ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 509

เซียวหลินเทียนพาพวกลู่หนานกลับไปที่ท้องพระโรง แต่ชิวเฮ่าก็ตามทันก่อนที่ไปถึงเมืองหลวง

“ท่านอ๋อง...”

ชิวเฮ่าเนื้อตัวเต็มไปด้วยเลือด ขี่ม้าตามมา แล้วแซงหน้ารถม้าของเซียวหลินเทียนไป จากนั้นร่างกายก็ไร้เรี่ยวแรงกลิ้งลงไปที่พื้น

เซียวหลินเทียนเห็นเข้าแววตาก็สั่นระริก แล้วมองจ้าวซวนตามสัญชาตญาณ

หัวใจของจ้าวซวนก็กระตุกเช่นกัน เขาให้จูเผิงพาคนไปติดตามชิวเฮ่า

เมื่อคืนชิวเฮ่ามิได้มาร่วมในการปล้นเงินทหาร กลุ่มของพวกเขาก็ยังรู้สึกแปลก ๆ ไหนเลยจะคิดว่าวันนี้ชิวเฮ่าจะตามมาที่นี่ด้วยเนื้อตัวที่เต็มไปด้วยเลือด

เช่นนั้นจูเผิงเล่า?

จู่ ๆ จ้าวซวนก็มีลางสังหรณ์ที่ไม่ดี

หรือว่ามีบางสิ่งที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้นกับจูเผิง?

“ชิวเฮ่า นี่เจ้าเป็นกระไรไป?”

จ้าวซวนกระโดดลงจากหลังม้า เมื่อเห็นชิวเฮ่าหมดสติไปก็รีบวิ่งไปหา

ข้อมือข้างหนึ่งของเขาถูกตัดไปและมีผ้าพันแผลพันไว้อย่างลวก ๆ บาดแผลยังคงมีเลือดไหลซึมออกมาอยู่เลย

“รีบพาชิวเฮ่าไปที่รถม้าเร็วเข้า!”

จ้าวซวนสั่งขณะที่แอบขยิบตาให้ท่านจินต้าไปด้วย

ท่านจินต้าเข้าใจทันที แล้วไปหาองครักษ์ที่ชาญฉลาดอย่างเงียบ ๆ ให้ไปตรวจสอบทิศทางที่พวกจูเผิงไป

“ท่านอ๋อง… เราถูกซุ่มโจมตีพ่ะย่ะค่ะ พวกจูเผิงพยายามช่วยกระหม่อมกับครอบครัวของกระหม่อม จึงถูกสังหารไปทั้งหมด!”

หลังจากที่ชิวเฮ่าได้รับการช่วยเหลือแล้วฟื้นขึ้นมา ก็ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด “ท่านอ๋อง ครอบครัวของกระหม่อมถูกสังหารไปแล้ว… ผู้ใดทำกันพ่ะย่ะค่ะ?”

“หรือว่าจะเป็นองค์ชายใหญ่องค์ชายเว่ย?”

เดิมทีชิวเฮ่าคิดใส่ร้ายจูเผิง แต่หลังจากชั่งน้ำหนักแล้วเขาก็ไม่อยากทำเช่นนั้นแล้ว

จูเผิงอาจมิรู้เรื่องสายสืบและการปล้นเงินทหาร เขาจะให้เซียวหลินเทียนสงสัยในตัวเขามิได้

“ข้าก็อยากรู้เช่นกันว่าผู้ใดเป็นคนทำ!”

เซียวหลินเทียนกำมือแน่น การปรากฏตัวของชิวเฮ่าทำให้ความสุขแห่งชัยชนะเจือจางลงไปแล้ว

เขานึกไม่ถึงว่าชิวเฮ่าจะไร้ยางอายจนถึงขั้นนี้ เกือบถูกตนเปิดโปงอยู่แล้ว ยังกล้ามาถึงประตูของตนอีก!

เช่นนั้นก็ได้ บัญชีก้อนนี้รอกลับไปชำระรวมกับชิวเหวินซวงที่ตำหนักเลยแล้วกัน!

“ท่านอ๋อง ครั้งนี้ไปหาแพทย์ที่หุบเขาร้อยบุปผา ได้ผลหรือไม่เพคะ?”

“พวกเขาสามารถรักษาขาของท่านอ๋องได้หรือไม่?”

เซียวหลินเทียนมองชิวเหวินซวง พลางเอ่ยอย่างเย็นชา “เจ้าไปดูแลพี่ชายกับครอบครัวของเจ้าก่อนเถอะ!”

ขณะที่พูดนั้น จ้าวซวนกับเฉาอี้ก็ช่วยกันพยุงทั้งซ้ายและขวาพาชิวเฮ่าเข้ามา

ชิวเหวินซวงเห็นว่าข้อมือข้างหนึ่งของชิวเฮ่าหายไป และถูกพันด้วยผ้าพันแผลที่ชุ่มเลือด

“ท่านพี่… เกิดกระไรขึ้นเจ้าคะ? เจ้า… เหตุใดเจ้าจึงเป็นเช่นนี้?”

ชิวเหวินซวงรีบเร่งเข้าไปอย่างร้อนใจ

ชิวเฮ่าบีบมือของชิวเหวินซวงแน่นพลางเอ่ยอย่าง “เศร้าสร้อย”

“เราถูกซุ่มโจมตี จูเผิงกับพี่น้องหลายคนถูกศัตรูสังหารเพราะช่วยท่านแม่กับข้า...”

ชิวเหวินซวงนิ่งอยู่ที่เดิมครู่หนึ่ง

นางย่อมรู้อยู่แล้วว่าป้าชิวมิใช่แม่ผู้ให้กำเนิดของพวกเขา ดังนั้นประเด็นสำคัญที่นางได้ยินก็คือ...

‘เราถูกซุ่มโจมตี!’