ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 629

“ท่านอ๋อง พระชายามาแล้วหรือ!”

ลัวซินผู้ดูแลไร่นาเป็นผู้ชายอายุประมาณห้าสิบปี

เขาเป็นคนรับใช้ที่ตระกูลเสิ่นให้ติดตามพระสนมอวิ๋นมา และเป็นสามีของแม่นมเซียวหลินเทียน ดูซื่อสัตย์ภักดี

เขากับแม่นมลัวออกมาต้อนรับด้วยรอยยิ้ม พลางเอ่ย

“ท่านอ๋อง บ่าวได้เตรียมอาหารให้ท่านตามที่องครักษ์จ้าวสั่งไว้แล้วเพคะ พวกท่านพักผ่อนสักประเดี๋ยวก็เสวยพระกระยาหารกันได้เลยเพคะ!”

หลิงอวี๋ไม่เคยมาที่ไร่นามาก่อน เคยได้ยินแม่นมลี่แนะนำว่าสามีภรรยาคู่นี้เป็นคนจริงใจ จึงยิ้มและพยักหน้าแสดงความขอบคุณ

ระหว่างรออาหารเย็น เซียวหลินเทียนก็พาหลิงอวี๋กับหลิงเยวี่ยไปดูรอบ ๆ สักพักหนึ่ง แล้วแนะนำสถานการณ์ทั่วไปของไร่นาให้พวกเขาฟัง

ไร่นาของเซียวหลินเทียนครอบครองพื้นที่หนึ่งในสามของหมู่บ้านตระกูลเฉิน มีชาวบ้านอยู่กว่าร้อยคนและผู้คุ้มกันอีกหลายสิบคน

โดยปกติแล้วไร่นาไม่จำเป็นต้องมีผู้คุ้มกันจำนวนมากเช่นนี้ หลิงอวี๋เดาจากวิธีที่ผู้คุ้มกันเหล่านั้นเดินไปมาว่าพวกเขาไม่ใช่แค่ผู้คุ้มกัน แต่มีแนวโน้มว่าจะเป็นองครักษ์เงาและผู้ใต้บังคับบัญชาของเซียวหลินเทียนมากกว่า

นางไม่ได้พูดอะไรออกไป เซียวหลินเทียนสามารถบอกความลับของเขากับตนได้ ก็คือเชื่อตนในระดับหนึ่ง

นอกจากปลูกผักแล้ว ที่ไร่นายังเลี้ยงไก่ เป็ด หมู และปลูกไม้ผลอีกมากมายทีเดียว

ดูท่าทางเซียวหลินเทียนให้ผู้ดูแลลัวจัดการไร่นาได้เลย ผู้ดูแลลัวเป็นคนที่มีความสามารถคนหนึ่งเลย

หลิงเยวี่ยวิ่งไปรอบ ๆ เล้าไก่และเป็ดอย่างตื่นเต้นและมีความสุขราวกับวันตรุษจีน!

พี่น้องฉีเต๋อสองคนติดตามเขาอย่างใกล้ชิดเพื่อดูแลความปลอดภัยของเขา

หลิงอวี๋ดันหลังเซียวหลินเทียนให้เดินตามไปด้านหลัง

“ท่านแม่… มาดูนี่เร็วเข้า มีกระต่ายน้อยด้วย...”

จู่ ๆ หลิงเยวี่ยก็ตะโกนอย่างตื่นเต้น หลิงอวี๋มองตามสายตาของเขาไปเห็นกระต่ายตัวน้อยสองตัวกระโดดออกไป

“ท่านแม่ ข้าชอบกระต่ายน้อยมากเลย ขนของมันขาวมาก ตาก็แดงราวกับอัญมณี... ข้าพาไปเลี้ยงที่บ้านตัวหนึ่งได้หรือไม่?”

หลิงอวี๋ไม่ชอบกระต่าย กลิ่นปัสสาวะของกระต่ายก็ทำให้นางทนไม่ไหวจริง ๆ แต่เห็นว่าหลิงเยวี่ยชอบกระต่ายตัวน้อยเช่นนี้ นางจึงเอ่ย

“กระต่ายน้อยไม่น่ารักเท่าลูกหมาหรอก… หากเจ้าอยากเลี้ยง แม่จะหาหมาขนสีขาวทั้งตัวให้เลี้ยงดีหรือไม่?”

หลิงอวี๋ได้ยินดังนั้นก็ใจเต้น แล้วอธิบายให้เซียวหลินเทียนฟัง

“ไม่ใช่ว่าเยวี่ยเยวี่ยแยกความแตกต่างระหว่างความชอบและความหวงแหนไม่ได้หรอก… เขาบอกความหวงแหนมันมีหมายความว่าชอบสุด ๆ เพคะ!”

“เขากำลังแสดงออกว่าเขาชอบกระต่ายมาก ๆ แล้วก็ชอบหม่อมฉันมากด้วย!”

เซียวหลินเทียนตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง เป็นเช่นนี้หรือ?

เช่นนั้นวิธีแสดงออกของหลิงเยวี่ยก็มีเอกลักษณ์จริง ๆ เลย!

หลิงอวี๋หันไปมองหลิงเยวี่ยพลางเอ่ยด้วยรอยยิ้ม

“เยวี่ยเยวี่ย แม่สัญญาว่าจะให้เจ้าเลี้ยงกระต่ายน้อยหนึ่งตัว แต่เจ้าต้องรับผิดชอบในการทำความสะอาดอุจจาระของมัน! เจ้าต้องยกน้ำไปล้างคอกที่มันอาศัยอยู่ทุกวันนะ!”

เมื่อลู่หนานกับเซียวหลินเทียนได้ยินคำพูดของหลิงอวี๋ พวกเขาก็มองไปที่หลิงเยวี่ย เด็กถึงเพียงนี้หลิงอวี๋ยังจะให้เขายกน้ำไปล้างอีกหรือ?

เขายกมันได้หรือ?