ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 428

เมื่อจ้าวเจินเจินได้ฟังพลันโมโหทันที

ไป๋ฮุ่ยนางรับใช้ของนางครั้นได้ยินวาจานี้ก็โกรธเช่นกัน “ตระกูลพระชายาก็ร่ำรวย ทว่ามิได้จองหองเช่นนาง!”

“หญิงชั่วนั่นมีสิทธิ์กระไรมาบอกให้องค์ชายหย่ากับพระชายา! ช่างอวดดีนัก!”

“พระชายา คนเยี่ยงนี้จักคู่ควรเป็นพระชายารองขององค์ชายได้เยี่ยงไร! ยังมิทันเข้าประตูก็มิเห็นท่านในสายตาเสียแล้ว อนาคตก็มิรู้โอหังขนาดไหนเจ้าค่ะ!”

“หยุด! อย่าพูด!”

ต่อหน้าคนนอกจ้าวเจินเจินไม่อยากพูดมาก จึงเอ่ยปลอบ

“เหอจวงโถว เจ้าพักผ่อนดี ๆ ข้าจักไปดูเสียหน่อย… วางใจเถอะ ข้าจักตัดสินเพื่อเจ้า!”

จ้าวเจินเจินให้ไป๋ฮุ่ยมอบเงินสองร้อยตำลึงแก่เหอจวงโถว พลันพาคนติดตามมุ่งหน้าไปเรือนของตนทันที

เมื่อมาถึงเรือน จ้าวเจินเจินเพิ่งลงรถม้าก็ได้ยินความวุ่นวายในลาน คนรับใช้หลายคนกำลังวุ่นขนย้ายของออกข้างนอก

“เตียงพัง ๆ นั่น ตัวข้านอนแล้วปวดเอวปวดหลังนัก ยกออกไปทิ้งซะ!”

“เรือนนี้ก็ซอมซ่อยิ่ง อยากจะทุบสร้างใหม่จริง ๆ!”

เมื่อจ้าวเจินเจินได้ยินเสียงลำพองจากด้านในก็ขมวดหัวคิ้วทันใด สตรีหยาบคายเยี่ยงนี้มิน่านับถือโดยสิ้นเชิง!

นางนึกถึงข่าวที่ไป๋ฮุ่ยไปสอบถามมา กวนอิ่งผู้นี้ได้ถูกองค์ชายใหญ่เว่ยข่มขืนไปแล้ว!

กวนอิ่งยังมิยอมรับ คาดมิถึงจะบอกองค์ชายคังว่าเป็นองค์ชายเว่ยปล่อยข่าวโคมลอย เพื่อขัดขวางนางตบแต่งกับองค์ชายคัง

จ้าวเจินเจินยิ้มเหยียด องค์ชายคังจะถูกคนหลอกง่ายขนาดนี้เชียวหรือ?

กวนอิ่งมิรู้จริง ๆ หรือ หากองค์ชายมิอยากได้ทรัพย์สินของตระกูลกวน ไฉนต้องทำเป็นหูหนวกตาบอดตกลงแต่งนางเป็นพระชายารองกัน!

จ้าวเจินเจินส่งสายตาให้ไป๋ฮุ่ย นางเข้าใจพลางเดินไปปากประตูเอ่ยว่า

“พระชายาคังมาแล้ว พวกเจ้ายังมิรีบออกมาต้อนรับอีก!”

เหล่าคนรับใช้ที่กำลังทำงานพลันวิ่งออกมาอย่างตะลีตะลานแล้วคุกเข่าลง

“ข้าน้อยขอต้อนรับพระชายา… ขอพระชายาจงเจริญ!”

จ้าวเจินเจินรอครู่หนึ่ง ครั้นมิเห็นกวนอิ่งออกมาต้อนรับ สีหน้าก็ดูไม่ดีอยู่บ้าง

เมื่อไป๋ฮุ่ยเห็นก็พุ่งไปอย่างเดือดดาล พลางตบแตงในมือนางรับใช้ไปหนึ่งฝ่ามือจนคว่ำใส่บนตัวกวนอิ่งที่กำลังนอนอยู่

กวนอิ่งโมโหจัดทันทีพลางหยิบแส้ที่ข้างมือหวดไปดังเพียะ

ไป๋ฮุ่ยป้องไม่ทันจึงถูกฟาดหน้าหงายล้มกับพื้น

กวนอิ่งกระโดดขึ้นแกว่งแส้สะบัดหวดไปบนร่างไป๋ฮุ่ยอีกที

จ้าวเจินเจินที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ พุ่งเข้าไปโดยสัญชาตญาณ เอื้อมมือคว้าแส้ไว้พลางตะคอกว่า “หยุด!”

กวนอิ่งออกแรงดึงแส้ฉับไว จ้าวเจินเจินที่มิได้วรยุทธ์เช่นนี้ ไฉนจะเป็นคู่ต่อสู้ของนางได้

จ้าวเจินเจินรู้สึกเพียงความเจ็บบนมือ และแส้ก็ถูกชักไปโดยพลัน

พอจ้าวเจินเจินก้มดูก็เห็นโลหิตโชกเต็มฝ่ามือ เนื้อหนังฉีกขาด!

“ใครก็ได้ จับนางไว้!”

ไฟโทสะจ้าวเจินเจินค่อย ๆ บัดดาลขึ้นและมิอาจสงวนท่าทีงามสง่าได้อีกต่อไปพลางคำรามคลุ้มคลั่ง