“ไม่ได้ ข้าจักต้องแต่งงานกับท่านพี่ข้า!”
เสิ่นจวนเอ่ยอย่างหนักแน่น “ข้าจักไม่มีทางแต่งงานกับผู้ใดนอกจากเขา!”
จ้าวเจินเจินแสร้งเป็นทุกข์ “สาวน้อย เหตุใดเจ้ามิฟังคำเตือนหนา! เห้อ มิรู้ว่าหลิงอวี๋มีกระไรดี ไฉนท่านพี่ของเจ้ามิหย่ากับนางแล้วมาแต่งงานกับเจ้านะ?”
“เจ้ารักท่านพี่ของเจ้าถึงเพียงนี้ ต้องทำให้ท่านอ๋องอี้มีความสุขได้อย่างแน่นอน!”
“จริงสิ งานฉลองวันพระราชสมภพครั้งที่แล้ว หลิงอวี๋พิสูจน์ว่าเด็กคนนั้นเป็นบุตรของท่านอ๋องอี้มิใช่หรือ? เหตุใดท่านอ๋องอี้มิพาเด็กคนนั้นไปเข้าราชวงศ์เล่า?”
“หรือว่าท่านอ๋องอี้ยังสงสัยอยู่ว่าเด็กคนนั้นมิใช่ลูกแท้ ๆ ของเขา?”
เสิ่นจวนเอ่ยด้วยความโกรธ “มิรู้ว่าท่านพี่คิดเยี่ยงไร… ข้าก็บอกเขาไปแล้วว่าการหลั่งเลือดพิสูจน์เชื้อสายนั้นมันมิจริง แต่เขามิฟังข้า!”
จ้าวเจินเจินเอ่ยราวกับไม่ได้ตั้งใจ “ท่านอ๋องอี้เป็นคนที่ต้องการหลักฐานแน่น จากที่ได้ฟังเขาไม่มีทางเชื่อแน่นอน เจ้าจักโน้มน้าวเขาเจ้าต้องมีหลักฐาน!”
“เรื่องนี้ผ่านมาหลายปีแล้ว ข้าจักไปหาหลักฐานได้จากที่ใดกัน?” เสิ่นจวนเอ่ยถามอย่างกังวล
จ้าวเจินเจินเหลือบมองเสิ่นจวนอย่างดูถูก นังหัวหมูนี่ เตือนชัดเจนถึงเพียงนั้นแล้ว นางยังมิเข้าใจอีก!
หรือว่าต้องให้ตนบอกนางตรง ๆ ว่าถ้าไม่มีหลักฐานก็สร้างหลักฐานขึ้นมาสิ?
“เจ้าใส่ใจสักหน่อยจักต้องพบมันเป็นแน่!”
จ้าวเจินเจินมิสามารถยอมบอกได้ ทำได้เพียงบอกใบ้อย่างมีไหวพริบ
“ยามนี้ท่านอ๋องอี้เป็นเช่นนี้ มิสามารถทำเรื่องที่สามีภรรยาทำกันกับหลิงอวี๋ได้...”
“แมวขโมยของคาวไปแล้วไม่มีทางลืมรสชาตินั้น… บางที หลิงอวี๋อาจจะไปเจอใครลับหลังอีกก็ได้!”
“ขอเพียงเจ้าจับนางได้คาหนังคาเขา องค์จักรพรรดิไม่มีทางทนให้คนเช่นนี้เป็นสะใภ้ของราชวงศ์เป็นแน่ ท่านอ๋องอี้จักต้องหย่ากับนางแน่นอน!”
ดวงตาของเสิ่นจวนเป็นประกาย ใช่แล้ว หากนางจับตาดูหลิงอวี๋อย่างใกล้ชิด จะต้องพบหลักฐานอย่างแน่นอน!
“พี่จ้าว ขอบคุณนะเจ้าคะ ข้ารู้แล้วว่าต้องทำเยี่ยงไร!”
จ้าวเจินเจินบรรลุเป้าหมายแล้ว ก็เปลี่ยนหัวข้อพูดคุย ทั้งสองคุยกันไปสักพัก จ้าวเจินเจินก็ไป
หลังจากที่จ้าวเจินเจินขึ้นรถม้า นางก็ยิ้มอย่างเย็นชา
ไม่รู้ว่าเสิ่นจวนหัวหมูนั่นเข้าใจความคิดของนางจริง ๆ หรือไม่!
แต่ไม่สำคัญหรอก นางจะคอยช่วยผสมโรงอยู่เบื้องหลังเอง!
แม่นมลี่เอ่ยด้วยความโกรธ “องค์ชายคังมิได้เสด็จมา นางมากับนางรับใช้เจ้าค่ะ!”
หลิงอวี๋เอ่ยอย่างไม่สนใจ “อาจมาเยี่ยมดูอาการบาดเจ็บของท่านอ๋อง!”
แม่นมลี่เห็นว่าหลิงอวี๋ไม่ได้สนใจ ก็กังวลขึ้นมา
“ทูนหัวของบ่าว… เหตุใดถึงมิรู้สึกถึงวิกฤตเลยเล่าเจ้าคะ! คุณหนูลืมเรื่องในอดีตระหว่างพระชายาคังกับท่านอ๋องไปแล้วหรือ?”
“พระชายาคังคือสตรีที่ท่านอ๋องชอบที่สุดนะเจ้าคะ!”
“ข้าจำได้!”
หลิงอวี๋เอ่ยอย่างสบาย ๆ “แต่ยามนี้นางแต่งงานกับองค์ชายคังแล้ว นางกับเซียวหลินเทียนไม่มีทางมีอะไรแล้ว!”
ในยุคปัจจุบัน เป็นเรื่องยากที่พี่สะใภ้จะหย่ากับสามี แล้วแต่งงานกับน้องสามี!
ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่านี่เป็นสมัยโบราณเลย!
แม้ว่าองค์จักรพรรดิจะยอมให้จ้าวเจินเจินกับองค์ชายคังหย่าร้างกัน จ้าวเจินเจินก็ไม่สามารถแต่งงานกับเซียวหลินเทียนอีกได้!
ดังนั้นหลิงอวี๋ไม่คิดมากหรอก!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา
รอ...
นางเอกโดนแผนร้ายไล่ล่าเจ็บตัวจะตายอ่า200+ตอน สุดท้ายจบครึ่งตอน คนร้ายบอกเข้าใจผิด นิยายฟวยไรอ่ะปัญญาอ่อนทั้งเรื่อง...
waitinggg for youuuuuuu...
ความลับยังไม่ได้เปิดเผยเลยค่ะ...
จบแบบนี้ไม่ได้นะคะ...
กลับมาได้เเล้ว...
ขอบคุณนะที่ลงเพิ่ม กำลังสนุกมาก...
คนเขียนกลับมาก๊อนนนน🥹 ทางนี่ใจจะขาดแล้วฮะ...
รอสนุกมาก...
รอ........