ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 445

“ท่านอ๋อง กระหม่อมตรวจสอบแล้ว กวนอิ่งอาศัยอยู่ในเรือนที่เป็นสินสอดของจ้าวเจินเจินพ่ะย่ะค่ะ นางยังมีความขัดแย้งกับจ้าวเจินเจิน และยังเฆี่ยนตีคนในเรือนกับนางรับใช้ของจ้าวเจินเจินด้วย!”

จ้าวซวนเอ่ยอย่างใจเย็น “การต่อสู้ระหว่างสตรีนั้นมิเหมือนกับดาบจริงระหว่างบุรุษพ่ะย่ะค่ะ...”

“บางที พระชายาคังอาจกังวลว่าหากกวนอิ่งแต่งงานเข้ามาในตำหนักองค์ชายคังแล้วจะแย่งความเป็นที่โปรดปรานกับตน กลัวว่าจักควบคุมนางมิได้จึงวางแผนใส่ร้ายกวนอิ่งพ่ะย่ะค่ะ!”

“เช่นนั้นเหตุใดจึงเป็นข้าเล่า? หากจ้าวเจินเจินอยากใส่ร้ายกวนอิ่งก็แค่หาบุรุษใดก็ได้ให้นางก็ได้นี่!”

เซียวหลินเทียนไม่อยากจะเชื่อเลยว่าสตรีที่เขาเคยรักมากจะผลักเขาไปหาสตรีอื่น!

จ้าวซวนมองเซียวหลินเทียน พลางเอ่ยเบา ๆ “ท่านอ๋อง ลู่หนานบอกเรื่องที่หอริมธาราวันนั้นกับผู้ใต้บังคับบัญชาแล้ว...”

“กระหม่อมได้แต่เดาว่าพระชายาคังกลัวว่าท่านอ๋องกับพระชายาอ๋องอี้จักเปิดโปงในสิ่งที่นางทำ ดังนั้นจึงรีบร้อนตีตัวออกหากจากท่านอ๋อง!”

“ท่านอ๋องปราดเปรื่องและเป็นเทพสงคราม แต่มิได้มีประสบการณ์ในเรื่องระหว่างบุรุษสตรีนัก ท่านอ๋องมิเข้าใจหัวใจของสตรีนั้นสามารถเปลี่ยนแปลงได้ในชั่วพริบตา...”

“ความรักของสตรีเองก็สามารถเปลี่ยนเป็นความเกลียดชังอย่างรุนแรงได้ในชั่วพริบตาเช่นกัน!”

เซียวหลินเทียนค่อนข้างท้อแท้ “หรือบางทีอาจจะเป็นอย่างที่เจ้าว่า! ข้ามิเข้าใจสตรี!”

“ท่านอ๋อง นี่ไม่ใช่ความผิดของท่านอ๋องพ่ะย่ะค่ะ… ท่านอ๋องแค่ยังติดอยู่กับความเข้าใจเกี่ยวกับพระชายาคังก่อนหน้านี้!”

จ้าวซวนไม่อยากซ้ำเติมเซียวหลินเทียน แต่กลัวว่าหลังจากนี้เซียวหลินเทียนจะใจอ่อนให้กับคำพูดไม่กี่คำของจ้าวเจินเจินอีก

เขาเอ่ยไปตรง ๆ “ท่านอ๋อง… จ้าวเจินเจินคือพระชายาคัง! สตรีเมื่อแต่งงานไปแล้วก็จะทำตามสามีตน.. เรื่องของนางกับท่านอ๋องจักเป็นไปมิได้แล้วในภพนี้!”

“ท่านอ๋อง… ครั้งนี้เป็นพระชายาอ๋องอี้ที่ช่วยชีวิตท่านอ๋องไว้พ่ะย่ะค่ะ!”

จ้าวซวนมิสามารถลบล้างความดีความชอบของหลิงอวี๋ได้ จึงเอ่ยเสียงทุ้ม

“ท่านอ๋อง แม้ว่าก่อนหน้านี้พระชายาจะเคยทำไม่ดีกับท่านอ๋อง แต่ก็เป็นผู้มีพระคุณช่วยชีวิตท่านอ๋องไว้ถึงสองครั้ง! อย่าไปถือสาหาความกับเรื่องที่มันผ่านไปแล้วเลยพ่ะย่ะค่ะ!”

“กระหม่อมมิได้เกลี้ยกล่อมให้ท่านอ๋องเป็นสามีภรรยากับนางต่อ กระหม่อมแค่รู้สึกว่า… หากเป็นสามีภรรยากันมิได้ ก็เป็นสหาย เป็นพี่น้องกันได้มิใช่หรือพ่ะย่ะค่ะ?”

“แม้ครานั้นพระชายาสับสนและทำผิดพลาดครั้งใหญ่! แต่พฤติกรรมของพระชายาในช่วงเวลานี้ทำให้กระหม่อมรู้สึกว่า แท้จริงแล้วพระชายาเป็นคนดี จิตใจดี ทั้งยังใจกว้างกับผู้คนด้วยพ่ะย่ะค่ะ!”

“นางช่วยท่านอ๋องกับหลู่ชิ่งครั้งแล้วครั้งเล่าโดยมิคำนึงถึงความแค้นเคืองในอดีต! หากมิได้มีจิตใจดี นางคงยืนดูอยู่เฉย ๆ แล้วพ่ะย่ะค่ะ!”