลึก ๆ เพื่อสงบสติอารมณ์ตนเอง

นางจะต้องช่วยชีวิตเขาให้ได้!

หลิงอวี๋สร้างกำลังใจให้ตน พลางเย็บแผลอย่างรวดเร็วไปด้วย

กระทั่งตอนที่จัดการกับบาดแผลบนหน้าอกของเซียวหลินเทียน หลิงอวี๋เพิ่งจะเช็ดสำลีแอลกอฮอล์ไป ก็ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง

เห็นเพียงว่าเลือดที่เปื้อนสำลีแอลกอฮอล์เปลี่ยนเป็นสีน้ำเงิน นี่มันหมายความว่าในเลือดนั้นมีพิษ!

จู่ ๆ หัวใจของหลิงอวี๋ก็เหมือนจุกมาที่ลำคอ พิษนี้ไม่มีสีไม่มีกลิ่น ก่อนหน้านี้นางมิได้สังเกตเลยว่าเซียวหลินเทียนถูกพิษ!

หากมิใช่เพราะปฏิกิริยาระหว่างแอลกอฮอล์กับสารพิษ นางก็จะรักษาเพียงแค่บาดแผลถูกแทงของเซียวหลินเทียนเท่านั้น เช่นนั้นแล้วเซียวหลินเทียนก็จะถูกพิษจนสิ้นชีพ!

นี่คือพิษชนิดใดกันแน่?

หลิงอวี๋เรียกหลิงซวนมาทำความสะอาดแผลต่อ ส่วนตนก็อาศัยตอนที่หลิงซวนกำลังยุ่งอยู่ แอบเข้าไปทำการตรวจเลือดในมิติ

ผลการตรวจเลือดต้องรอสักครู่หนึ่ง หลิงอวี๋กลัวว่าเซียวหลินเทียนจะทนไม่ไหว จึงหยิบยาแก้พิษออกมาก่อน

หลิงอวี๋รีบฉีดยาให้เซียวหลินเทียน

หลังจากเย็บแผลแล้ว หลิงอวี๋ก็ป้อนน้ำหญ้าวานรให้เซียวหลินเทียน

หลิงซวนเห็นหลิงอวี๋จ้องท่านอ๋องอี้อย่างนิ่งอึ้ง เป็นครั้งแรกที่ไม่มีรอยยิ้มมั่นใจเช่นนั้นบนใบหน้า

นางรู้สึกเศร้าใจ แม้ว่าคุณหนูจะเป็นแพทย์ชั้นเซียน หาใช่ว่าจะช่วยทุกชีวิตได้!

การยื้อแย่งคนจากพญายมนั้น มีเพียงพระเจ้าเท่านั้นที่สามารถทำได้!

ดูเหมือนหลิงอวี๋จะมิได้ยินคำพูดของหลิงซวน หลิงซวนจึงทำความสะอาดต่อไป

กระทั่งทำความสะอาดเสร็จ หลิงซวนถึงได้เปิดประตู จ้าวซวนกับเหล่าองครักษ์ก็กรูมาที่ประตูกันหมด

“พระชายา ท่านอ๋องเป็นเยี่ยงไรบ้าง? ช่วยได้แล้วหรือไม่?”

“พระชายา ยังต้องการเลือดอีกหรือไม่? เอาของข้าไปเลย ข้าแข็งแกร่งมาก ไม่เป็นไรหรอกขอรับ!”

หลิงอวี๋ได้สติขึ้นมา ไม่อยากให้การมองโลกในแง่ร้ายของตนส่งผลกระทบต่อทุกคน จึงฝืนยิ้มพลางเอ่ย

“ไม่เป็นไรแล้ว! ท่านอ๋องได้รับบาดเจ็บหนักเกินไปจึงหลับไปแล้ว!”

“เขาต้องพักผ่อนให้เต็มที่ พวกเจ้าไม่ต้องกังวล ไปพักผ่อนก่อนเถิด! ข้าจะดูแลเขาเอง!”