ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 690

คนชุดดำแทงดาบมาหาเขา ฉินซานก้าวช้าไปหนึ่งก้าว ดาบของคนชุดดำจึงฟันมาที่แขนของฉินซาน

ฉินซานหดตัวอย่างรวดเร็ว รู้สึกได้ว่าดาบโดนที่แขนของตน เขารู้สึกเจ็บปวดอย่างรุนแรงจนแทบจะจับดาบนิ่ง ๆ ไม่ได้...

แต่เขามิใช่คนฝีมือธรรมดา แม้ว่าจะได้รับบาดเจ็บ แต่ก็คว้าดาบไว้ได้ทันเวลา จากนั้นก็ย่อตัวลงแล้วเตะขาทั้งสองของคนชุดดำ

จากนั้นฉินซานก็พลิกตัวกลางอากาศ และเตะเข้าที่คางของคนชุดดำที่คางอย่างแรง

คนชุดดำกระอักเลือดออกมา แล้วเลือดที่ผสมกับฝนก็หยดลงกลางอากาศ

พวกชุดดำหลายคนรีบวิ่งมาพร้อมดาบก่อนที่ฉินซานจะลงถึงพื้น

ฉินซานกลัวองค์หญิงจะบาดเจ็บจึงก้มลงและคว้าปกเสื้อขององค์หญิงหกแล้วลากนางเข้าไปในวิหารทรุดโทรม

องค์หญิงหกตกใจมากจนขาของนางอ่อนแรง ครั้งที่แล้วที่โจรปล้น นางนั่งอยู่ในรถม้ามิได้เห็นการต่อสู้ด้วยตาของนางเอง!

ครั้งนี้เห็นการต่อสู้กับตาของตนอย่างแท้จริงแล้ว!

เมื่อครู่มีแวบหนึ่งที่นางคิดว่าฉินซานจะตายด้วยดาบของคนชุดดำเสียแล้ว

“เข้าไปก่อน!”

ฉินซานผลักองค์หญิงหกแล้วหันกลับมาขวางทางคนชุดดำเอาไว้

“ถอย!”

ฉินซานตะคอก ทันทีที่เขาต่อสู้กับคนชุดดำก็พบว่าคนชุดดำมีพลังมากในวรยุทธ นี่มันมิใช่โจรธรรมดาแล้ว!

ด้วยความกลัวว่าทหารองครักษ์จะกระจัดกระจายและพ่ายแพ้ต่อศัตรู เขาจึงสั่งให้พวกเขาเข้ามาใกล้ตน

พวกองครักษ์หลายคนรีบเข้ามาหาฉินซานอย่างรวดเร็วในขณะที่กำลังต่อสู้อยู่

ทหารองครักษ์คนหนึ่งเดินช้าเกินไป จึงถูกจนชุดดำตัดแขนไปข้างหนึ่ง

แขนนั้นลอยไปในอากาศไปโดนหัวขององค์หญิงหกที่ยังคงนิ่งค้างอยู่บนพื้นลุกขึ้นไปไหนมิได้

แขนที่ขาดนั้นยังคงมีเลือดอยู่ ทันใดนั้นเลือดก็เต็มใบหน้าขององค์หญิงหก นางตกใจมากจนกรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง

“ช่วยด้วย… ข้ามิอยากตาย...อู่เวย มาช่วยข้าที...!”

อู่เวยซ่อนตัวอยู่ในมุมหนึ่ง เมื่อเห็นว่านักฆ่าโหดร้ายมาก ไหนเลยจะกล้าออกมา

จะจับโจกต้องจับหัวโจกมันก่อน ต้องจัดการหัวหน้าของนักฆ่าเท่านั้นถึงจะสามารถเอาชนะนักฆ่าคนอื่น ๆ ได้

ยามนี้เมื่อเห็นว่าหัวหน้ามันอดมิได้ที่จะปรากฏตัวออกมา เซียวหลินเทียนจึงแอบถือดาบไว้

“เจ้าเป็นคนของหอเหยี่ยวราตรีรึ?”

เซียวหลินเทียนเอ่ยถามอย่างเย็นชา “ผู้ใดส่งเจ้ามาลอบสังหารข้า?”

“ท่านอ๋องอี้ สิ่งต่าง ๆ ย่อมมีกฎเกณฑ์และหลักศีลธรรม! ท่านคิดว่าข้าจะบอกท่านหรือ?”

หัวหน้านักฆ่ายิ้มอย่างดุร้าย “ครั้งที่แล้วข้าปล่อยให้ท่านหนีไปได้ ครั้งนี้อย่าคิดว่าท่านจะหนีไปได้อีก! มอบชีวิตของท่านมาเสียดี ๆ เถอะ!”

"ที่แท้การลอบสังหารข้าครั้งที่แล้วก็เป็นฝีมือคนของเจ้าด้วยสินะ! ดีมาก… เช่นนั้นเราก็มาชำระบัญชีเก่าและใหม่ไปด้วยกันเลย!"

เซียวหลินเทียนยิ้มเยาะเย้ยพลางตะคอก “จ้าวซวน พวกเจ้าถอยออกไป ให้ข้าจัดการพวกมันเอง!”

“เป็นแค่คนพิการ ยังกล้าพูดจาไร้สาระอีก!”

หัวหน้านักฆ่ายิ้มร้ายพลางเอ่ย “หากท่านอยากตายก็เข้ามาสิ!”