ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 409

“หลิงซวน เตรียมเลือด! หลิงซิน เตรียมพร้อมผ่าตัด”

หลิงอวี๋ดูออกว่าอาการของหลู่ชิ่งนั้นสาหัสมาก เสียเลือดมากเกินไป อาการบาดเจ็บก็สาหัส

นางเอ่ยกับจ้าวซวน “องครักษ์จ้าว ข้ามิสามารถรับประกันได้ว่าข้าจะสามารถช่วยหลู่ชิ่งได้ อาการของเขาสาหัสนัก… ข้าจักพยายามอย่างเต็มที่แล้วกัน!”

จ้าวซวนดูออกว่าหลู่ชิ่งอาการแย่มากแล้ว จึงพยักหน้า “พระชายา ข้าเชื่อในตัวพระชายา… พระชายาทำให้เต็มที่เถิดขอรับ!”

“เช่นนั้นก็ดี เช่นเดียวกับครั้งที่แล้ว ผู้ที่มีหมู่เลือดตรงกับหลู่ชิ่งให้มาบริจาคเลือดให้กับหลู่ชิ่งด้วย! ทำตามการจัดการของหลิงซวนเลย!”

ครั้งที่แล้วที่เซียวหลินเทียนถูกลอบสังหาร หลิงซวนได้ทำการลงทะเบียนหมู่เลือดผู้บริจาคเลือดไว้แล้ว

บัดนี้จึงนำสมุดออกมา หลิงซวนเลือกองครักษ์สองสามคนที่หมู่เลือดตรงกันกับของหลู่ชิ่งมาเจาะเลือดเพื่อเตรียมทำการถ่ายเลือด

หลิงอวี๋หยิบเครื่องมือผ่าตัดออกมาเช็ดด้วยน้ำยาฆ่าเชื้อเพื่อเริ่มเตรียมตัวผ่าตัด

ครั้งที่แล้วจูเผิงกับเฉาอี้ยังมิกลับมา พอเห็นหลิงซินใช้กรรไกรตัดเสื้อผ้าของหลู่ชิ่งจึงมองหน้ากันไปมา

หลิงอวี๋หันกลับไปโดยบังเอิญ เห็นมีคนสองสามคนที่ยังอยู่ในห้อง จึงเอ่ยด้วยความโกรธ

“ออกไปให้หมด! มีคนอยู่มากมายถึงเพียงนี้จักช่วยชีวิตได้เยี่ยงไร?!”

ยังมิทันที่จ้าวซวนจะพูดอะไร จูเผิงก็ตะโกนอย่างโกรธ ๆ ขึ้นมา “พระชายาอ๋องอี้ นี่มันท่าทีอะไรกัน?”

“หรือว่าหมอรักษาคนเจ็บมิอนุญาตให้ผู้ใดเห็นอย่างนั้นหรือ? มิใช่ว่ากำลังทำอันใดที่ให้ผู้ใดเห็นมิได้หรอกหรือ!”

“องครักษ์จ้าว ยังต้องการให้ข้าช่วยอยู่หรือไม่?”

หลิงอวีมิชอบน้ำเสียงก้าวร้าวของจูเผิงเป็นอย่างมาก จึงเอ่ยถามจ้าวซวนอย่างเย็นชา

จ้าวซวนรีบเอ่ย “จูเผิงพวกเจ้าออกไปให้หมด มีเรื่องอันใดไว้คุยกันทีหลัง การช่วยชีวิตเป็นสิ่งสำคัญกว่า!”

จูเผิงจ้องหลิงอวี๋อย่างดุร้าย แล้วมองไปทางเซียวหลินเทียน

เซียวหลินเทียนมองหลิงอวี๋ แต่หลิงอวี๋หันหน้าไปอีกด้าน

เซียวหลินเทียนเอ่ยเสียงทุ้ม “เราออกไปกันเถิด!”

ลู่หนานรีบเข็นเซียวหลินเทียนออกไป พวกจูเผิงจึงทำได้เพียงเดินตามออกไป

“พระชายา โปรดช่วยหลู่ชิ่งให้ได้นะขอรับ ข้าขอร้องท่าน!”

จ้าวซวนคารวะหลิงอวี๋ก่อนที่จะเดินออกไปท้ายสุด

หลิงอวี๋ปิดประตู และเริ่มทำการผ่าตัดร่วมกับหลิงซวน

“หลิงซวน ให้ออกซิเจนเขา”

หลิงอวี๋ทำถุงออกซิเจนง่าย ๆ แล้วให้หลิงซวนเอามาด้วยในตอนที่มา

หลิงซวนรีบใส่ให้หลู่ชิ่งอย่างเบามือ แล้วนางก็พึมพำ

“อาจารย์ นี่คือของล้ำค่า ตั้งแต่ที่ทำเสร็จอาจารย์ยังมิเคยได้ใช้มันเลย! แต่เอามาใช้กับคนผู้นี้แล้ว!”

หลิงอวี๋มิสนใจที่จะตอบนาง และมุ่งความสนใจไปที่การจัดการบาดแผลของหลู่ชิ่ง

หากหัวใจของหลู่ชิ่งหยุดเต้นอีกครั้ง แม้แต่เทพเจ้าก็ไม่สามารถช่วยเขาได้แล้ว!

กระทั่งหลิงอวี๋เย็บแผลเสร็จ หัวใจของหลู่ชิ่งก็ยังเต้นอ่อนมาก

หลิงอวี๋หยิบขวดน้ำหญ้าวานรมาหนึ่งขวดให้หลิงซวนป้อนให้หลู่ชิ่ง ส่วนนางก็พันบาดแผลให้หลู่ชิ่งด้วยตัวเอง

นางพยายามอย่างดีที่สุดแล้ว หลู่ชิ่งจะสามารถรอดได้หรือไม่นั้น ก็ขึ้นอยู่กับว่าความมุ่งมั่นที่จะมีชีวิตของเขานั้นแข็งแกร่งเพียงใด!

“ท่านอ๋อง หลู่ชิ่งเป็นเยี่ยงไรบ้าง? เขายังมีชีวิตอยู่หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?”

เสียงกังวลของชิวเฮ่าดังขึ้นนอกประตู