ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 511

“เห็นหรือไม่ กระบี่ของชิวเฮ่ามีความโค้ง เมื่อแทงเข้าร่างมนุษย์แล้วชักออก ก่อเกิดแผลฟกช้ำ!”

ขณะหลิงอวี๋ชี้กระบี่ชิวเฮ่าก็พลางพูดต่อฝูงชนว่า “กระบี่ของพวกเจ้าผิวเรียบรื่น หากแทงเข้าร่างมนุษย์แล้วชักออกก็จะเป็นแค่แผลที่ราบเรียบ!”

“ชิวเฮ่าฆ่าท่านป้าชิวกับองครักษ์ไปสองคน บนตัวล้วนมีแผลฟกช้ำทั้งสิ้น องครักษ์ที่ตรวจศพร่วมกับข้าสามารถยืนยันสิ่งที่ข้าพูดได้ว่าคือความจริง!”

หลิงอวี๋ยิ้มหยัน “ศพยังคงรักษาสภาพไว้บ้านโลงศพอย่างดี หากมิเชื่อตัวข้า เราสามารถไปบ้านโลงศพเพื่อตรวจสอบอีกได้!”

ชิวเหวินซวงเอ่ยร้อนใจ “พระชายา ข้ามิเข้าใจว่าท่านพูดสิ่งใด… ข้ารู้แค่ว่าท่านพี่ไม่มีทางฆ่าท่านแม่เด็ดขาด! ท่านอย่าใส่ร้ายป้ายสีคน!”

“ข้ารู้ หากเราสองพี่น้องขัดตาท่าน พวกเราไปก็ได้!”

“แต่ท่านมิควรโยนความผิดให้เราต้องแบกรับชื่อเสียงอัปยศที่ไร้ความยุติธรรม!”

ครั้นชิวเหวินซวงกล่าวถึงจุดฮึกเหิมก็คุกเข่าลงดังตุ้บทันที

“ท่านอ๋องเพคะ ตั้งแต่ที่เราสองพี่น้องมาตำหนักอ๋องอี้ก็มีจิตใจภักดีต่อท่านอ๋องมาตลอด! ท่านอ๋องมิอาจเชื่อวาจาแค่ฝั่งพระชายาได้นะเพคะ!”

“เหอะ ๆ… ชิวเหวินซวง ท่านป้าชิวเป็นแม่เจ้าจริงรึ?”

หลิงอวี๋หัวเราะเยาะพลางหยิบกระดาษแผ่นหนึ่งออกมา

“องครักษ์จ้าว ลู่หนาน พวกเจ้ายังจำได้หรือไม่? คราแรกที่ท่านอ๋องถูกลอบสังหาร หลิงซวนได้เคยตรวจหมู่โลหิตให้พวกเจ้าแล้ว! คนที่หมู่โลหิตแตกต่างจัดมิอาจถ่ายโลหิตให้ท่านอ๋องได้!”

องครักษ์ที่อยู่ในสถานการณ์หลายคนต่างพยักหน้า ก่อนลู่หนานจะเปิดปากกล่าว

“ถูกต้องขอรับ! ข้าจำได้ว่าข้าโลหิตหมู่บี ซึ่งหมู่เดียวกันกับท่านอ๋อง ฉะนั้นข้าจึงถ่ายโลหิตให้ท่านอ๋องได้ขอรับ!”

หลิงอวี๋ผงกศีรษะ “เช่นนั้นเจ้ายังจำได้หรือไม่ว่า ครานั้นหลิงซวนพูดว่าอย่างไร?”

ลู่หนานขบคิดครู่หนึ่งแล้วกล่าว “หลิงซวงบอกว่าหมู่โลหิตที่แตกต่างจะถ่ายโลหิตให้ท่านอ๋องมิได้ขอรับ มันจะเกิดการกีดกันและท่านอ๋องอาจถึงแก่ชีวิตได้ขอรับ!”

หลิงอวี๋ยกยิ้มชื่นชม “วันนี้ข้าจักอธิบายเกี่ยวกับหมู่โลหิตให้พวกเจ้าเข้าใจอีกหน่อย”

ชิวเฮ่าผงะไป แต่แล้วก็นึกได้ว่าหลู่ชิ่งกินยาลูกกลอนของชิวเหวินอิงไปแล้ว ปากพูดมิได้ มือเขียนมิได้

เขาแอบเหยียดหยามในใจ แต่ปากกลับพูดอย่างเสแสร้ง

“หลู่ชิ่ง เจ้ากลับมาตั้งแต่เมื่อไร? สุขภาพดีขึ้นแล้วหรือ?”

หลู่ชิ่งจ้องชิวเฮ่าอย่างโกรธขึ้งพลางเปิดปากเรียกกะทันหัน

“ท่านอ๋อง เป็นชิวเฮ่ากับชิวเหวินอิงร่วมกันฆ่ากระหม่อมพ่ะย่ะค่ะ!”

“ครานั้นกระหม่อมบังเอิญไปรู้ความลับของพวกเขา พวกเขาทั้งคู่กำลังออกอุบายจัดการท่านอ๋องพ่ะย่ะค่ะ…”

“ชิวเหวินอิงให้ชิวเฮ่าวางยาไข่หนอนกู่แก่ท่าน และบอกว่าหากท่านอ๋องเสวยพระโอสถประเภทนี้ไปท่านก็ถูกพวกเขาควบคุมได้พ่ะย่ะค่ะ!”

ชิวเฮ่าตกใจหน้าถอดสี นี่หลู่ชิ่งพูดได้แล้วงั้นหรือ?