หลิงอวี๋ตั้งสติได้ทันทีจึงยืดตัวขึ้นอย่างรวดเร็ว พลางเอ่ยอย่างเร่งรีบ “ไม่รู้ว่าเยวี่ยเยวี่ยตื่นแล้วหรือยัง หม่อมฉันขอตัวไปดูก่อน!”
แล้วหลิงอวี๋ก็วิ่งออกไปอย่างลนลาน
เซียวหลินเทียนก็รู้สึกจิตใจว่างเปล่าขึ้นมาทันที เขาอ้าปากจะเรียกหลิงอวี๋ไว้ ปากของเขาขยับแต่สุดท้ายก็ไม่ได้เปล่งเสียงเรียกออกไป
กระทั่งเซียวหลินเทียนสงบอารมณ์ของตนเองแล้วเดินออกมา หลิงอวี๋ก็หายตัวไปแล้ว
“ท่านอ๋อง... พระชายาบอกว่าจะพาพวกเยวี่ยเยวี่ยไปเก็บลูกท้อให้ท่านอดีตเสนาบดีที่ภูเขาด้านหลังพ่ะย่ะค่ะ!”
“รัฐทายาทอันกับแม่ทัพเผยได้ยินว่าเรามาเที่ยวที่ไร่นาจึงมาหา กระหม่อมบอกไปว่าท่านอ๋องมีเรื่องต้องทำ ให้พวกเขาไปตกปลาก่อนพ่ะย่ะค่ะ!”
ลู่หนานก้าวไปข้างหน้าอย่างรู้สึกผิด เขาไม่กล้ามองเซียวหลินเทียน เมื่อครู่นับว่าตนทำลายบรรยากาศดี ๆ ของท่านอ๋องกับพระชายาหรือไม่นะ?
แม้ว่าตอนนี้หลิงอวี๋จะเปลี่ยนไปมากแล้ว แต่พวกลู่หนานต่างก็รู้ว่าตัวตนของหลิงเยวี่ยนั้นเป็นเหมือนก้างปลาที่ติดอยู่ระหว่างเซียวหลินเทียนกับหลิงอวี๋
พวกเขาหวังว่าท่านอ๋องจะมีความสุข แต่ก็ไม่อยากให้ท่านอ๋องเลี้ยงลูกให้คนอื่น
ดังนั้นลู่หนานจึงไม่รู้ว่าจะต้องเผชิญหน้ากับความใกล้ชิดของทั้งสองเยี่ยงไรดี!
“พระชายาบอกว่าจะย่างเนื้อ เจ้าเอารายการวัตถุดิบไปที่ห้องครัว แล้วให้พวกเขาเตรียมส่วนผสมที่พระชายาต้องการใช้ไว้เถอะ!”
เดิมทีเซียวหลินเทียนจะตามไปที่ภูเขาด้านหลัง แต่เมื่อนึกถึงเหตุการณ์เมื่อครู่ การจะไปพบกับหลิงอวี๋ตอนนี้เขารู้สึกเขินอายอยู่เล็กน้อย!
เซียวหลินเทียนจึงล้มเลิกความคิดนี้ไป แล้วให้ลู่หนานเข็นตนไปพบอันเจ๋อกับเผยอวี้แทน
ภูเขาด้านหลังมีสระน้ำธรรมชาติอยู่ ซึ่งเป็นน้ำที่ไหลลงมาจากภูเขา ผู้ดูแลลัวได้กักปลาไว้ในนั้นแล้ว เผยอวี้กับอันเจ๋อก็นั่งตกปลาอยู่ข้างสระน้ำ
เมื่อเห็นเซียวหลินเทียนมา อันเจ๋อก็กลอกตาใส่เขาพลางเอ่ย “มาเที่ยวที่ไร่นาไม่เรียกพวกเราเลย อาเทียนเจ้านี่แย่จริง ๆ เลย!”
เซียวหลินเทียนกระแอมเบา ๆ พลางเอ่ยอย่างกระอักกระอ่วน “ครั้งนี้เป็นการตัดสินใจกะทันหัน ครั้งต่อไปข้าจะเชิญพวกเจ้าแน่นอน!”
“จ้าวเจินเจินโกรธมากจนร้องไห้อธิบายตัวเอง ณ ที่นั้น แล้วบอกว่าจะไปเข้าเฝ้าองค์จักรพรรดิที่วังเพื่อขออภัยโทษด้วย!”
เซียวหลินเทียนยิ้มเย็นชา สิ่งเหล่านี้อยู่ในการคาดการณ์ของเขาอยู่แล้ว คำขอโทษที่จ้าวเจินเจินบอกก็เป็นเพียงคำอธิบายเชิงวาทศิลป์เท่านั้นเอง!
“เมื่อเทียบพระชายาคังตอนนี้กับอดีตแล้ว ช่างแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิงเลยจริง ๆ!”
เผยอวี้ถอนหายใจแล้วมองเซียวหลินเทียนอีกที พลางเอ่ยอย่างมีความหมาย
“มีคนเช่นนี้มาช่วยองค์ชายคัง ไม่รู้ว่าเป็นโชคดีหรือโชคร้ายกันแน่!”
เซียวหลินเทียนได้เห็นธาตุแท้ของจ้าวเจินเจินแล้ว เขาไม่ต้องการปิดบังความเกลียดชังที่ตนเองมีต่อจ้าวเจินเจินกับเผยอวี้และอันเจ๋อ
“เมื่อก่อนข้ามองคนผิดไป อย่าไปเอ่ยถึงเลยดีกว่า...!”
“พวกเจ้าก็ถือเสียว่าสิ่งนี้เป็นคำเตือน ในภายภาคหน้าหากจะแต่งงานก็ต้องดูให้ดี!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา
รอ...
นางเอกโดนแผนร้ายไล่ล่าเจ็บตัวจะตายอ่า200+ตอน สุดท้ายจบครึ่งตอน คนร้ายบอกเข้าใจผิด นิยายฟวยไรอ่ะปัญญาอ่อนทั้งเรื่อง...
waitinggg for youuuuuuu...
ความลับยังไม่ได้เปิดเผยเลยค่ะ...
จบแบบนี้ไม่ได้นะคะ...
กลับมาได้เเล้ว...
ขอบคุณนะที่ลงเพิ่ม กำลังสนุกมาก...
คนเขียนกลับมาก๊อนนนน🥹 ทางนี่ใจจะขาดแล้วฮะ...
รอสนุกมาก...
รอ........