ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 678

“จะเปลี่ยนไปที่ใด? กลับวังหรือไม่เล่า?”

เซียวหลินเทียนอดทนกับเซียวทงมาทั้งวันแล้ว เมื่อเห็นว่านางยังคงดื้อรั้นเอาแต่ใจเช่นนี้ ก็ทนมิไหวพลางตะคอกด้วยความโกรธ

“องค์จักรพรรดิสั่งให้ข้าไปที่ชายแดนกำจัดโรคระบาด! เซียวทง ในเมื่อเจ้าเลือกที่จะติดตามพวกข้ามา เจ้าก็ต้องเชื่อฟังคำสั่งของข้า!”

“ข้าบอกไปแล้วในช่วงอาหารกลางวันว่ามิให้พักผ่อนและให้เดินหน้าเต็มกำลัง! แต่เจ้ากลับเพิกเฉยต่อคำสั่งของข้าแล้วพักผ่อนตามใจตนเอง! ถ่วงเวลาการเดินทางของกองทัพใหญ่!”

“เพื่อความปลอดภัยของเจ้า ข้าต้องส่งแม่ทัพฉินกลับไปหาเจ้า! วันนี้ถือว่าเจ้าโชคดีมากแล้วที่แม่ทัพฉินกลับไปช่วยเจ้าได้ทันเวลา!”

“หากเขามิกลับไป เจ้าก็คงจะตายด้วยน้ำมือของพวกโจรพวกนั้นไปแล้ว!”

ยังมิทันที่เซียวหลินเทียนจะเอ่ยจบ เซียวทงก็ตะโกนขึ้นมาด้วยความโกรธ

“ใครให้เขากลับไปเล่า! เขามันจุ้นจ้านไม่เข้าเรื่อง! ต่อให้เขาไม่ไป องครักษ์ของหม่อมฉันก็ฆ่าพวกโจรเหล่านั้นได้!”

“อวดดี!”

เซียวหลินเทียนตะคอกเสียงแข็ง “แม่ทัพฉินช่วยเจ้าไว้ แต่เจ้ากลับมิรู้สึกขอบคุณ! เจ้าคิดว่าไม่มีใครสามารถควบคุมเจ้าได้จริง ๆ ใช่หรือไม่?”

“เซียวทง เจ้าทำให้แม่ทัพฉินกับองครักษ์เหล่านั้นลำบากจนมิได้พักผ่อนตามเวลา เพื่อรักษาวินัยทางทหาร ข้าจะต้องลงโทษเจ้าขั้นรุนแรงเพื่อเป็นเยี่ยงอย่างแก่ผู้อื่น!”

เซียวทงตะโกนขึ้นมาด้วยความโกรธ “พี่สี่ จะต้องจริงจังถึงเพียงนี้เลยหรือ? หม่อมฉันมิใช่ทหารของเสด็จพี่ เสด็จพี่มีสิทธิ์อะไรมาลงโทษหม่อมฉัน!”

“ก็สิทธิ์ที่เจ้าอยากจะตามข้ามาไง เจ้าต้องเชื่อฟังคำสั่งของข้า!”

เซียวหลินเทียนตะคอกด้วยความโกรธ "ข้าไม่มีเวลารอเจ้าอยู่เรื่อย ๆ หรอกนะ! จ้าวซวน บอกนางทีว่าการทำให้ทางการทหารล่าช้าจะต้องได้รับโทษเยี่ยงไร?"

จ้าวซวนที่ตามหลังมาตะโกนเสียงดังทันที “การทำให้ทางการทหารล่าช้าจะได้รับการลงโทษที่แตกต่างกันไปในกองทัพ ขึ้นอยู่กับความร้ายแรงของสิ่งที่ก่อ! การลงโทษสถานเบาอาจเป็นการโบยทางทหารยี่สิบไม้ ส่วนการลงโทษสถานหนักก็สามารถตัดหัวได้พ่ะย่ะค่ะ!”

เซียวทงตะโกนด้วยความโกรธ “เซียวหลินเทียน พี่กล้าตีข้ารึ? เช่นนั้นก็เอาเลย! ข้าจะกลับไปรายงานเสด็จพ่อแน่ว่าเสด็จพี่จงใจทำให้ข้าลำบาก!”

“วินัยทางทหารนี้เสด็จพ่อเป็นผู้กำหนดเอง!”

“เจ้าจะปรับปรุงจริง ๆ หรือ?”

เซียวหลินเทียนเอ่ยอย่างเย็นชา

“พี่สี่ หม่อมฉันจะปรับปรุงให้อย่างแน่นอน วันพรุ่งหม่อมฉันจะไม่ล่าช้าแล้ว! เสด็จพี่รอดูการกระทำของหม่อมฉันเถิด!” เซียวทงเอ่ยอย่างแน่วแน่

“ได้ เช่นนั้นข้าจะลงโทษเจ้าเบา ๆ เริ่มตั้งแต่วันพรุ่งเป็นต้นไป ทุกครั้งที่ไปถึงที่จุดพัก กลุ่มของพวกเจ้าจะต้องรับผิดชอบในการให้อาหารและอาบน้ำม้า แล้วต้องเตรียมอาหารเย็นให้กับทหารด้วย!”

“หากเจ้ากล้าฝ่าฝืนคำสั่งทางทหารอีกครั้ง เจ้าจะถูกลงโทษขั้นรุนแรงด้วยการโบยยี่สิบไม้!” เซียวหลินเทียนเอ่ยอย่างจริงจัง

เซียวทงพยักหน้าอย่างมิพอใจนัก ถึงอย่างไรเรื่องพวกนี้พวกองครักษ์ก็ทำอยู่แล้ว ตนไม่จำเป็นต้องลงมือทำเองเลย

“เซียวทง เจ้าคิดว่าการที่พวกเขาทำสิ่งเหล่านี้แล้วเจ้าไม่จำเป็นต้องทำเองหรือไร?”

เซียวหลินเทียนอ่านความคิดของนางออกได้อย่างรวดเร็ว เขายิ้มเยาะพลางเอ่ย “หากเจ้ามีความฝันเช่นนี้ ข้าก็แนะนำให้เจ้ารีบตื่นเถอะ!”