ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 589

เจิงจื่ออวี้กับจูเหวินแอบบ่นอย่างข่มขื่น พวกนางติดตามองค์หญิงหกมาช่วยจับเรื่องชู้ มีหรือจะนึกถึงว่าหลิงอวี๋มิได้อยู่ในนั้น!

แต่เมื่อพูดออกไปแล้ว ก็ไม่มีทางที่จะปฏิเสธได้

เจิงจื่ออวี้ก้าวไปข้างหน้าพลางเอ่ย “พระชายาอ๋องอี้ พวกเราได้ยินคุณชายผู้นั้นบอกว่าเป็นพระชายาอ๋องอี้ ก็คิดว่าเป็นพระชายา… มิคิดเลยว่าจะเป็นเพียงแค่ความเข้าใจผิด! ข้าขออภัยพระชายา!”

จูเหวินเองก็รีบก้าวไปข้างหน้าเพื่อขอโทษ และพูดในสิ่งที่เหมือนกัน

ฉินรั่วซือเห็นว่าสถานการณ์ไม่ดี กลัวว่าหลิงอวี๋จะตำหนิตนไปด้วย จึงถอยกลับไปอยู่ที่มุมหนึ่งอย่างเงียบ ๆ

ก่อนหน้านี้นางเคยเสียเปรียบมาก่อน วันนี้ระมัดระวังมาก จะไม่พูดเหลวไหลอีกแล้ว!

หลิงอวี๋หัวเราะเยาะ “เยี่ยมจริง ๆ! พวกท่านเป็นคุณชายคุณหนูแห่งฉินตะวันตก เป็นบุตรขุนนางคนสำคัญของราชสำนัก!”

“ได้ยินเขาบอก พวกท่านก็เชื่ออะไรง่าย ๆ หรือ? หากข้าทำเรื่องผิดจริง ๆ ข้าก็ขอรับโทษจากองค์จักรพรรดิกับไทเฮาเอง! เหตุใดถึงจะให้พวกท่านที่ไม่แม้แต่จะมองแต่กลับกล้ามาใส่ร้ายว่าข้านอกใจ!”

หลิงอวี๋หันไปหาท่านอ๋องเฉิง พลางเอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจัง “ท่านอ๋องเฉิงเพคะ หม่อมฉันสงสัยว่าเจิงจื่ออวี้ จูเหวินและคุณชายผู้นี้จงใจใส่ร้ายหม่อมฉัน! ทำลายชื่อเสียงของหม่อมฉันเพคะ!”

“มิฉะนั้น บรรดาคุณหนูและฮูหยินที่มาร่วมงานเลี้ยงชมบุปผามากมายถึงเพียงนั้น เหตุใดพวกนางจึงมิบอกว่าเป็นคนอื่น แต่สาดโคลนใส่หม่อมฉันทันทีที่เข้ามาเลยเล่าเพคะ!”

เจิงจื่ออวี้กับจูเหวินตกใจหน้าซีด คุณชายลามกผู้นั้นก็ยิ่งตัวสั่น

พระชายาอ๋องอี้กล้าตบกระทั่งองค์หญิงหก ตนพูดไปเช่นนั้น จะไม่ถูกทุบตีจนตายหรอกหรือ?

จูเหวินรีบตะโกน “พระชายาอ๋องอี้ เรามีหรือจะกล้าใส่ร้ายพระชายา… ก็บอกแล้วว่ามันเป็นความเข้าใจผิด! เราชดใช้ให้พระชายาก็จบแล้ว อย่าถือสาเอาความกันเลย!”

คุณหนูผู้หนึ่งพึมพำขึ้นมา “พระชายาอ๋องอี้ช่างไร้เหตุผลจริง ๆ! คนเขาขอโทษและจะชดใช้ให้ก็จบแล้ว ยังมิยอมให้อภัยอีก ช่างใจแคบจริง ๆ!”

“ข้าถือสาเอาความ? ข้าใจแคบ?”

หลิงอวี๋ชี้ไปที่คุณหนูที่กำลังพูด พลางตะคอกเสียงแข็ง “พวกท่านรู้หรือไม่ว่าสิ่งใดคืออาวุธที่คมที่สุดในใต้หล้า?”

“ปากของมนุษย์ไงเล่า!”

หลังจากที่หลิงอวี๋เห็นว่ามีคนอยู่ข้างตนมากมาย ก็หันไปหาเจิงจื่ออวี้กับจูเหวิน

“ก่อนนี้พูดสิ่งใดหาได้ใช้สมองไม่! ไฉนกันเล่า บัดนี้เข้าใจผิดด้วยคำพูดเพียงเล็กน้อยแล้วขอโทษด้วยคำพูดที่บางเบา อยากเปิดเผยเรื่องนี้หรือ?”

“หรือพวกท่านคิดว่าชื่อเสียงของข้าพระชายาอ๋องอี้ผู้นี้จะถูกพวกท่านใส่ร้ายได้ตามใจ? ในสายตาของพวกท่านชื่อเสียงของราชวงศ์สามารถถูกเหยียบย่ำได้ตามต้องการรึ?!”

จูเหวินกับเจิงจื่ออวี้ตกใจมากกับคำพูดนี้จนทนมิได้อีกต่อไป ทั้งสองพลันคุกเข่าลงพร้อมกับเอ่ยอย่างสั่นเทา

“พระชายาอ๋องอี้พูดแรงเกินไปแล้ว พวกเรามิกล้า!”

“พระชายาอ๋องอี้ พวกเรามิได้มีความคิดชั่วร้ายเช่นนั้นจริง ๆ นะเจ้าคะ!”

“มิกล้า? ข้าเห็นว่าพวกเจ้ากล้าหาญมากนะ!” เซียวหลินเทียนที่มองอยู่ข้าง ๆ ทนไม่ได้แล้ว จึงตะคอกเสียงแข็ง

“หากวันนี้มิสอนกฎเกณฑ์ให้พวกเจ้าสักหน่อย พวกเจ้าคงมิรู้ว่าสิ่งใดหนอที่เรียกว่าปากพาซวย!”