ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 810

เมื่อถึงเวลาเที่ยง อาการของหลิงอวี๋ก็แย่ลง ใบหน้าของนางก็เต็มไปด้วยน้ำค้างแข็งแล้ว

มีรอยน้ำค้างแข็งบนคิ้วของนาง

เซียวหลินเทียนกับหลิงเสี่ยงต่างก็ตกใจเมื่อเห็นสิ่งนี้ พวกเขาไม่มีเวลาสนใจเรื่องความขัดแย้งของกันและกัน แล้วเฝ้าอยู่ข้างเตียงของหลิงอวี๋ด้วยกัน

“เหตุใดพวกของเสี่ยวหาวจึงยังมิพบยาแก้พิษอีก!”

หลิงเสี่ยงรู้สึกถึงความเจ็บปวดของหลิงอวี๋ พลางเดินไปรอบห้องอย่างกังวลใจ

“ข้าได้ส่งคนออกไปตามหาอีกกลุ่มแล้ว น่าจะยังทัน!”

เซียวหลินเทียนกังวลมากจนแทบบ้า เขามองดูท่าทางไร้ชีวิตของหลิงอวี๋ไม่ได้จึงเดินออกไปข้างนอก

“ท่านอ๋อง จู่ ๆ บ่าวก็นึกถึงอะไรบางอย่างได้...”

หลิงซวนวิ่งไปพร้อมกับขวดยาเล็ก ๆ “เมื่อครู่บ่าวกำลังค้นล่วมยาของคุณหนูอยู่ เพื่อจะหายาที่สามารถแก้พิษได้ แล้วบ่าวก็เห็นสิ่งนี้เข้า...”

“นี่คือยาที่คุณหนูเตรียมไว้เพื่อแก้พิษท่านผู้เฒ่ากวนครั้งที่แล้ว บ่าวสงสัยว่าจะให้ยานี้กับคุณหนูก่อนได้หรือไม่ บางทีมันอาจจะบรรเทาอาการของพิษได้!”

“มันจะได้ผลหรือ?”

เซียวหลินเทียนมิกล้าลองอะไรง่าย ๆ ใครจะรู้ว่ากินมันไปแล้วจะเร่งการพัฒนาพิษของหลิงอวี๋หรือไม่!

“น่าจะได้ผลเพคะ! ตอนนั้นคุณหนูบอกว่า ยาเม็ดนี้สกัดจากปลิงกับมีผลหลายอย่างทั้งต่อการแข็งตัวของเลือด และช่วยปรับปรุงการไหลเวียนของเลือด ทั้งยังต่อต้านเนื้องอกด้วย!”

แม้ว่าหลิงซวนจะมิเข้าใจหลักการเฉพาะเจาะจง แต่นางมีความทรงจำที่ดี จดจำสิ่งที่หลิงอวี๋เคยบอกได้ จึงเอ่ย “ถึงอย่างไรคุณหนูก็บอกว่ายามีผลดีมากเพคะ!”

เซียวหลินเทียนยิ้มขมขื่น “ข้าเชื่อในยาที่หลิงอวี๋เตรียมไว้ แต่ข้ามิกล้าเสี่ยง...”

หลิงซวนเข้าใจว่าเซียวหลินเทียนหมายถึงอะไร เมื่อครู่นางแค่คิดที่จะเสี่ยงเพราะนางเห็นว่าหลิงอวี๋อาการไม่ดี

เซียวหลินเทียนรับยาจากหลิงซวนไปแล้วเอาไปให้หลิงเสี่ยงดู

หลิงเสี่ยงฟังแล้วก็มิกล้าตัดสินใจ หากสิ่งนี้ไปเร่งการแพร่กระจายของพิษ เช่นนั้นพวกเขาก็จะฆ่าหลิงอวี๋ไป

“ไม่รอแล้ว!”

หลิงเสี่ยงเอ่ยอย่างกังวล “ใครจะรู้ว่าพวกเขาเจอจินซาหลานหรือไม่ หากพวกเขากลับมามือเปล่าเหมือนหมอเฉินกับคนอื่น ๆ นั่นก็หมายความว่าหลิงหลิงจะตายมิใช่หรือ? ใช้สารสกัดปลิงเถิด...”

“หลิงหลิงหายใจมิออกแล้ว กระหม่อมปล่อยให้หลิงหลิงตายเช่นนี้มิได้!”

เมื่อเซียวหลินเทียนเห็นหลิงอวี๋หายใจรวยริน เขาก็หยิบยาออกมาทันที

หลิงซวนรีบละลายยาแล้วส่งให้หลิงอวี๋กิน ทุกคนในห้องต่างเฝ้าดูการเปลี่ยนแปลงของหลิงอวี๋ด้วยความกลัว กลัวว่าพวกเขาจะแพ้เดิมพัน

โชคดีที่หลิงอวี๋กินไปแล้วมิได้มีอะไรแปลก ๆ เกิดขึ้น

หลิงเสี่ยงรออยู่ครู่หนึ่ง แล้วใช้ใจรู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงของหลิงอวี๋ เขารู้สึกว่าการหายใจของหลิงอวี๋ราบรื่นขึ้น จึงเอ่ยอย่างมีความสุข

“ยานี้ได้ผล หลิงซวน ป้อนให้นางอีกสักหน่อย!”

ครั้งนี้เซียวหลินเทียนพยักหน้าโดยไม่ลังเลแล้ว หลิงซวนรีบละลายยาสองสามเม็ดแล้วป้อนยาทั้งหมดเข้าปากของหลิงอวี๋ด้วยความช่วยเหลือของเถาจื่อ...