ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 638

อันเจ๋อเอ่ยทันที “พระชายามีความคิดที่ดีมาก ท่านอ๋องเฉิงริเริ่มบริจาคก่อนจะต้องดึงดูดความสนใจขององค์จักรพรรดิอย่างแน่นอน! ถึงเวลานั้นพวกผู้มีอำนาจเหล่านั้นก็จะบริจาคตามด้วยเพื่อเอาใจองค์จักรพรรดิ!”

“จริงสิ ข้าให้แม่ข้าเอาโจ๊กไปให้ผู้ลี้ภัยได้ด้วย!”

“ก่อนหน้านี้ข้าเคยบอกท่านแม่แล้ว หากนางมีเงินบริจาคธูปเทียนให้วัด สู้เอาไปทำเรื่องจริงจังดีกว่า! ท่านแม่ของข้าจะต้องยอมแน่!”

หลิงอวี๋ฟังแล้วก็พยักหน้า พลางเอ่ยอย่างเห็นด้วย

“ท่านรัฐทายาทอัน ท่านสามารถขอให้พระชายาผิงหนานระดมทุนในหมู่สตรีผู้สูงศักดิ์ได้อีก หากครอบครัวใดมีเสื้อผ้าอาภรณ์เครื่องนอนเก่าที่ไม่จำเป็น ก็สามารถเอามาช่วยเหลือผู้ลี้ภัยเหล่านี้ได้!”

“ข้าเห็นว่าพวกเขาใส่แต่พวกผ้าขาดวิ่นกันหมด ช่วยได้สักหน่อยก็จะดี!”

เซียวหลินเทียนเห็นทั้งสามคนกำลังคุยกันอย่างยุ่งวุ่นวาย เขาย่อมนั่งดูต่อไปไม่ได้อยู่แล้ว

“หลิงอวี๋เคยบอกไว้ก่อนหน้านี้ว่า สอนคนตกปลาดีกว่ามอบปลาให้เขา... โครงการฟื้นฟูร้านค้าของข้าในตอนนี้ยังต้องการกำลังคน ข้ามอบโอกาสให้ผู้ที่มีกำลังแรงงานได้!”

“ใช่แล้ว ผู้ที่ครอบครองพื้นที่ร้านค้าที่ถูกไฟไหม้ครั้งที่แล้วบางคนก็หาบ้านได้แล้วย้ายออกไปแล้ว คนไร้บ้านสามารถเข้าอยู่ในนั้นได้!”

เผยอวี้ยิ้มแย้มทันที “เช่นนี้ดีเลย มีอาหาร มีที่พัก ทั้งยังมีโอกาสในการทำงานอีก เช่นนั้นลุงรองของข้าก็ไม่ต้องกังวลแล้ว! ข้าจะกลับไปขอให้เขาเชิญท่านอ๋องเฉิงไปจัดการตรวจสอบดู!”

อันเจ๋อเองก็เอ่ยอย่างอดไม่ได้ “เช่นนั้นข้าก็จะกลับไปคุยกับท่านแม่ของข้า เรื่องที่จะให้นางเตรียมโจ๊ก!”

ปัญหาของผู้ลี้ภัยได้รับการแก้ไขทีละขั้นตอนผ่านจากพวกเซียวหลินเทียนแล้ว

ท่านอ๋องเฉิงเดินทางมาพร้อมกับเผยหยวนเจ้ากรมพระคลัง พอเห็นผู้ลี้ภัยจำนวนมากและได้ฟังที่เผยหยวนบอกเกี่ยวกับความยากลำบากของกรมพระคลังแล้ว เขาก็โบกมือและบริจาคเงินห้าแสนโดยไม่พูดพร่ำทำเพลงเลย

ไม่เพียงเท่านั้น ท่านอ๋องเฉิงยังแนะนำราชสำนักด้วยว่าให้ทุกคนที่มีเงินบริจาค และคนที่ไม่มีเงินก็ให้ออกแรง

องครักษ์เอ่ย “องค์ชาย กระหม่อมได้สอบถามมาแล้วพบว่า โรงน้ำชาเหล่านี้เป็นขององค์ชายเว่ย และนักเล่าเรื่องได้รับเชิญเป็นพิเศษจากพระชายาเว่ยพ่ะย่ะค่ะ!”

“ได้ยินมาว่า ท่านหญิงจ่างหนิงของครอบครัวองค์ชายเว่ยได้รับบาดเจ็บตอนที่รถม้าชนกัน คืนนั้นอาเจียนไม่หยุดและมีเลือดกำเดาไหลด้วย พระชายาเว่ยอุ้มจ่างหนิงเข้าวังข้ามคืนไปหาฮองเฮาเว่ยและหมอหลวง…”

“ได้ยินมาว่า ฮองเฮาเว่ยปวดใจมากที่เห็นจ่างหนิงได้รับบาดเจ็บเช่นนั้น จึงเอ่ยต่อหน้าองค์จักรพรรดิว่าหากจ่างหนิงต้องทนทุกข์ทรมานกับอาการที่ตามมา นางจะทำให้คนที่ทำร้ายจ่างหนิงต้องตาย!”

จ้าวเจินเจินได้ยินก็หน้าซีดไป นางอธิบายกับองค์จักรพรรดิได้ แต่นางสามารถอธิบายกับฮองเฮาเว่ยได้หรือ?

ฮองเฮาเว่ยไม่ต้องการหลักฐาน ขอเพียงนางแน่ใจว่าตนเป็นคนสร้างเรื่อง ฮองเฮาเว่ยก็จะแก้แค้นได้โดยไม่เลือกวิธีการ

ดังนั้น ในช่วงสองวันที่ผ่านมาจ้าวเจินเจินจึงไม่กล้าออกไปข้างนอกเพราะกลัวว่าจะถูกฮองเฮาเว่ยวางยาพิษ