ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 448

จ้าวซวนส่ายหัว “มิใช่เพราะเจ้าหรอก! พระชายามิสามารถช่วยหลู่ชิ่งได้จริง ๆ … เมื่อครู่นางบอกข้าว่านางพยายามอย่างดีที่สุดแล้ว!”

จ้าวซวนยิ้มขมขื่น “ชิวเฮ่า ขอบคุณเจ้าที่ช่วยข้าดูแลหลู่ชิ่งในช่วงนี้! ช่วยข้าดูแลต่ออีกสักสองสามวัน รอบาดแผลเขาหายดี แล้วข้าจักส่งเขากลับบ้านเกิด!”

“หืม… เหตุใดกะทันหันเช่นนี้เล่า?”

ชิวเฮ่าขมวดคิ้ว หลิงอวี๋พูดอะไรกับจ้าวซวน?

หรือว่าพวกเขาสงสัยตน?

แต่เขาหยั่งเชิงไปหลายครั้งแล้ว ท่าทีของเซียวหลินเทียนที่มีต่อเขาไม่มีอะไรแปลกเลย!

จ้าวซวนหยิบผ้าจากมือของชิวเฮ่าแล้วเช็ดร่างกายของหลู่ชิ่ง พลางเอ่ย

“ไม่กะทันหันหรอก… ข้ามีแผนเช่นนี้มานานแล้ว! ยามนี้หลู่ชิ่งเป็นเช่นนี้… ต่อไปเขาก็มิสามารถรับใช้ท่านอ๋องได้แล้ว!”

“หากเขาอยู่ในตำหนักอ๋องอี้ พวกเราก็ต้องดูแลเขา! เช่นนี้ทุกครั้งที่เห็นเขาคงทำให้ทุกคนอึดอัด!”

“ส่งกลับไปบ้านเกิด… ภรรยาข้ากับพ่อแม่ของเขาก็สามารถดูแลเขาได้!”

จ้าวซวนพูดไปก็หลั่งน้ำตาอย่างเศร้าหมอง

“ข้ามิรู้จักอธิบายให้พ่อแม่ของเขาฟังเยี่ยงไร! แต่ข้าให้หลู่ชิ่งอยู่แบบนี้ตลอดไปมิได้ ไม่ช้าก็เร็วพวกเขาทุกคนก็จะรู้...”

ชิวเฮ่ากลอกตาพลางเอ่ย “เช่นนั้นให้ข้าช่วยเจ้าไปส่งเขากลับนะ!”

จ้าวซวนรีบส่ายหัว “ไม่ต้องหรอก… เจ้าเองก็ได้รับบาดเจ็บเช่นกัน ต้องดูแลตัวเองสิ! ข้าส่งจดหมายถึงพี่ชายของหลู่ชิ่งแล้ว ให้เขารับหลู่ชิ่งกลับไป!”

ในขณะที่ทั้งสองกำลังคุยกัน ลู่หนานก็วิ่งมา

“พี่จ้าว ท่านอ๋องมีเรื่องขอพบพี่!”

ชิวเฮ่าได้ยินก็รับอ่างน้ำจากมือของจ้าวซวน “พี่จ้าว เจ้าไปเถิด! ข้าดูแลหลู่ชิ่งเอง!”

“ชิวเฮ่า เช่นนั้นก็ขอบคุณเจ้าด้วย! วันหลังข้าจักเลี้ยงข้าวเจ้า!”

จ้าวซวนรีบตามลู่หนานไป

ชิวเฮ่ามองทั้งสองคนเดินออกไปทางหน้าต่าง แล้วหันกลับมาโยนผ้าไปที่หน้าของหลู่ชิ่งอย่างเลวร้าย

“เจ้าโง่… ข้าดูแลเจ้าสบายหรือไม่เล่า?”

ชิวเฮ่ายิ้มอย่างภาคภูมิใจพลางเอ่ย “ดูสิ เจ้าคิดกลับมารายงานท่านอ๋องเรื่องของข้ามิใช่รึ? บัดนี้เห็นแล้วหรือไม่?”

เมื่อหลู่ผิงเห็นน้องชายของเขากลายเป็นคนบื้อไปแล้ว ก็เจ็บปวดจนหลั่งน้ำตา คุกเข่าลงกับพื้นพลางเอ่ย

“ท่านอ๋อง เสี่ยวชิ่งมิสามารถรับใช้ท่านอ๋องได้อีกแล้ว โปรดให้กระหม่อมพาเขากลับไปเถิดพ่ะย่ะค่ะ!”

“พ่อแม่ของข้าอายุมากขึ้นแล้ว ให้พวกเขาได้เห็นเสี่ยวชิ่งบ่อยขึ้นจะได้สบายใจพ่ะย่ะค่ะ...”

เมื่อบรรดาองครักษ์ที่อยู่ด้านข้างเห็นสภาพของหลู่ผิง ก็พากันหันหนีหน้าเศร้า ทนมองต่อมิได้

เมื่อเซียวหลินเทียนเห็นว่าเกลี้ยกล่อมมิได้ผล จึงให้ลู่หนานเอาตั๋วเงินมอบให้หลู่ผิงสองหมื่น

“หากกลับไปแล้วมีแพทย์ชื่อดังก็ไปหาเขาให้มารักษาหลู่ชิ่งต่อเถอะ! หากเงินมิเพียงพอก็ส่งจดหมายมาบอกจ้าวซวน ขอเพียงรักษาหลู่ชิ่งหายได้ ข้าจักสนับสนุนพวกเจ้าเสมอ!”

หลู่ผิงขอบคุณเขาครั้งแล้วครั้งเล่า จากนั้นจึงพาหลู่ชิ่งขึ้นรถม้าแล้วขับออกไปด้วยตัวเอง

ชิวเฮ่ากังวล กลัวว่านี่จะเป็นกลอุบายของจ้าวซวน จึงส่งคนติดตามรถม้าของหลู่ผิงไปอย่างเงียบ ๆ

คนที่เขาส่งไปตามไปไกลกว่าร้อยลี้ เมื่อเห็นว่าหลู่ผิงตรงไปบ้านเกิด จึงได้กลับมารายงานอย่างโล่งใจ

ชิวเฮ่าถึงได้โล่งใจ ปล่อยเรื่องหลู่ชิ่งไปได้...