ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 605

“ช้าไปเสียแล้ว!”

เซียวหลินเทียนหัวเราะเยาะพลางเอ่ย “พี่สะใภ้สี่ของเจ้าให้โอกาสเจ้าหลายครั้งแล้ว แต่เจ้าหาได้กลับตัวไม่!”

“เจ้าพูดอยู่เมื่อครู่มิใช่รึ? ขอเพียงหลิงอวี๋พิสูจน์ความบริสุทธิ์ของนางได้ เจ้าก็จะยอมรับการลงโทษ!”

“กฎเกณฑ์ถูกกำหนดไว้โดยองค์จักรพรรดิสูงสุด! แม้ว่าวันนี้เรื่องไปถึงเสด็จพ่อ เจ้าก็อย่าได้คิดว่าจะหนีการลงโทษพ้น!”

เมื่อเซียวทงเห็นเซียวหลินเทียนแข็งกร้าวเช่นนี้ก็โกรธจนตาแดง หยุดอ้อนวอนแล้วยิ้มเยาะพลางเอ่ย

“เซียวหลินเทียน เสด็จพี่ตีหม่อมฉันเลย เสด็จพี่ให้ท่านปู่เฉิงตีหม่อมฉันเลย หม่อมฉันจะคอยดูว่าวันนี้ใครจะกล้าตีข้า!”

เซียวหลินเทียนหัวเราะเยาะพลางมองไปที่ท่านอ๋องเฉิง

เซียวทงอาจลืมไปแล้ว แต่เซียวหลินเทียนยังไม่ลืมว่าท่านอ๋องเฉิงเป็นคนที่เคยตีท่านพ่อมาแล้วด้วยซ้ำ!

ตอนนั้นมีช่วงหนึ่งที่จักรพรรดิอู่อันหมกมุ่นอยู่กับการสะสมอักษรศิลป์กับภาพวาดโบราณ และใช้เงินคลังซื้ออักษรศิลป์กับภาพวาดโบราณเหล่านั้น

ไทเฮาพยายามโน้มน้าวจักรพรรดิอู่อันหลายครั้งแต่ก็หาได้ฟังไม่ สุดท้ายไทเฮาโกรธจนไปเชิญท่านอ๋องเฉิงมา

ท่านอ๋องเฉิงเอาพระราชโองการของจักรพรรดิสูงสุดที่ตั้งไว้ก่อนจะสิ้นพระชนม์ แล้วใช้แส้เฆี่ยนตีจักรพรรดิอู่อันสิบครั้ง

ครานั้นเซียวหลินเทียนยังเด็กอยู่ จึงไปซ่อนตัวอยู่หลังตำหนักแล้วแอบดูกับพวกองค์ชาย

ในตอนนั้น เซียวหลินเทียนยกย่องท่านอ๋องเฉิงเป็นแบบอย่าง เขาสาบานว่าต่อไปจะเป็นแบบท่านอ๋องเฉิง ไม่เกรงกลัวอำนาจ และรักษาความยุติธรรมเอาไว้ให้จงได้

เมื่อท่านอ๋องเฉิงเห็นว่าเซียวทงยังคงเย่อหยิ่งเช่นนี้ก็ยิ้มอย่างเย็นชา พลางเอ่ยเสียงเข้ม

“ใครก็ได้ พาองค์หญิงหกไปรับโทษตีที่ฝ่ายในของราชสำนักที!”

พวกองครักษ์ก้าวเข้าไปอย่างไร้ความปรานี

เซียวทงยังคิดว่าท่านอ๋องเฉิงหาทางลงให้ตนจึงตะคอก “ข้าจะไปเอง!”

พูดจบ เซียวทงก็เดินไปข้างหน้า

ท่านอ๋องเฉิงกวาดสายตามองทั่วทั้งพื้นที่ พลางเอ่ยเสียงทุ้ม “งานเลี้ยงชมบุปผาในวันนี้เสร็จสิ้นแล้ว ข้ามีข้อความถึงพวกเจ้า!”

“การระมัดระวังในการกระทำสิ่งต่าง ๆ จะทำให้เจตจำนงของตนแข็งแกร่งขึ้น การระมัดระวังคำพูดก็จะทำให้ผู้คนเคารพในคุณธรรมของตนได้! ข้าหวังว่าพวกเจ้าจะทำตัวให้ดี!”

พูดจบ ท่านอ๋องเฉิงก็พาพวกองครักษ์ออกไป

พระชายาเย่เป็นคนตรงไปตรงมา วันนี้นางได้เห็นความหน้าซื่อใจคดของจ้าวเจินเจินมามากแล้ว

เมื่อเห็นว่าเสิ่นจวนจะฆ่าตัวตายเพื่อแสดงเจตจำนงของตน จ้าวเจินเจินก็ยังจะใช้การตายของเสิ่นจวนเพื่อลบล้างความผิดของตนอีก นางจึงเอ่ยดูถูกอย่างไม่เกรงใจ

ผู้อื่นมิกล้าพูดเช่นนี้ แต่พระชายาเย่หาได้เกรงกลัวไม่

หลังจากพูดจบนางก็ไม่มองหน้าของจ้าวเจินเจิน พลางเอ่ยกับทุกคน

“ทุกท่านโปรดแยกย้าย กลับบ้านใครบ้านท่านเถิด!”

หลังจากที่เหล่าฮูหยินเหล่าคุณหนูทั้งหลายได้เห็นละครฉากใหญ่และเรื่องอื้อฉาวของราชวงศ์ พวกนางก็อยากจะไปกันนานแล้วเพราะกลัวจะเดือดร้อนมาถึงตัว!

เมื่อพระชายาเย่เอ่ยปากจึงแยกย้ายไปกันทันที

พอจ้าวเจินเจินเห็นว่าพระชายาเย่ไม่ได้ให้โอกาสตนลบล้างความผิดนั้น จึงมองพระชายาเย่อย่างดุร้าย ทั้งยังคงพยายามที่จะพลิกสถานการณ์ ก้าวไปข้างหน้าแล้วเอ่ยกับเซียวหลินเทียน

“เสด็จน้องสี่ น้องสะใภ้สี่ พวกท่านพยายามอย่างเต็มที่เพื่อช่วยเสิ่นจวนด้วยเถิด!”

“ข้าทำอะไรผิดไปในวันนี้ ข้าก็อยากจะขออภัย! แต่พวกท่านได้โปรดเชื่อข้าเถิด ข้ามิได้ใส่ร้ายน้องสะใภ้สี่จริง ๆ!”