ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 662

เมื่อหลิงอวี๋ได้ยินว่าเกิ่งเสี่ยวหาวกำลังมา นางก็ทิ้งเซียวหลินเทียนไปหาเกิ่งเสี่ยวหาวที่เรือนบุหงา

เซียวหลินเทียนรู้สึกมิพอใจเล็กน้อยที่จนถึงทุกวันนี้เจ้าน้องชายหลิงอวี๋มักจะเมินเขา

เขามาถึงตำหนักอ๋องอี้แต่กลับมิได้มาพบเจ้าของตำหนักเช่นเขา ทว่าขอพบเพียงหลิงอวี๋

ทันทีที่หลิงอวี๋ได้ยินว่าอีกฝ่ายกำลังจะมา นางก็มิสนใจเขาและรีบวิ่งไปทั้งอย่างนั้น

ผลก็คือหลิงอวี๋กลับมาอย่างมีความสุขหลังจากหายไปนานกว่าครึ่งชั่วยาม

“เซียวหลินเทียน นี่คือตั๋วเงินของท่าน! หม่อมฉันคืนให้เพคะ! หม่อมฉันให้ดอกเบี้ยพิเศษท่านเพิ่มอีกห้าหมื่นด้วยเพคะ!”

หลิงอวี๋ยื่นตั๋วเงินหลายใบให้กับเซียวหลินเทียน

เซียวหลินเทียนตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง นี่มันหมายความว่าอย่างไร?

“ก็ครั้งก่อนตอนวันเกิดของหม่อมฉันท่านให้ตั๋วเงินมาสองแสน ตอนนี้หม่อมฉันก็นำมาคืนให้กับเจ้าของเดิมแล้ว! เซียวหลินเทียน ขอบพระทัยสำหรับความช่วยเหลือของท่านเพคะ!”

หลิงอวี๋ยัดตั๋วเงินใส่มือของเซียวหลินเทียนแล้วพูดด้วยรอยยิ้มที่สดใส

“วันนี้หม่อมฉันอารมณ์ดี ครั้งก่อนเสี่ยวห่าวชวนพวกท่านไปทานอาหารที่ภัตตาคารจี๋เสียง หม่อมฉันขอให้เขาเตรียมงานเลี้ยงไว้แล้ว!”

“อีกเดี๋ยวท่านส่งคนไปแจ้งรัฐทายาทอันกับแม่ทัพเผยให้พวกเขาไปด้วยเถิดเพคะ! ตอนนี้หากได้ความช่วยเหลือจากพวกเขา ก็จะสามารถจัดการปัญหาเรื่องผู้ลี้ภัยได้เป็นอย่างดีเพคะ!”

เซียวหลินเทียนมองตั๋วเงินในมือและรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย

เขาไม่เคยคิดที่จะเอาของกำนัลวันเกิดที่เขามอบให้หลิงอวี๋คืน

“เป็นอะไรไปหรือเพคะ? ท่านไม่ดีใจหรือ?”

หลิงอวี๋เห็นว่าสีหน้าของเซียวหลินเทียนผิดจากที่คาดไว้จึงพูดว่า “พี่น้องยังคงต้องสะสางบัญชีอยู่! ท่านให้ของกำนัลวันเกิดที่ล้ำค่าเช่นนี้แก่หม่อมฉัน หม่อมฉันมิสามารถรับไว้ได้หรอกเพคะ!”

“ตอนนั้นหม่อมฉันแค่ขอยืมเท่านั้น! ตอนนี้เกิ่งเสี่ยวหาวได้เงินคืนมาแล้ว ก็ย่อมต้องนำมาคืนให้ท่าน!”

เซียวหลินเทียนถอนหายใจอย่างเงียบ ๆ ที่หลิงอวี๋ทำเช่นนี้คงเป็นเพราะไม่อยากเป็นหนี้บุญคุณเขา!

หลิงอวี๋รู้สึกตื่นเต้นเมื่อนึกไปถึงแผนการที่ให้ตระกูลจ้าวคืนเงินสี่แสนที่พวกเขาหลอกลวงเกิ่งเสี่ยวหาวไป

“มิใช่จ้าวเฉียงฮั๋วใช้หอริมธาราเพื่อฉ้อโกงเงินสี่แสนของเกิ่งเสี่ยวหาวหรอกหรือ?”

หลิงอวี๋ร้องตอบ “ตอนนั้นหม่อมฉันมิได้บอกหรือว่าหม่อมฉันชนะได้? แต่หม่อมฉันไม่ยอมกลืนน้ำลายตัวเองหรอก… มิฉะนั้นมันจะเป็นการเสียเงินสี่แสนนั่นไปโดยเปล่าประโยชน์เพคะ!”

“หม่อมฉันก็เลยออกความคิดให้เกิ่งเสี่ยวหาวต่อสู้กับการโกงด้วยการโกงกลับ! ด้วยเหตุนี้ เกิ่งเสี่ยวหาวจึงทำตามแผนของหม่อมฉันและหลอกเอาเงินสี่แสนกลับคืนมาจากตระกูลจ้าวได้!”

ดวงตาของเซียวหลินเทียนเบิกกว้างด้วยความตกใจ เขาเริ่มสนใจในทันที “บอกข้าหน่อย เจ้าทำให้ตระกูลจ้าวยอมเสียเงินมากมายเพียงนั้นได้อย่างไร?”

“คนฉลาดอย่างจ้าวเฉียงฮั๋วจะถูกเจ้าหลอกได้อย่างไร?”

หลิงอวี๋ยิ้มอย่างภาคภูมิใจและพูดว่า “หลังจากที่ตระกูลกวนล่มสลาย ตระกูลจ้าวก็ต้องการครองตลาดหยกมิใช่หรือ? หม่อมฉันจึงให้เกิ่งเสี่ยวหาวหาคนแปลกหน้าสักสองสามคนแกล้งปลอมเป็นเศรษฐีเพื่อซื้อหยกราคาแพง!”

“แผนการนี้เป็นแผนระยะยาว มิสามารถแสดงประสิทธิภาพได้ภายในไม่กี่วัน! คนของเกิ่งเสี่ยวหาวจึงมาที่เมืองหลวงล่วงหน้าสองเดือนและเช่าบ้านหลังใหญ่เพื่ออยู่อาศัย!”

“ด้วยวิธีนี้ แม้จ้าวเฉียงฮั๋วจะสงสัยและทำการสืบข้อมูล แต่เขาก็จะได้พบกับอำนาจและความแข็งแกร่งของพวกเขาจนคิดว่าพวกเขาเป็นเศรษฐีจริง ๆ เพคะ!”