ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 600

“จ้าวซิง อย่าพูดจาไร้สาระ...! ข้ามิได้มีความสัมพันธ์อะไรกับเจ้าเลย! พวกเจ้าต่างหากที่กำลังวางแผนกำจัดข้า!”

เสิ่นจวนกรีดร้องออกมา

ข้อหาร่วมมือกับศัตรู หากความผิดนี้มาตกอยู่ที่ตน แม้แต่พระสนมหรงก็มิสามารถปกป้องตนได้!

ยิ่งเสิ่นจวนคิดก็ยิ่งกลัว เวลานี้นางมิสนใจเรื่องใส่ร้ายหลิงอวี๋อีกต่อไปแล้ว แค่อยากหลุดพ้นข้อหานี้เท่านั้น!

นางครุ่นคิด อยากจะจัดการจ้าวเจินเจิน ทั้งหมดนี้เป็นแผนของจ้าวเจินเจิน เหตุใดจ้าวเจินเจินจึงปลอดภัยไม่เป็นไรเลยเล่า!

จ้าวเจินเจินกลัวว่าเสิ่นจวนจะเปิดโปงตน จึงชิงเอ่ยเสียก่อน “เสิ่นจวน! ทุกคนต่างรู้กันดีว่าเจ้ารักท่านอ๋องอี้และอยากจะแต่งงานกับเขา!”

“แต่เจ้ามิสามารถใส่ร้ายพระชายาอ๋องอี้เพียงเพราะเจ้าอยากเป็นพระชายาได้! เจ้าเกือบทำให้เราเข้าใจพระชายาอ๋องอี้ผิดไปเสียแล้ว!”

เสิ่นจวนตะโกนด้วยความโกรธ “จ้าวเจินเจิน เรื่องเกี่ยวกับไร่นานั้นข้าบอกแค่เจ้า!”

“จะต้องเป็นเจ้าแน่นอนที่ช่วยสายสืบผู้นั้น! แล้วเรื่องที่ใส่ร้ายพี่สะใภ้ของข้าในวันนี้ก็เป็นแผนการของเจ้าด้วย...”

สีหน้าของจ้าวเจินเจินมิได้เปลี่ยนเมื่อเผชิญกับข้อกล่าวหาของเสิ่นจวน นางส่ายหัวให้กับทุกคนอย่างจนใจพลางเอ่ย

“เสิ่นจวนทำตัวเหมือนหมาบ้าไปแล้ว! พอถูกเปิดเผยว่าตนทำเรื่องที่ไร้ยางอาย ก็เที่ยวมากัดคนอื่นไปทั่ว!”

“คนเช่นนี้มิคู่ควรที่จะเห็นใจนางเลยจริง ๆ!”

นอกจากพวกหลิงอวี๋กับเซียวหลินเทียนแล้ว หลายคนล้วนเชื่อคำพูดของจ้าวเจินเจิน

มีคนโวยวายใส่เสิ่นจวนขึ้นมา

“เสิ่นจวนผู้นี้ไม่ไหวเลยจริง ๆ! เรื่องอื้อฉาวที่ตนทำถูกเปิดเผย ตอนแรกนางก็ไปใส่ร้ายพระชายาอ๋องอี้ ตอนนี้ก็มาโยนให้พระชายาคังอีก!”

“พระชายาคังพูดถูกจริง ๆ นางเป็นหมาบ้าไปแล้ว กัดใครได้ก็จะกัดคนนั้น!”

จ้าวเจินเจินแอบภูมิใจ โชคดีที่ตนชิงพูดก่อน ตอนนี้ต่อให้เสิ่นจวนพูดอะไรอีกก็ไม่มีผู้เชื่อแล้ว!

หลิงอวี๋เห็นเสิ่นจวนช่วยคนทำผิดแต่กลับถูกจ้าวเจินเจินแว้งกัด ก็หัวเราะอย่างดูถูกพลางเอ่ย

แต่คำพูดของหลิงอวี๋ก็ไม่มีอะไรผิดให้ไปจับผิดได้ นางเอ่ยถึงจ้าวซิง หากตนไปโต้แย้งกับนาง เช่นนั้นจะไม่ถูกเชื่อมโยงไปด้วยหรือ?

อีกอย่างคือจ้าวซิงเป็นลูกพี่ลูกน้องห่าง ๆ ของตน!

เขาจะคุยโวเรื่องเคยหลับนอนกับตนได้เยี่ยงไร?

หลิงอวี๋คงจะจงใจสาดโคลนใส่ตนแหง!

แต่ตนบอกว่าไม่รู้จักจ้าวซิงไปแล้ว บัดนี้นางยังจะพูดได้หรือไม่ว่าจ้าวซิงเป็นญาติของตน?

หลังจากที่หลิงอวี๋เห็นว่าคนที่วางแผนจัดการตนเกือบจะถูกนางกำจัดแล้ว นางก็หันไปหาท่านอ๋องเฉิง พลางเอ่ยอย่างจริงจัง

“ท่านอ๋องเฉิงเพคะ! จ้าวซิงสมรู้ร่วมคิดกับเสิ่นจวนเพื่อใส่ร้ายหม่อมฉัน! ทั้งยังโอ้อวดว่าตนเคยหลับนอนกับพระชายาคังด้วย!”

“หมาเลวไร้ยางอายที่กัดคนไปทั่วเพื่อให้ตนสมปรารถนาเช่นนี้ หากมิฆ่ามันทิ้งเสียก็จะไม่สาสมกับความโกรธของหม่อมฉันกับพระชายาคังเพคะ!”

“พระชายาคัง ท่านต้องเห็นด้วยกับข้อเสนอของข้าแน่นอนใช่หรือไม่!”