ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 796

หลิงหว่านมิกล้าเอ่ยถามฉินซานว่าเกิดอะไรขึ้น กลัวจะไปตอกย้ำเขา นางจึงจัดที่พักให้พวกเขาแล้วไปถามหลู่ชิ่ง

หลู่ชิ่งเล่าเรื่องทุกอย่างที่เจ่าจวงให้หลิงหว่านฟัง แล้วหลิงหว่านก็โกรธจนตัวสั่น

มิน่าวันนี้องค์หญิงหกจึงสงบมาก ที่แท้นางก็ทำสิ่งที่น่ารังเกียจและน่าอายไว้มากมาย รู้สึกผิดสินะ!

“ไฉนนางมิตาย! นางทำร้ายทุกคนเช่นนี้!”

หลิงหว่านมองลู่หนานที่ชีวิตยังแขวนอยู่บนเส้นด้ายแล้วมิรู้ว่าจะด่าองค์หญิงหกเยี่ยงไรดีเลย

หลิงอวี๋ล้มป่วยแล้ว เมื่อมีคนอาศัยอยู่ในศาลาว่าการมากถึงเพียงนี้ หลิงหว่านจึงกลายเป็นคนที่ต้องดูแลเรื่องภายใน

นี่เป็นครั้งแรกที่นางได้เป็นแม่บ้าน นางกังวลไปเสียทุกอย่าง หลิงหว่านถูกบังคับให้เติบโตขึ้นแล้ว

นางมิสามารถทำทุกอย่างเองได้ จึงคิดว่าเกิ่งเสี่ยวหาวเป็นเจ้าของร้านอาหาร ก็เลยลากเกิ่งเสี่ยวหาวไปช่วยนางซื้อของและจัดการอาหาร

สิ่งที่ทำให้หลิงหว่านประหลาดใจอย่างมากก็คือ เกิ่งเสี่ยวหาวพานางรับใช้สองคนที่รู้วรยุทธมาด้วย บอกว่าก่อนหน้านี้รับปากไว้ว่าจะซื้อพวกนางให้หลิงอวี๋

เขาคิดว่าหลิงอวี๋ต้องการความช่วยเหลือตอนออกไปข้างนอก ดังนั้นจึงพาพวกนางมาด้วย

นางรับใช้สองคนนี้ คนหนึ่งชื่อหานเหมย อีกคนหนึ่งชื่อหานอวี้ พวกนางเป็นพี่น้องกัน อายุห่างกันเพียงสองปีเท่านั้น คนหนึ่งอายุสิบห้ากับอีกคนสิบเจ็ดปี

นิสัยของหานเหมยจะคล้ายกับเถาจื่อ นางมิค่อยพูด นิ่งและเก็บตัว มีปานดำบนใบหน้าที่ส่งผลต่อรูปร่างหน้าตาของนาง

หานอวี้เป็นคนช่างพูด มีใบหน้างดงาม และมีไฝแดงที่มุมปากบน

เกิ่งเสี่ยวหาวแนะนำทั้งสองคนให้หลิงหว่านรู้จัก หลิงหว่านดีใจมาก แล้วสั่งงานให้ทั้งสองคนทันที

เวลานี้ ลู่หนานก็ฟื้นแล้วเช่นกัน

หลิงเสี่ยงอาศัยอยู่กับเขาเห็นดังนั้น จึงรีบแจ้งให้หลิงซวนรู้

หลิงซวนเข้ามาดู แม้ว่าลู่หนานจะยังอ่อนแอมาก แต่เขาก็พ้นขีดอันตรายแล้ว หลิงซวนจึงให้หลู่ชิ่งมาดูแลเขา ส่วนตนไปดูแลหลิงอวี๋

แต่ครึ่งชั่วยามผ่านไป ไข้ของหลิงอวี๋ก็ยังคงมิลดลง

หลิงซวนวัดไข้ของหลิงอวี๋ ไข้อยู่ที่สามสิบเก้าองศาครึ่ง นางกังวลมาก “เถาจื่อ เป็นไปมิได้! ยาลดไข้ของคุณหนูได้ผลมาก จะมิได้ผลได้เยี่ยงไร?”

เถาจื่อปลอบใจนาง “รออีกหน่อยเถิด บางทีคุณหนูอาจจะเป็นอย่างที่พวกหมอเฝิงบอกว่าดูดซึมยาไม่ค่อยดี จึงอาจจะเห็นผลได้ช้าไปหน่อย!”

“เช่นนั้นก็รออีกหน่อย!”

หลิงซวนนั่งลงข้างเตียง สาตาทั้งคู่จ้องมองหลิงอวี๋ หลังจากนั้นมินานก็เอื้อมมือไปแตะหน้าผากของหลิงอวี๋

หมอเฝิงเดินผ่านมาเห็นสองคนอยู่ข้างในแล้วมองหลิงอวี๋ด้วยความงุนงง เขาจึงแอบยิ้มอย่างภาคภูมิใจ

จนถึงตอนนี้ ก็ยังไม่มีใครรู้ว่าตนวางยาหลิงอวี๋ หากหลิงอวี๋เสียชีวิตจากพิษในอีกสองวัน ก็จะไม่มีใครสงสัยในตัวเขา

เหอะ ๆ ถึงตอนนั้นเขาก็สามารถกลับไปรายงานความดีความชอบต่อฮองเฮาเว่ยได้แล้ว...