ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 342

“ฮ่าฮ่า…”

ครั้นองค์ชายเว่ยกลับถึงตำหนักองค์ชายเว่ยก็อดหัวร่อครืนใหญ่มิได้

“ท่านหาน กลยุทธ์ท่านปราดเปรื่องนัก!”

“ตัวข้ามิเพียงทำพระชายาขายหน้าเท่านั้นองค์ชายรองยังเสียหน้าด้วย แถมได้โครงการฟื้นฟูย่านการค้ามาง่าย ๆ !”

“รางวัล… ตัวข้าจะให้รางวัลท่านหนัก ๆ อย่างงาม!”

หานหลินโค้งกายขอบพระคุณยิ้มตาหยี “ขอบพระทัยรางวัลจากองค์ชายพ่ะย่ะค่ะ! องค์ชาย นี่มิใช่ผลงานกระหม่อมทั้งหมดเป็นวาสนาขององค์ชายด้วยพ่ะย่ะค่ะ!”

องค์ชายเว่ยพึงพอใจต่อถ้อยคำนี้จนยิ้มไม่หุบ

หานหลินแอบถอนหายใจโล่งอก โชคดีที่ตัวเองมีญาณรู้ล่วงหน้า ชิงให้องค์ชายเว่ยไปพูดให้กระจ่างตัดหน้าพระชายาอ๋องอี้ไปฟ้องร้อง

ด้วยแบบนี้หากพระชายาอ๋องอี้ไปฟ้องร้อง จักรพรรดิอู่อันจะสะเอียนเท่านั้น

วาจาเหล่านั้นที่องค์ชายเว่ยพูดต่อฝ่าบาทล้วนเป็นหานหลินสอน มิเอ่ยถึงพระชายาอ๋องอี้อย่างไร้มารยาทสักประโยค แต่กลับเน้นความโอบอ้อมอารีขององค์ชายเว่ย และความผูกพันฉันพี่น้องอันลึกซึ้ง

หานหลินพอใจกับความอัจฉริยะของตนยิ่ง

เรื่ององค์ชายเว่ยได้รับโครงการฟื้นฟูย่านการค้าแพร่ถึงตำหนักอ๋องอี้เรียบร้อย

จ้าวซวนโกรธจนคันฟันพลางอดบ่นกับหลิงอวี๋มิได้

“พระชายา ท่านว่านี่เรื่องกระไรกัน! องค์ชายเว่ยส่งมือสังหารลอบสังหารท่านอ๋องของเรา ยังวางแผนทำเราขายหน้าด้วย!”

ยามนี้ไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้นกับพระองค์เลย แถมแย่งงานราชการของท่านอ๋องเราไปแล้ว!”

หลิงอวี๋รู้เรื่ององค์ชายเว่ยด่วนเข้าวังนางขบคิดคร่าว ๆ ก็ตระหนักได้ว่าเป็นแผนของหานหลิน

“ที่ปรึกษาผู้นี้ขององค์ชายเว่ยช่างมิธรรมดา!”

หลิงอวี๋โพล่งถามว่า “เจ้ามีข้อมูลเขาบ้างหรือไม่? เอามาให้ข้าดูหน่อย! รู้เรา รู้เขา คราวหน้าพวกเราจักได้มิหลงกล!”

บัดนี้จ้าวซวนเลื่อมใสหลิงอวี๋สุดจิตจึงไปหาข้อมูลหานหลินที่ห้องตำรามาให้หลิงอวี๋

หลิงอวี๋อ่านพลางถามความสัมพันธ์ระหว่างเหล่าองค์ชายไปพลาง

จ้าวซวนดูออกว่า ครั้นเซียวหลินเทียนมิได้สติ หลิงอวี๋ก็เป็นเสาหลักของตำหนักอ๋องอี้ได้

เขาบอกหลิงอวี๋หมดทุกเรื่องที่ตัวเขาทราบ

“ข้าพูดจริงหนา จ้าวซวน เจ้าช่วยข้า…”

ขณะหลิงอวี๋กำลังเอ่ยพลันเห็นลู่หนานพยุงชิวเหวินซวงที่ร่ำไห้เศร้าโศกเดินเข้ามา

“นี่เกิดเรื่องกระไรขึ้น?”

จ้าวซวนถาม

ลู่หนานมองชิวเหวินซวงโศกาเศร้าสร้อยก็ช่วยนางพูด

“พี่ใหญ่จ้าว เมื่อกี้พ่อของเหวินซวงเห็นหลังคาห้องครัวชำรุดจึงขึ้นไปซ่อม!”

“ผลคือไม่ทันระวังจึงตกลงมา… คน… สิ้นลมแล้วขอรับ!”

“เป็นแบบนี้ได้อย่างไร?” จ้าวซวนตะลึงจนยืนขึ้น

ชิวเหวินซวงคุกเข่าลงทั้งน้ำตา “พี่ใหญ่จ้าว ข้ามาขอร้องท่าน… ท่านพ่อข้าสิ้นแล้ว… ขอให้ท่านพี่ข้ากลับมาพิธีศพได้หรือไม่เจ้าคะ?”

“ครอบครัวเราเสียเสาหลักไปแล้ว… ข้ามิรู้ว่าจักส่งท่านพ่อกลับไปฝังศพที่บ้านเกิดหรือไม่! ให้เจ้ามาตัดสินใจ!”

จ้าวซวนตอบทันควัน “ได้ ข้ารับผิดชอบเรื่องนี้เอง! ลู่หนานเจ้าให้คนไปส่งข่าวว่าให้ชิวเฮ่ากลับมาทันที!”