ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 739

แม่นางหยางตะโกนใส่หยางซงด้วยความโกรธ

“หยางซง นิวนิวเป็นลูกสาวแท้ ๆ ของเจ้านะ! แม่ของเจ้าปฏิบัติต่อนางเช่นนี้ เจ้ามิจัดการเลยหรือ?”

หยางซงเอ่ยอย่างไม่พอใจ “ท่านแม่ของข้าพูดถูก นางเป็นเพียงแค่ภาระ ทำสิ่งใดมิได้สักอย่าง ต่อไปก็ต้องเก็บเงินไว้เพื่อเป็นสินสอดอีก ขายไปก็ยังมีเงินเลี้ยงดูลูกในท้องของเจ้า!”

แม่นางหยางทนมิไหวอีกต่อไปแล้ว จึงพุ่งเข้าไปตบหน้าหยางซงอย่างแรง

หยางซงถูกตบจนถอยหลังไปหลายก้าว ก็พลันโกรธขึ้นมาและพุ่งไปตบแม่นางหยางล้มลงกับพื้น

เขากำลังจะยกขาขึ้นเตะแม่นางหยางตามความเคยชิน แต่หลี่ว์จงเจ๋อมิสามารถควบคุมความโกรธของตนได้แล้ว เขาพุ่งไปเตะที่ท้องหยางซงจนหยางซงกระเด็นออกไป

“เจ้ามันสัตว์เดรัจฉาน มิเห็นหรือว่าภรรยาของเจ้ากำลังตั้งท้อง? หากยังกล้าตีนางอีก ข้าจะทุบตีสัตว์เดรัจฉานเยี่ยงเจ้าให้ตายเสีย!”

หลี่ว์จงเจ๋อพุ่งเข้าไปอีกครั้งแล้วเตะหยางซงสองที แต่ก็ยังมิพอใจ ต่อยหยางซงไปอีกหลายหมัด

“เจ้าหน้าที่ฆ่าคน!”

แม่หยางปวดใจที่ลูกชายถูกทุบตี จึงกรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง

นางรีบรุดเข้าไปดึงผมของแม่นางหยางและทุบตีพลางดุด่านางด้วย “เจ้ากล้าตีลูกชายข้า ข้าก็จะทุบตีเจ้าให้ตายก่อนเสีย!”

“เถาจื่อ!”

หลิงอวี๋ตะโกนอย่างทนไม่ไหว “อัดพวกนั้นให้ข้าที พวกเขาชอบลงไม้ลงมือมิใช่รึ? เช่นนั้นก็ให้พวกเขาได้ลิ้มรสของการถูกซ้อมดูหน่อย!”

เถาจื่อพุ่งเข้าไปยกแม่หยางขึ้น แล้วต่อยหน้านาง

“ของขาดทุนรึ? เลี้ยงลูกสาวถือว่าเป็นของขาดทุน เช่นนั้นของเก่าแก่เยี่ยงเจ้านับเป็นสิ่งใดเล่า? เจ้าก็เป็นของขาดทุนเช่นกันใช่หรือไม่?”

ตอนที่เถาจื่อยังเด็กมาก ๆ ท่านยายของนางก็ขายนางเพราะว่านางเป็นเด็กผู้หญิงเช่นกัน ทันทีที่นางได้ยินคำพูดของแม่หยาง ก็นึกถึงประสบการณ์ชีวิตของตนขึ้นมาและโกรธมาก

ตอนนี้มีโอกาสแล้ว จะระบายความโกรธทั้งหมดที่มีต่อครอบครัวของตนกับแม่หยางให้หมดสิ้น

หากทารกยังเกิดมาเป็นเด็กผู้หญิงเล่า เช่นนั้นพวกนางสามคนแม่ลูกก็ยังจะต้องทนทุกข์ทรมานน่ะสิ

ตอนนี้พอเห็นหยางซงถูกทุบตีเช่นนี้ก็ยังคงร้องคร่ำครวญจะหย่ากับตนอีก

แม่นางหยางก็ระเบิดทันที นางตะคอกออกไป “หย่ารึ… เจ้าหย่ากับข้าเดี๋ยวนี้เลย!"

“ข้าแต่งงานกับตระกูลหยางของเจ้ามาห้าปีแล้ว ทำงานให้พวกเจ้าเป็นวัวเป็นควาย ทั้งยังต้องอดทนต่อการถูกพวกเจ้ารังแกอีก ข้าจะมีความหวังกระไรกับการใช้ชีวิตเช่นนี้เล่า!”

“วันนี้พวกเจ้ากล้าทำร้ายนิวนิวเช่นนี้ หากเด็กที่เกิดมายังเป็นหญิงอีก เช่นนั้นลูกจะไม่ต้องทนทุกข์ทรมานในใต้หล้านี้หรอกรึ?”

“ข้ามีลูกคนหนึ่งที่ต้องทนทุกข์อยู่แล้ว เหตุใดข้าต้องทำให้ลูกอีกคนต้องทุกข์ด้วย...”

“ข้ามิต้องการเด็กคนนี้อีกต่อไปแล้ว… เจ้าหย่ากับข้าเสีย ต่อไปข้าพานิวนิวออกไปขออาหารกินยังดีกว่าอยู่ในตระกูลหยางของเจ้าเสียอีก!”

แม่นางหยางยื่นมือออกมาชกหน้าท้องตน พอหลิงซวนเรียกสติได่แล้วก็เข้าไปดึงตัวนาง ทว่าเลือดก็ไหลลงมาที่กระโปรงของแม่นางหยางแล้ว...