ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 696

เซียวหลินเทียนและท่านจินต้ายังคงสอบสวนนักฆ่าต่อไป

เนื่องจากภารกิจลอบสังหารของทูตซ้ายล้มเหลว หัวหน้าหอจึงส่งทูตขวามาทำภารกิจต่อ

พวกเขาจะต้องเข้าใจอย่างถ่องแท้เสียก่อนจึงจะสามารถรับมือได้ดี!

เซียวหลินเทียนฟังแล้วก็คิดว่า ขาของตนสามารถยืนขึ้นได้แล้ว เรื่องนี้แพร่ออกไป องค์ชายคังและองค์ชายเว่ยก็จะกำจัดเขาอย่างรุนแรงยิ่งขึ้น!

เมื่อคิดว่าพี่ชายทั้งสองหานักฆ่ามาลอบสังหารตนจริง ๆ โดยมิสนใจความเป็นพี่เป็นน้องโดยสิ้นเชิง หยดเลือดและความรักในครอบครัวที่เหลืออยู่เพียงน้อยนิดก็ได้หายไปจนหมดสิ้นแล้ว

ตำแหน่งองค์รัชทายาทสำคัญถึงเพียงนั้นเชียวหรือ?

ถึงกับทำให้พวกเขาลงมือกับตนอย่างเหี้ยมโหดครั้งแล้วครั้งเล่า!

เซียวหลินเทียนแอบสาบานว่า ยิ่งพวกเขาต้องการตำแหน่งนี้มากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งมิยอมให้พวกนั้นสมปรารถนา!

เมื่อก่อนเขาไม่อยากต่อสู้กับพวกเขาเพื่อตำแหน่งนี้ บัดนี้ขาของเขายืนขึ้นได้แล้ว เช่นนั้นเขาก็ต้องต่อสู้เพื่อตำแหน่งนี้… และจะต้องสำเร็จด้วย!

หลังจากวุ่นวายตลอดทั้งคืนจนกระทั่งรุ่งสาง หลิงอวี๋ยังมิได้พักผ่อน นางพาแม่นมมาต้มโจ๊กให้ทุกคน

หลังจากกินเสร็จ เซียวหลินเทียนก็จัดกลุ่มทหารองครักษ์ที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสที่ไม่สามารถติดตามกองทัพได้อีกต่อไปจะถูกส่งไปยังหมู่บ้านใกล้เคียงเพื่อพักฟื้น

ในส่วนของนักฆ่าห้าคน มีสองคนที่ทนต่ออาการบาดเจ็บสาหัสไม่ไหวและเสียชีวิตไปในคืนนั้น

อีกสามคนที่เหลือ เซียวหลินเทียนแอบส่งคนพาพวกเขากลับเมืองหลวงและขังคุกไว้ก่อน รอจนโรคระบาดคลี่คลาย ค่อยพาพวกเขาไปเข้าเฝ้าจักรพรรดิและเผชิญหน้ากับองค์ชายคังกับองค์ชายเว่ย

หลังจากเตรียมการเหล่านี้เรียบร้อยดีแล้ว กองทัพของเซียวหลินเทียนก็เดินทางต่อ

รถม้าของเซียวทงถูกทำลายหลายคัน

ครั้งนี้เซียวหลินเทียนไม่เกรงใจแล้ว ให้นางเก็บข้าวของที่นำติดตัวมา รวมทั้งหมดไว้ในรถม้าสามคัน

เซียวทงเหลือนางกำนัลเพียงคนเดียว จึงทำได้แค่ยอมให้คนของอู่เวยมาช่วยจัดเก็บ

คนส่วนใหญ่ที่อู่เวยนำมาด้วยก็ถูกสังหารด้วยดาบของนักฆ่า ที่เหลืออยู่รวบรวมได้ไม่ถึงสิบคน

พวกเขาเต็มไปด้วยความขุ่นเคืองและไม่เคารพเซียวทงเหมือนเมื่อก่อน หลังจากทำการจัดเก็บข้าวของพร้อมกับด่าทอสาปแช่งไปด้วยเสร็จแล้ว พวกเขาก็ตามกลุ่มของเซียวหลินเทียนไปทันที

เซียวหลินเทียนขี่ม้ากีบขาวอย่างเปิดเผย เขาเดินได้แล้ว จะซ่อนตัวอยู่ในรถม้าอย่างน่าละอายได้เยี่ยงไร!

ซิ่งเอ๋อร์คุกเข่าลงขอบคุณหลิงอวี๋อย่างซาบซึ้ง

สามารถหนีไปจากองค์หญิงหกได้เยี่ยงนี้ ถึงต้องเร่ร่อนในที่ห่างไกลก็ยังเป็นชีวิตที่ดีกว่ามาก!

ฉินรั่วซือที่มองอยู่ด้านข้าง ในใจเกิดความรู้สึกผสมปนเป

องค์หญิงหกไร้เมตตากับตนและสาวใช้ส่วนตัวเยี่ยงนี้ ตอนนั้นนางตาบอดจนคิดได้อย่างไรว่าจะใช้องค์หญิงหกเป็นบันไดปีนขึ้นไปเพื่อชีวิตที่ดีได้!

“เมื่อคืนมิได้นอนทั้งคืน ถึงเวลาพักผ่อนแล้วก็ยังต้องช่วยทหารเปลี่ยนชุด ทุกคนนอนหลับกันสักพักเถอะ!”

หลังจากที่หลิงอวี๋พูดจบ หญิงสาวหลายคนต่างพากันนอนลง บ้างก็เอนตัวพิงกันเพื่อพักผ่อน

หลิงอวี๋ไม่ง่วงนอนเสียทีจึงเปิดผ้าม่านรถแล้วมองออกไป

เซียวหลินเทียนกำลังขี่ม้ากีบขาวอยู่ไม่ไกล เขาสวมชุดเกราะของแม่ทัพใหญ่

ชุดเกราะสีดำแวววาว เข้ากับใบหน้าอันหล่อเหลาของเขา ยิ่งทำให้เขาดูมีพลังและสง่างามมากยิ่งขึ้น

ราวกับเขาสัมผัสได้ว่ามีคนลอบมองเขา เซียวหลินเทียนหันกลับมา เมื่อเขาสบสายตากับหลิงอวี๋ เขาก็คลี่ยิ้มออกมาโดยมิรู้ตัว