ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 676

เสียงการต่อสู้ข้างนอกดังมาอย่างต่อเนื่อง แต่หลังจากนั้นไม่นานก็สิ้นสุดลง

กองทหารประจำของฉินซานได้รับการฝึกฝนมาเป็นอย่างดี สามารถจัดการกับโจรเหล่านี้ได้อย่างง่ายดายและราบรื่นเลยทีเดียว

โจรสิบกว่าคนนั้น ไม่ถูกฆ่าทันทีก็ถูกทุบตีจนไม่สามารถขยับตัวได้แล้ว!

และองครักษ์ที่ฉินชานพามานั้นมีแต่คนฉลาดอยู่ไม่น้อย เกรงว่าหากจับเป็นพวกโจรเหล่านี้ ต่อไปก็จะต้องลำบากตนพาพวกเขากลับไปเมืองหลวงอีก ดังนั้นจึงลงมืออย่างไร้ความปรานีไปเลย

กระทั่งการต่อสู้สิ้นสุดลง ก็มีโจรไม่กี่คนที่รอดชีวิตไปได้

สิ่งของในรถม้าสองคันถูกพวกโจรพลิกคว่ำจนกระจัดกระจายเกลื่อนพื้น

ฉินชานเห็นแล้วก็รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมา เอาของมามากมายถึงเพียงนี้ มันลำบากมากจริง ๆ ในการที่จะเก็บข้าวของ

หากองค์หญิงหกผู้นี้ติดตามกองทัพใหญ่ไปติด ๆ เรื่องเช่นนี้จะเกิดขึ้นได้อย่างไร!

“องค์หญิงหก ไม่เป็นไรใช่หรือไม่?”

ฉินชานให้องครักษ์ช่วยนางกำนัลจัดการรถม้า จากนั้นตนจึงเดินไปเอ่ยถาม

เมื่อเซียวทงเห็นว่าไม่มีอันตรายแล้ว ก็นึกถึงความกลัวเมื่อครู่แล้วตะโกนใส่ฉินชานอย่างเสียใจ

“แม่ทัพฉิน เหตุใดท่านถึงเพิ่งมาเล่า! ท่านมิรู้อะไร เมื่อครู่ข้ากลัวแทบตาย…”

ฉินชานจ้องมองเซียวทงอย่างรังเกียจ พลางเอ่ยอย่างเย็นชา

“องค์หญิงหก กระหม่อมบอกไปแล้วตอนออกเดินทางว่า องค์หญิงทนความยากลำบากเช่นนี้มิได้! แต่องค์หญิงก็ดื้อจะตามมา!”

“ดูเอาเองเถิดพ่ะย่ะค่ะ องค์หญิงตามมาก็ช่วยสิ่งใดมิได้เลย ทั้งยังถ่วงพวกเราให้ช้าอีก! หากองค์หญิงมิเอาแต่ใจ ป่านนี้พวกเราทุกคนก็ได้พักที่จุดพักแล้ว!”

เซียวทงได้ยินว่าฉินชานไม่เอ่ยถามตนสักนิดว่าได้รับบาดเจ็บหรือไม่ แต่มาถึงก็กล่าวตำหนิตนเลย จึงพลันโกรธขึ้นมา

นางตะโกนใส่ฉินซานอย่างเย่อหยิ่ง “ข้าถ่วงท่านเยี่ยงไรกัน? ถึงท่านไม่มาเราก็จัดการกันเองได้… พวกโจรเพียงไม่กี่คน หัวหน้าองครักษ์ฮอู่ก็สามารถจัดการพวกมันได้!"

“เขาน่ะหรือ?”

“องค์หญิงหก ท่านอ๋องอี้เพิ่งมอบอำนาจให้กระหม่อมบอกว่า หากองค์หญิงมิฟังกระหม่อม กระหม่อมสามารถมัดองค์หญิงไว้กับม้าแล้วพากลับไปได้เลย!”

“กระหม่อมจะให้เวลาองค์หญิงเพียงครึ่งก้านธูปเท่านั้น หากองค์หญิงยังมิไปอีก ก็อย่ามาโทษที่กระหม่อมหยาบคายกับองค์หญิงพ่ะย่ะค่ะ!”

คำพูดของฉินซานทำเอาเซียวทงตกใจ

เดิมทีเซียวหลินเทียนก็ไม่อยากให้ตนติดตามมาอยู่แล้ว อีกทั้งในมือเขายังมีกระบี่อาญาสิทธิ์ที่เสด็จพ่อมอบให้อีก หากจะให้ฉินชานดำเนินการจริง ๆ ฉินชานก็มัดตนไว้กับม้าแล้วพากลับไปได้!

เซียงทงทั้งกังวลและโกรธ แต่ก็ยังให้อู่เวยเก็บข้าวของที่กระจัดกระจายแล้วออกเดินทางอย่างรวดเร็ว

ความโกรธเหล่านี้ยากที่จะแสดงต่อฉินซาน ดังนั้นฉินรั่วซือจึงกลายเป็นเป้าความโกรธของเซียวทงแทน

นางบีบแขนของฉินรั่วซืออย่างดุร้าย พลางเอ่ยอย่างดุ ๆ

“เหตุใดฉินชานถึงทำเยี่ยงนี้กับข้า? ข้ามิดีตรงที่ใดกัน? เขาคุยกับข้าดี ๆ มิได้เลยหรือไร?”

“ฉินรั่วซือ ข้ามิสนใจนะ เจ้าต้องหาวิธีทำให้ฉินชานชอบข้าให้ได้! มิเช่นนั้น… หากข้ามิได้สิ่งที่ต้องการ ข้าก็จะทำลายเขาเสีย!”