ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 621

แม้ว่าพระชายาเว่ยจะเข้าใจแล้ว แต่ก็กังวลว่าหลิงอวี๋กำลังสร้างความขัดแย้งระหว่างตนเองกับจ้าวเจินเจินอยู่ เพราะอยากให้องค์ชายเว่ยขัดแย้งกับองค์ชายคัง แล้วท่านอ๋องอี้ก็จะช่วงชิงผลประโยชน์ไปในที่สุด!

นางจึงแสร้งทำเป็นเข้าใจพลางเอ่ยถามอย่างมึนงง “น้องสะใภ้สี่ เจ้าหมายความเช่นไร?”

“พี่สะใภ้ใหญ่อยู่ฟังต่อสิแล้วจะรู้เอง!”

หลิงอวี๋หันไปหานางผดุงครรภ์ทั้งสองด้วยรอยยิ้มมิคล้ายยิ้ม แล้วมองพวกนางอยู่เช่นนั้นโดยมิเอ่ยวาจา

นางผดุงครรภ์ทั้งสองตกใจกับท่าทีของหลิงอวี๋ แต่ก็อดกลั้นมิพูดอะไรออกไป

เซียวหลินเทียนใจเต้น หลิงอวี๋พบอะไรอีกแล้วหรือ?

เขามองไปทางนางผดุงครรภ์ทั้งสองด้วยสายตาเฉียบคม กลิ่นอายเย็นชาของเขาแข็งแกร่งกว่าของหลิงอวี๋มาก ทำให้นางผดุงครรภ์ทั้งสองรู้สึกว่าอากาศรอบตัวพวกนางเย็นยะเยือกขึ้นมาฉับพลัน

ขนลุกซู่ทั่วทั้งร่างกายทันที!

พระชายาเว่ยเป็นคนฉลาด เมื่อนึกถึงเหตุและผลที่ตามมา ก็คิดขึ้นได้ว่าหลิงอวี๋อาจพบอะไรบางอย่าง นางจึงจ้องมองนางผดุงครรภ์ทั้งสองอย่างไม่สบอารมณ์...

องค์ชายเย่รู้สึกว่าบรรยากาศผิดปกติ จึงมองไปทางนางผดุงครรภ์ทั้งสองเช่นกัน หรือว่าพิษในตัวบุตรชายของตนเกิดจากนางผดุงครรภ์ทั้งสอง?

จู่ ๆ กลิ่นอายสังหารอันดุร้ายก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของเขา...

สายตาของคนเหล่านี้ราวกับไฟลุกโชนที่แผดเผานางผดุงครรภ์สองคนจนทนมิไหวอีกต่อไปแล้ว

นางผดุงครรภ์อ้วนเอ่ยอย่างตะกุกตะกัก “ท่านอ๋องอี้… พระชายาอ๋องอี้ เหตุใดพวกท่านถึงมองเราเช่นนี้เพคะ? หากไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเรา เช่นนั้นก็ให้เรากลับไปได้หรือไม่!”

“ในพวกเจ้าสองคน ใครเอาดอกคำฝอยให้พระชายาเย่กิน?”

หลิงอวี๋เอ่ยถามไปตรง ๆ

“องค์ชายห้า ไฉนท่านจึงร้อนพระทัยนัก? หากเรื่องในวันนี้ไม่กระจ่างชัด ท่านกล้ารับประกันหรือไม่ว่าครั้งต่อไปหากจูหลานตั้งครรภ์แล้วบุตรของท่านจะคลอดได้อย่างปลอดภัย?”

“มีวิธีทำร้ายผู้คนในครอบครัวอยู่มากมาย หากท่านระมัดระวังก็จะไม่มีทางที่บุตรชายของท่านต้องคลอดอย่างทนทุกข์ทรมานเช่นนี้!”

หลังจากถูกหลิงอวี๋ดุ องค์ชายเย่ก็สงบลง เขาจ้องมองนางผดุงครรภ์ทั้งสองอย่างดุร้าย พลางเอ่ยด้วยโทสะ

“พี่สะใภ้สี่ถามอะไร พวกเจ้าก็ตอบไปตามความเป็นจริงเสีย หากยังกล้าอึกอักอีก พวกเจ้าจะต้องเป็นเยี่ยงนาง…”

องค์ชายเย่ยื่นมือออกไปชี้แม่นางซือที่นอนอยู่บนพื้นด้วยสภาพนองเลือด นางผดุงครรภ์ทั้งสองตกใจจนตัวสั่น แต่ก็กัดฟันไม่พูดอะไร

เมื่อเห็นเช่นนี้หลิงอวี๋ก็หมดความอดทนและเอ่ยอย่างเคร่งขรึม “หลิงซวน เอายาสีน้ำเงินของข้าออกมาป้ายบนมือของพวกนาง หากมือผู้กลายเป็นสีแดง มันผู้นั้นก็เป็นผู้กระทำ!”

หลิงซวนหยิบยาสีน้ำเงินออกมาจากกล่องยาทันที แล้วเดินเข้าไปทาลงบนมือของทั้งสองคน