ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 820

เซียวหลินเทียนเรียกหาใครมิทันแล้ว หลิงอวี๋บอกว่าเมื่อเผชิญกับสถานการณ์เช่นนี้ ต้องกินยาแก้พิษให้ทันเวลา

มิฉะนั้นพิษจะซึมเข้าสู่กระแสเลือด แล้วเขาจะหัวใจวายและตายได้ในเวลาอันสั้น

เซียวหลินเทียนไม่มีเวลาแม้แต่จะสวมอาภรณ์ เขารีบหยิบยาแก้พิษที่หลิงอวี๋ให้มาแล้วกลืนลงไปทันที

ในช่วงเวลาสั้น ๆ นั้น เซียวหลินเทียนรู้สึกว่าตนมิสามารถยกมือขึ้นได้แล้ว ความรู้สึกเฉื่อยชานั้นแล่นไปทั่วร่างกายอย่างรวดเร็ว

หัวใจเต้นเร็วผิดปกติราวกับว่ามันจะกระโดดออกมาจากอกในไม่ช้านี้

เขารู้สึกเวียนหัวจึงนั่งลงไปบนเก้าอี้

ในตอนที่เซียวหลินเทียนคิดว่าตัวเองจะต้องตายเพราะหัวใจวาย ความรู้สึกเย็น ๆ ที่อธิบายมิได้ก็แพร่กระจายออกมาจากลำคอของเขา

เซียวหลินเทียนรู้สึกว่าความถี่การเต้นของหัวใจของตนลดลงอย่างช้า ๆ และเขาก็มองเห็นสภาพแวดล้อมโดยรอบได้ชัดเจนขึ้น

ยาแก้พิษที่หลิงอวี๋ให้มาออกฤทธิ์แล้ว!

เซียวหลินเทียนเหงื่อท่วมตัว ประสบการณ์ความเป็นความตายในชั่วพริบตา ประสบการณ์ที่ขึ้นจากนรกสู่สวรรค์เช่นนี้เขามิอยากสัมผัสมันอีกแล้วในชีวิตนี้

เซียวหลินเทียนรอจนกลับมาเป็นปกติก่อนถึงตะโกนเรียกด้วยเสียงแหบ “หลู่ชิ่ง!”

หลู่ชิ่งได้ยินก็วิ่งเข้ามา เซียวหลินเทียนสวมอาภรณ์แล้ว จากนั้นจึงเอ่ยเสียงทุ้ม “ไปเชิญพระชายามา แล้วสั่งให้แม่ทัพฉิน แม่ทัพหลู่ และท่านจินต้าเรียกคนทั้งหมดมารวมตัวกัน...”

“เจ้าบอกไปว่าข้าถูกลอบสังหารตายไปแล้ว!”

“พ่ะย่ะค่ะ...” หลู่ชิ่งตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็นึกถึงเรื่องที่เซียวหลินเทียนเตรียมไว้ก่อนหน้านี้ แล้วพยักหน้าทันที เข้าวิ่งออกไปแสร้งทำท่าตื่นตระหนก

“แย่แล้ว… ท่านอ๋องถูกลอบสังหาร! ท่านอ๋อง… ท่านอ๋องสิ้นแล้วในห้องน้ำ...”

หลู่ชิ่งจะร้องไห้ เสียงของเขาดังก้องไปทั่วที่พักอย่างเศร้าใจ

ท่านจินต้ากับจ้าวซวนได้ยินดังนั้นก็ตกใจ รีบวิ่งไปทันที แล้วนึกถึงแผนการก่อนหน้านี้ของเซียวหลินเทียนได้ พวกเขาทั้งสองจึงวิ่งไปด้วยความตื่นตระหนก

ฉินซาน หลี่ว์จงเจ๋อและหลิงอวี๋ก็วิ่งออกมาอย่างรวดเร็วเช่นกัน

เขากลับไปหาหลิงอวี๋ พลางเอ่ยอย่างสงสัย “พระชายา เหตุใดมิพบหรือ โคมไฟนี้ไร้ประโยชน์หรือไม่?”

หลิงอวี๋มั่นใจในโคมไฟของตนมาก จึงเอ่ย “อาจมีคนที่ตกหล่นไปหรือไม่?”

“ท่านอ๋องถูกลอบสังหาร เพียงช่วงระยะเวลาสั้น ๆ เท่านั้น องครักษ์ที่หน้าประตูมิได้สังเกตเห็นสิ่งผิดปกติใด ๆ เลยจึงแจ้งผู้ตรวจการ นี่เป็นการพิสูจน์แล้วว่ามือสังหารมิได้หลบหนีออกไป!”

จู่ ๆ ท่านจินต้าก็เอ่ยเตือน “จ้าวซวน ยังมีหมออีกสองสามคนที่ยังมิได้ตรวจ!”

จ้าวซวนรีบพากลุ่มองครักษ์ของฉินซานไปเรือนที่มีหมอหลายคนอาศัยอยู่ทันที

ดูเหมือนหมอเหล่านั้นจะนอนกันแล้วถูกองครักษ์ปลุกขึ้นมา

หมอหานได้ยินว่าจะตรวจสอบมือสังหารก็มิได้พูดอะไร แต่หมอเฉินกลับตะโกนขึ้นมา

“องครักษ์จ้าว เหตุใดจึงมาตรวจสอบมือสังหารกับพวกเราเล่า? พวกเราล้วนเป็นหมอที่พละกำลังอ่อนแอ ไหนเลยจะมีความสามารถไปลอบสังหารท่านอ๋อง?”