ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 647

หากเผยอวี้แต่งงานกับหลิงหว่าน มันจะกระทบต่อความก้าวหน้าในตำแหน่งของเขา!

แม้ว่าฮูหยินเผยอยากจะให้ลูกชายแต่งงานก่อนออกเดินทาง แต่นางก็ไม่อยากให้การแต่งงานส่งผลกระทบต่ออนาคตของลูกชายเช่นกัน

ตอนนั้นฮูหยินเผยไม่ได้แสดงท่าทีอะไรออกไป แต่หลังจากกลับไปก็ไปพูดเรื่องนี้กับสามีของนาง

ใต้เท้าเผยจึงเอ่ย “หลิงเสียงกังเป็นคนซื่อตรง อุปนิสัยของบุตรสาวที่เขาเลี้ยงดูก็น่าจะไม่มีปัญหาอะไร!”

“แต่ความกังวลของเจ้าก็ถูกเช่นกัน หากแต่งงานกับหลิงหว่านไป ชีวิตภายหน้าของอวี้เอ๋อร์จะต้องได้รับผลกระทบเป็นแน่! เรื่องนี้ยังต้องพิจารณากันก่อน!”

ทันทีที่ได้ยินสิ่งนี้ฮูหยินเผยล้มเลิกความคิดไป!

วันนี้ฮูหยินเผยตามมาแจกโจ๊กด้วย จึงอยากจะมาดูว่ามีตัวเลือกอื่นอีกหรือไม่

เรื่องพวกสหายสนิทของอันซิน ฮูหยินเผยได้ไปสอบถามจากพระชายาผิงหนานมาแล้ว

อวี๋หลานเป็นคนอารมณ์ดี มีนิสัยนุ่มนวล

เผยอวี้เป็นบุตรชายคนโตของตระกูลเผย ภรรยาของเขาจะต้องเป็นฮูหยินของตระกูลในภายหน้า อุปนิสัยที่นุ่มนวลนี้ไม่ใช้ตัวเลือกที่เหมาะจะเป็นนายหญิงของตระกูล

ส่วนเจียงอวี้เกิดมาในครอบครัวขุนนางฝ่ายบู๊ แต่ฮูหยินเผยรู้สึกว่าเจียงอวี้แข็งแกร่งเกินไป นางกลัวว่าหากแต่งงานกับลูกสะใภ้เช่นนี้ไป ในภายหน้าลูกชายจะถูกจัดแจงทุกสิ่งอย่างยอมจำนน!

หลิงหว่านอยู่ตรงกลางระหว่างทั้งสอง มีด้านที่อ่อนโยนและมีด้านที่เด็ดเดี่ยว!

แต่เมื่อนึกถึงภูมิหลังของครอบครัวนาง ฮูหยินเผยก็หยุดชะงักไปอีก!

หลิงหว่านไม่รู้แผนการของฮูหยินเผย นางกำลังยุ่งอยู่กับการช่วยหลิงอวี๋ช่วยชีวิตผู้ป่วย

หลิงอวี๋กังวลมาก นางเดินขวักไขว่ไปมาอยู่ท่ามกลางผู้บาดเจ็บสาหัส แต่ผู้บาดเจ็บบางคนที่ถูกนำออกมากลับหยุดหายใจไปก่อนที่นางจะได้รักษาพวกเขา

การบาดเจ็บที่เกิดจากการพังถล่มของศาลาโจ๊ก บวกกับความเร่งรีบในการหลบหนี และการเหยียบย่ำกันในหมู่ผู้ลี้ภัย ล้วนเป็นปัจจัยร้ายแรงทั้งสิ้น

สิ่งที่ทำให้หลิงอวี๋รู้สึกแย่ที่สุดก็คือ เด็กที่จ้าวซวนอุ้มมานั้นอายุประมาณสิบขวบเท่านั้น แต่ทั่วร่างกลับเต็มไปด้วยรอยเท้า เขาถูกเหยียบจนตาย!

เมื่อครู่เขาถูกเหยียบในศาลาโจ๊ก คงจะร้องไห้อย่างสิ้นหวังเป็นแน่!

คิดถึงที่เด็กคนนี้ต้องเอาชีวิตไปทิ้งเพียงเพราะหมั่นโถวหนึ่งชิ้นแล้วก็...

หลิงอวี๋ให้หลิงซวนช่วยหมอเลี่ยวพันผ้าพันแผลให้ผู้บาดเจ็บ จากนั้นตนก็วิ่งตามไปพร้อมกับยาปฐมพยาบาล

กระทั่งมาถึงที่กระท่อมด้านหน้าก็เห็นฟางเจียอี๋ลูกพี่ลูกน้องของจ้าวเจินเจินนั่งอยู่ข้างใน

ผมเผ้าของนางยุ่งเหยิงเล็กน้อย ใบหน้าซีดเซียว และจ้องมองความสับสนวุ่นวายตรงหน้าอย่างตกใจ

หลิงอวี๋ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก้าวไปเอ่ยถาม

“คุณหนูฟาง เจ้าได้รับบาดเจ็บที่ใดหรือ?”

“ใบหน้าของข้า… ช่วยตรวจดูหน่อยสิ มันจะเสียโฉมหรือไม่? ท่านมียาพิเศษใดที่ทำให้ไม่ทิ้งรอยแผลเป็นหรือไม่!”

“หากข้าหน้าพัง ข้าจะเอาอาหารที่บริจาคกลับไปแน่!”

ฟางเจียอี๋หันมา แล้วหลิงอวี๋ก็เห็นบาดแผลยาวประมาณหนึ่งนิ้วที่ด้านข้างของใบหน้านาง

บาดแผลตื้นมาก แม้แต่เลือดที่ไหลออกมาก็แข็งตัวอยู่บนใบหน้าไปแล้วด้วย