ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 673

เซียวทงมิเห็นด้วยกับคำสั่งการนั้น เร่งความเร็วเต็มที่ไปแล้วรถม้าจะนั่งได้สบายหรือ?

นางเอ่ยกับเซินไห่อย่างเกียจคร้าน “ไปบอกแม่ทัพฉิน เหตุใดต้องรีบร้อนถึงเพียงนั้น ให้คนไปแจ้งพี่สี่ของข้าก่อนสิ พี่สี่ของข้าจะรอเราอยู่ที่จุดพักอย่างแน่นอน!”

เซินไห่ก้มหน้าลงพลางเอ่ยตรง ๆ “แม่ทัพฉินบอกว่า เวลามันล่าช้าไปแล้วเราจำเป็นต้องตามกลุ่มของท่านอ๋องอี้ไปให้ทันในช่วงเวลาอาหารกลางวันพ่ะย่ะค่ะ!”

“แม่ทัพฉินบอกว่า หากองค์หญิงรู้สึกว่าทนความยากลำบากมิไหว ก็สามารถส่งองค์หญิงกลับได้ในตอนที่ยังมิได้ออกจากเมืองหลวงพ่ะย่ะค่ะ!”

เซียวทงได้ยินก็ขมวดคิ้ว หลังจากครุ่นคิดแล้วจึงเอ่ย “ผู้ใดบอกว่าข้าทนความยากลำบากมิได้? จะเร่งความเร็วเต็มที่ก็ทำเลยสิ!”

เซินไห่ยิ้มอย่างเย็นชา พลางตะโกนเสียงดัง “เดินหน้าเต็มความเร็ว!”

พวกเขาเคลื่อนขบวนไปข้างหน้าด้วยความเร็วเต็มที่ เซียวทงถูกแรงกระแทกของรถม้าทำให้เซไปเซมาทันที ฉินรั่วซือกับนางกำนัลทั้งสองรีบจับนางเอาไว้ จากนั้นพวกนางก็เกาะกลุ่มเข้าด้วยกันเพื่อไม่ให้ถูกกระแทกจนบวมช้ำ

หลังจากที่ต้องนั่งรถม้าโคลงเคลงกระแทกไปมาเป็นเวลาหลายชั่วยาม ในที่สุดพวกเขาก็ตามทันกลุ่มของเซียวหลินเทียนมาถึงจุดพักแรกแล้ว

พวกเซียวหลินเทียนกินข้าวกลางวันเสร็จแล้ว แต่เซียวหลินเทียนก็ไม่รีบร้อนออกเดินทางเพื่อที่จะรอพวกเขาก่อน

เมื่อเห็นรถม้าของพวกเขามา เซียวหลินเทียนก็ไม่ให้โอกาสพวกเขาได้ลงจากรถมาพักผ่อน เขาให้หลู่ชิ่งสั่งการว่าให้เดินทางต่อไม่ต้องกินอาหารเย็น พวกเขาจะต้องไปถึงที่จุดพักอาศัยก่อนมืด

เซียวทงถูกเหวี่ยงกระแทกรถม้าไปมาจนร่างกายแทบจะแตกสลาย คิดว่าไปถึงจุดพักก็จะได้พักผ่อนอย่างเต็มที่ ไหนเลยจะคิดว่ายังมิทันได้ลงจากรถม้า เซินไห่ก็มาแจ้งคำสั่งของเซียวหลินเทียนอีก

เซียวทงโกรธจนเริ่มก่นด่า “เซียวหลินเทียน เสด็จพี่อยากให้หม่อมฉันตายหรือไร? ตนเองได้พักผ่อนอย่างดีแล้วก็เลยไม่สนใจความเป็นความตายของเราอย่างนั้นรึ?"

“แม่ทัพฉิน อย่าไปฟังเขา! ข้าบอกให้พักก็พักสิ!”

ฉินชานไม่ได้ลงจากหลังม้า เขาขี่ม้าไปหาเซียวทง พลางเอ่ยอย่างเย็นชา

“เราล่วงเลยเวลาไปแล้ว ท่านอ๋องอี้มิได้ลงโทษเราก็เป็นความเมตตาอย่างยิ่งแล้วพ่ะย่ะค่ะ!”

“องค์หญิงหก กระหม่อมอยู่ใต้บังคับบัญชาของท่านอ๋องอี้ การไม่ปฏิบัติตามคำสั่งของท่านอ๋องถือเป็นการฝ่าฝืนคำสั่งของทหาร! ท่านอ๋องอี้สามารถสังหารเราในนามของตัวแทนองค์จักรพรรดิได้นะพ่ะย่ะค่ะ!”

“กระหม่อมจะบอกอีกครั้ง หากองค์หญิงทนความยากลำบากมิได้ก็เชิญกลับไปตามทางที่มาเถิด! หากจะอยู่ต่อก็ต้องเชื่อฟังคำสั่งของท่านอ๋องอี้!”

อู่เวยเห็นว่าตำแหน่งของตนสูงขึ้นเรื่อยๆ จึงมีใจทะเยอะทะยานมากขึ้น

องค์หญิงหกอายุพอ ๆ กับตน หากเขาได้หัวใจขององค์หญิงหกแล้วได้ขึ้นเป็นราชบุตรเขย เช่นนั้นจะไม่ยิ่งดีกว่าหรือ?

ดังนั้น ครั้งนี้นอกจากอู่เวยจะรับภารกิจที่จ้าวเจินเจินมอบหมายให้แล้ว ก็ยังหาโอกาสที่จะกำจัดท่านอ๋องอี้กับพระชายาอยู่ตลอดอีกด้วย

เขายังมีแรงจูงใจที่เห็นแก่ตัวอีกอย่างก็คือการยึดครองหัวใจขององค์หญิงหก

อู่เวยรู้ว่า องค์หญิงหกชอบฉินซาน แต่อู่เวยมีความมั่นใจในตัวเอง คนหยาบคายเยี่ยงฉินซานจะเป็นคู่ต่อสู้ของตนเองได้เยี่ยงไรเล่า!

เมื่อเห็นว่าฉินซานไม่เห็นใจต่อความยากลำบากขององค์หญิงหกเลย อู่เวยจึงถือโอกาสเข้าไปเอ่ยแสดงความเห็นอกเห็นใจ

“องค์หญิงหก การเดินทางติดตามไปก็มิได้รีบร้อนนัก เราต้องตามทันท่านอ๋องอี้อย่างแน่นอนพ่ะย่ะค่ะ!”

“องค์หญิงลงมายืดเหยียดมือกับเท้าให้สบายสักพัก แล้วค่อยนั่งรถม้าตามไปก็มิได้ยากเย็นอันใดหรอกพ่ะย่ะค่ะ!”