“โฮ่ง ๆๆ...”
ไม่นานก็มีเสียงสุนัขเห่าพร้อมกับเสียงฝีเท้าอันวุ่นวายเร่งรีบมาทางนี้...
“แย่แล้ว ผู้คุ้มกันพบเราแล้ว!”
หยางเม่าตกใจหน้าเสีย พลางเอ่ยอย่างวิตกกังวล “พวกมันเลี้ยงหมาป่าดุร้ายไว้สิบกว่าตัว กลุ่มผู้คุ้มกันมีหน้าไม้เหล็กด้วย เราหนีไม่พ้นหรอก…”
เซียวหลินเทียนกลั้นลมหายใจตั้งสติฟังเสียงฝีเท้า ในกลุ่มนี้มีกันอยู่เกือบยี่สิบคน
รวมกับหมาป่าสิบกว่าตัวแล้ว แม้ว่าเขากับจ้าวซวนจะไม่อ่อนแอในเรื่องของวรยุทธ แต่ก็แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะพาหยางเม่าหลบหนีไปได้อย่างปลอดภัย!
อีกทั้งเขามาที่นี่เพื่อรวบรวมหลักฐาน แม้ว่าตอนนี้เขาจะมีหลักฐานแล้ว แต่หลิงอวี๋กับกองทัพที่เหลือก็ยังคงอยู่ในเจ่าจวง ฉินซานก็ถูกตนย้ายไปเป็นสายสืบที่เว่ยโจว เผยอวี้ก็ได้รับบาดเจ็บอีก!
หากที่อยู่ของพวกเขาถูกเปิดเผยตอนนี้ ตนกับจ้าวซวนยังมีเวลาแจ้งให้หลิงอวี๋กับคนอื่น ๆ ทราบหรือไม่?
หากหยางต้าหู่รู้ว่าการกระทำนี้ในครั้งนี้ตนออกโรงด้วยตัวเองเล่า...
ขอเพียงหยางต้าหู่ส่งคนมาปิดกั้นทางกลับไปเจ่าจวงของตนเอง แล้วระดมกองกำลังของช้าหลวงเว่ยโจวกับแม่ทัพเซี่ยมา ก็ทำให้พวกเขาแยกกันแล้วโจมตีได้!
ตอนนี้ศัตรูแข็งแกร่งกว่าตน วิธีเดียวที่จะได้ชัยชนะในตอนสุดท้ายคือการหลีกเลี่ยง เพื่อลดความระวังตัวของพวกหยางต้าหู่!
เช่นนั้นก็ไม่สามารถให้พวกเขารู้ได้ว่าเขามาที่นี่ด้วยตัวเอง!
เมื่อเห็นว่าเสียงเห่าของสุนัขกับฝีเท้าเหล่านั้นเข้ามาใกล้มากขึ้นเรื่อย ๆ เซียวหลินเทียนก็มองที่เท้าของเขา พลางนึกถึงสิ่งที่เสี่ยวอู่กับหยางเม่าบอก
ด้านล่างหลุมศพคือลำธารภูเขา ถ้าตามน้ำไปก็จะอ้อมกลับไปได้...
แม้ว่าด้านล่างจะมีศพผู้ป่วยโรคระบาดอยู่ หากสัมผัสก็จะติดเชื้อโรคระบาดเอาได้ แต่เวลานี้เซียวหลินเทียนไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว!
“กระโดดลงไป…”
เซียวหลินเทียนตัดสินใจทันที
ยังคงมีโอกาสรอดชีวิตหลังจากกระโดดลงไปใต้หลุมศพ แต่หากที่อยู่ของพวกเขาถูกเปิดเผย หลิงอวี๋กับคนอื่น ๆ จะตกอยู่ในอันตราย!
มีคนตะโกนจากด้านบน
“กระโดดลงไป...”
“ลูกธนู… พวกนั้นต้องเป็นสายลับที่ท่านอ๋องอี้ส่งมาแน่ จะปล่อยให้พวกมันมีชีวิตรอดกลับไปรายงานข่าวมิได้!”
ตามคำสั่งของชายคนนี้ ลูกธนูจำนวนนับไม่ถ้วนก็พุ่งออกไปทันที
เซียวหลินเทียนรู้สึกว่าเสียงของชายผู้นี้ฟังดูคุ้นเคย หลังจากคิดดูแล้ว นี่มันหยางหมิงหลานชายของหยางต้าหู่ที่กั้นรั้วไว้มิให้ตนเข้าไปในหมู่บ้านเมื่อกลางวันนี่?
โชคดีที่ระยะของหน้าไม้ไม่เพียงพอ ลูกธนูจึงถูกยิงออกไปแล้วตกลงกลางอากาศ แม้ว่าจะตกลงบนตัวของพวกเซียวหลินเทียน แต่ก็ไม่เจ็บถึงตาย
ลูกธนูยิงไปครู่หนึ่งก่อนที่จะหยุด และด้านบนก็สาปแช่งอย่างโหดเหี้ยม
“หยางอู่ บอกความจริงมา! เมื่อครู่พวกเจ้าบอกอะไรกับสายลับไป!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา
รอ...
นางเอกโดนแผนร้ายไล่ล่าเจ็บตัวจะตายอ่า200+ตอน สุดท้ายจบครึ่งตอน คนร้ายบอกเข้าใจผิด นิยายฟวยไรอ่ะปัญญาอ่อนทั้งเรื่อง...
waitinggg for youuuuuuu...
ความลับยังไม่ได้เปิดเผยเลยค่ะ...
จบแบบนี้ไม่ได้นะคะ...
กลับมาได้เเล้ว...
ขอบคุณนะที่ลงเพิ่ม กำลังสนุกมาก...
คนเขียนกลับมาก๊อนนนน🥹 ทางนี่ใจจะขาดแล้วฮะ...
รอสนุกมาก...
รอ........