ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 748

เซียวหลินเทียนครุ่นคิด ไม่นานก็คิดแผนขึ้นมาได้

เขาเอ่ยเสียงขรึม “หลิงอวี๋ มียาพิษชนิดใดที่ทำให้ดูเหมือนติดโรคระบาดได้หรือไม่?”

หลิงอวี๋มองเซียวหลินเทียนอย่างแปลกใจ “ท่านจะแกล้งทำเป็นติดเชื้อหรือ?”

“มิใช่ข้า แต่เป็นหยางจื้อฟาง! เขานำกองกำลังออกมา เป็นโอกาสของเราที่จะจับเขาไว้! แต่เรายังต้องรอกำลังเสริม จึงมิสามารถกระชากหน้ากากเขาได้ทันที!”

เซียวหลินเทียนเอ่ยเสียงขรึม “หากหยางจื้อฟางติดโรคระบาด ข้าสามารถใช้ข้ออ้างที่เว่ยโจวมิสามารถอยู่ได้หากไม่มีเจ้าเมือง แล้วส่งฉินซานไปดูแลเว่ยโจวก่อนชั่วคราว!”

“พวกเขาสามารถโจมตีเราแต่ละคนได้ แล้วเหตุไฉนข้าจะแยกพวกเขาออกจากกันแล้วจัดการมิได้เล่า!”

หลิงอวี๋ใจสั่น พยักหน้าพลางเอ่ย “กักตัวหยางจื้อฟางไว้ที่หออักษรก็ดีเหมือนกัน แต่หม่อมฉันคิดว่ามิเหมาะสมที่จะทำเช่นนั้นในเวลานี้! วันนี้หยางจื้อฟางมิได้เปิดโปงท่าน อาจเป็นเพราะเขาเดาว่าท่านคงมิได้รู้อะไรมาก!”

“แต่หากท่านกักตัวหยางจื้อฟางไว้ ก็เท่ากับบอกพวกเขาว่าท่านได้หลักฐานมาแล้ว!”

“หากเป็นเช่นนี้ แม้ว่าฉินซานจะเข้าไปดูแลเว่ยโจว แต่ท่านก็ต้องแบ่งกำลังให้เข้าไปปราบปรามเว่ยโจวไว้ เรามีกันไม่มาก ถึงเวลานั้นจะดูแลมิทั่วถึงนะเพคะ!”

เซียวหลินเทียนขมวดคิ้ว หลิงอวี๋พูดเรื่องจริง ยามนี้เขาเสียเปรียบที่สุดก็คือมีกองกำลังน้อย และมีหลายสิ่งที่ต้องทำ!

หากไม่พิจารณาทุกอย่างให้รอบคอบ จะต้องเสียหายหนักเป็นแน่!

เซียวหลินเทียนเดินไปเดินมาในห้องพลางครุ่นคิด

หลิงอวี๋กับคนอื่น ๆ มองเขา แล้วก็เป็นกังวล

หลิงอวี๋ไม่มีสิทธิ์พูดอะไรเกี่ยวกับการใช้กองทหารสู้รบ จึงคิดถึงการต่อสู้ในประวัติศาสตร์ ดูว่ามีอะไรที่สามารถช่วยพวกเขาให้พ้นจากปัญหาได้หรือไม่!

เว่ยโจวกับเจ่าจวงอยู่ห่างกันหลายสิบลี้ สิ่งที่เซียวหลินเทียนกังวลในเจ่าจวงคือพวกชาวบ้านผู้บริสุทธิ์อย่างเช่นหยางเม่า!

แต่ภายนอก สิ่งที่เซียวหลินเทียนกังวลคือการถูกล้อมจากแม่ทัพเซี่ยกับกองทัพชายแดน!

“ท่านจินต้ากับเผยอวี้ประจำการอยู่ที่เจ่าจวง แม่ทัพหลี่ว์ เจ้าไปที่กองทัพชายแดนแล้วชักชวนแม่ทัพกู่กับลุงของเจ้าให้โค่นรองผู้บัญชาการอู่ให้ได้!”

เซียวหลินเทียนเอ่ยอย่างมั่นใจ “ขอเพียงกองทัพชายแดนมิลงมือ ทางด้านแม่ทัพเซี่ย ข้ามั่นใจว่าข้าสามารถจัดการเขาได้!”

ท่านจินต้ามองเซียวหลินเทียนอย่างตกใจ “ท่านอ๋อง แม่ทัพเซี่ยมีทหารม้าเกือบสองพันคนายพ่ะย่ะค่ะ ท่านอ๋องวางแผนที่จะนำคนไปจับเขากี่คนหรือ?”

“หนึ่งร้อยคน!” เซียวหลินเทียนเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “ท่านจินต้า ท่านคิดว่าข้าจะเผชิญหน้ากับพวกเขาแบบตัวต่อตัวหรือ?”

“เมื่อครู่ข้านึกออกเรื่องหนึ่ง ภารกิจของแม่ทัพเซี่ยที่ประจำการในเว่ยโจวคือการขุดคลองกับปกป้องคลังพืชผลมิให้เกิดปัญหา!”

“แต่หากคูน้ำพังหรือคลังพืชผลเกิดไฟไหม้ เขาจะยังแบ่งส่งทหารไปช่วยเหลือหยางจื้อฟางได้หรือ?”

เซียวหลินเทียนยิ้มเยาะพลางเอ่ย “เรามิจำเป็นต้องทำลายมากเกินไป แค่ต้องให้เวลาคนของแม่ทัพกู่ควบคุมรองผู้บัญชาการอู่ไว้ แล้วให้ฉินซานคุมเว่ยโจว เมื่อถึงตอนนั้น แม่ทัพเซี่ยก็จะโดดเดี่ยวทำอะไรไม่ถูก แล้วเขาก็จะถูกจับโดยละม่อม!”