ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 568

“หว่านเอ๋อร์ มิต้องหรอก เจ้ารีบวาดเถิด ข้าแก้ไขได้!”

หลิงอวี๋ไม่อยากถ่วงเวลาของหลิงหว่าน จึงทำท่าทางให้กำลังใจนาง

“หว่านเอ๋อร์สู้ ๆ เรามาพยายามไปด้วยกันนะ!”

เมื่อเห็นธูปเผาไหม้ไปอย่างไร้ความปรานี หลิงหว่านก็หายใจเข้าลึก ๆ แล้วรีบก้มหน้าวาดภาพ

คนตระกูลหลิงจะแพ้ทุกอย่างไม่ได้ อย่างไรนางก็จะต่อสู้เพื่อตระกูลหลิง!

“ขอโทษพระชายาอ๋องอี้ เมื่อครู่บ่าวมือลื่นเจ้าค่ะ!”

นางกำนัลเห็นว่าหลิงอวี๋เปลี่ยนกระดาษไม่ได้ก็ยิ้มอย่างภาคภูมิใจ แล้วจะฝนหมึกให้หลิงอวี๋อีกครั้ง

เซียวหลินเทียนเห็นภาพนี้ก็หัวเราะออกมาทันที แต่รอยยิ้มนั้นไม่มีความอบอุ่นอยู่เลย

“เหอะ ๆ… นางกำนัลของน้องหกนี่ได้รับการฝึกฝนมาอย่างดีจริง ๆ!”

“วันนี้มือลื่นทำลายกระดาษของพระชายาอ๋องอี้ได้ วันข้างหน้าก็มือลื่นฆ่าน้องหกได้กระมัง… นางกำนัลเช่นนี้มิต้องมีหรอก ลู่หนาน หักมือของนางเสีย!”

ยังมิทันที่องค์หญิงหกจะได้โต้ตอบ ลู่หนานก็พุ่งเข้าไป ยกมือไปบีบข้อมือของนางกำนัลแล้ว

ทันใดนั้น คนที่วาดภาพอยู่บนเวทีทั้งหมดก็ได้ยินเสียงกระดูกของนางกำนัลหัก

“พี่… พี่สี่… ผู้ใดให้พี่มาแตะต้องนางกำนัลของข้า!”

เซียวทงกระโดดขึ้นด้วยความโกรธ

เซียวหลินเทียนมองนางอย่างเย็นชา พลางเลิกคิ้วขึ้น

“เหตุใดเล่า นางกำนัลคนเดียวก็อาลัยอาวรณ์รึ? นางกำนัลปรนนิบัติมิเป็นเช่นนี้น้องหกยังจะช่วยพูดแทนนางอีกรึ?”

“น้องหก นี่ข้าช่วยเจ้ากำจัดสิ่งที่ไม่ดีอยู่นะ!”

“วันนี้นางทำลายแค่กระดาษก็ไม่เป็นไรหรอก… แต่หากนางไปซุ่มซ่ามเช่นนี้ต่อหน้าไทเฮากับองค์จักรพรรดิ นางอาจจะถูกตัดหัวเอาได้!”

เซียวทงถูกดักทางไว้จึงพูดไม่ออกทันที!

นางจ้องเซียวหลินเทียน ยังอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เห็นสายตาที่เซียวหลินเทียนจ้องตนคมกริบมากขึ้นเรื่อย ๆ

เซียวทงถูกจ้องเช่นนั้นก็ขนลุก หนาวเหน็บไปทั้งร่าง

สายตาของเซียวหลินเทียนน่ากลัวเกินไปแล้ว!

แม้ว่านางจะไม่สนิทกับเซียวหลินเทียน แต่ก็มองออกว่าเวลานี้ตนทำให้เซียวหลินเทียนหงุดหงิดจริง ๆ แล้ว

นางจะแตกคอกับเซียวหลินเทียนเพราะนางกำนัลคนหนึ่งหรือ?

นางรู้ดีว่าไม่ว่าตนจะพูดสิ่งใดก็จะถูกองค์หญิงหกกับรองประมุขเฉินปฏิเสธอยู่ดี

วันนี้พวกนางตั้งใจจะทำให้ท่านพี่หลิงหลิงอับอาย!

ท่านพี่หลิงหลิงลำบากมาก นางจะต้องทำงานอย่างหนักและทำเวชสำอางของหลิงอวี๋ให้ดี!

พอนางทำเงินได้มาก หากพี่หลิงหลิงถูกไล่ออกจากตำหนักอ๋องอี้ นางก็จะเลี้ยงดูท่านพี่หลิงหลิงกับเยวี่ยเยวี่ยเอง!

หนึ่งครั้งอาจเป็นอุบัติเหตุ แต่สองครั้งมิใช่อุบัติเหตุแล้ว!

คนจำนวนมากด้านล่างต่างดูถูกการกระทำของเซียวทง ฉินซานยิ่งแสดงสีหน้าเย็นชาเลย รังแกกันเช่นนี้มันเกินไปแล้ว!

การแข่งขันนั้นยุติธรรม แต่วิธีการที่น่ารังเกียจของเซียวทง มันจะยังมีความยุติธรรมอะไรอีกเล่า?

นี่เป็นการบีบคั้นกันแล้ว!

ไม่เพียงแต่ฉินซาน หลี่ว์จงเจ๋อ อันเจ๋อและเผยอวี้ก็แอบคิดเช่นกัน

ประเดี๋ยวพอหลิงอวี๋พ่ายแพ้ หากองค์หญิงหกกล้าบังคับให้หลิงอวี๋เต้นรำในชุดนั้นจริง ๆ พวกเขาก็จะไม่มีทางมองเฉยแน่!

แม้ว่าวันนี้จะมีงานเลี้ยงชมบุปผาครั้งใหญ่ พวกเขาก็จะไม่มีทางยอมให้ผู้ใดทำให้เซียวหลินเทียนกับหลิงอวี๋ต้องอับอาย!