ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 837

เมื่อท่านอดีตเสนาบดีพูดถึงตรงนี้ ก็กระซิบกำชับนาง “เจ้าอย่าให้ใครรู้เด็ดขาดว่าเจ้ามีตำราเล่มนี้อยู่ในมือ!”

“โดยเฉพาะพระชายาเส้า!”

“เหตุใดหรือเจ้าคะ?” หลิงอวี๋ใจสั่น เหตุใดเรื่องนี้จึงเกี่ยวข้องกับพระสนมเส้าอีกแล้ว?

“เจ้ามิรู้หรอกว่าก่อนที่พระชายาเส้าจะเข้ามาในวัง นางกับแม่ของเจ้าเป็นเพื่อนสนิทกัน ว่ากันว่าตอนนั้นพ่อของพระชายาเส้าป่วยหนัก แม่ของเจ้าเป็นคนที่ช่วยพระชายาเส้าตามหาซือคงชวิ่นมารักษาเขา!”

“หลังจากที่พ่อของพระชายาเส้าหายจากอาการป่วยก็อยากให้ซือคงชวิ่นทำงานให้ตนเอง แต่ซือคงชวิ่นจากไปโดยมิบอกลา ด้วยเหตุนี้พ่อของพระชายาเส้าจึงโกรธมาก”

“ได้ยินมาว่าหลังจากซือคงชวิ่นตาย ครอบครัวของพระชายาเส้ายังคงสืบหาที่อยู่ของตำราการแพทย์ ก่อนหน้านี้พระชายาเส้าเรียกแม่ของเจ้าเข้าไปในวัง และยังเลียบ ๆ เคียง ๆ ถามว่าตำราการแพทย์อยู่ในมือของแม่เจ้าหรือไม่!”

ท่านอดีตเสนาบดีเอ่ยอย่างกังวล “หลังจากที่แม่ของเจ้าตาย จวนเสนาบดีเจิ้นหย่วนก็ถูกขโมยขึ้นอยู่หลายครั้ง อาจเป็นเพราะตำราการแพทย์เล่มนี้!”

“ต่อมาคาดว่าเพราะหามิเจอ จวนเสนาบดีเจิ้นหย่วนจึงค่อย ๆ กลับสู่ความสงบ!”

หลิงอวี๋ได้ยินเรื่องนี้ก็ตกใจมาก นางพลิกดูตำราการแพทย์ ซือคงชวิ่นสมกับที่เป็นแพทย์ที่โดดเด่นที่สุดในยุคนี้จริง ๆ โรคและตำรับยาที่เขาบันทึกไว้ล้วนเป็นสิ่งที่รับรองได้จริง

นอกจากนี้ ตำราการแพทย์เล่มนี้ยังมีสูตรลับในการยืดอายุและรักษาความงามอีกด้วย สองสามหน้าสุดท้ายเขียนด้วยอักษรที่หลิงอวี๋ไม่เข้าใจ

หลิงอวี๋รู้สึกว่านี่คือจุดสนใจของพระชายาเส้า

หลิงอวี๋รู้สึกเพียงว่าเรื่องของหลานฮุ่ยจวนเริ่มลึกลับมากขึ้นเรื่อย ๆ แล้ว ก่อนหน้านี้นางคิดว่าจะได้รับคำตอบที่ชัดเจนจากท่านอดีตเสนาบดี แต่มิคาดคิดว่าท่านอดีตเสนาบดีกลับทำให้ตนสงสัยมากขึ้น

“ท่านปู่ ท่านมิคิดว่าการตายของแม่ข้าเป็นเรื่องแปลกหรือ?”

ในที่สุดหลิงอวี๋ก็ถามหัวข้อนี้ จากนั้นนางก็บอกท่านอดีตเสนาบดีทุกอย่างที่หลิงผิงบอกนาง

ท่านอดีตเสนาบดีได้ยินสิ่งนี้สีหน้าก็ดูแย่ลงทันที เขามองหลิงอวี๋อย่างรู้สึกผิด หลังจากนั้นก็เอ่ยอย่างเหนื่อยล้า “ข้าก็เคยสงสัยในสิ่งที่เจ้าพูดถึง...”

“แต่หวางซือ… นางให้กำเนิดลูกสองคนให้หลิงเสียงเซิงพ่อของเจ้า.. .ดังนั้น… ข้า...!”

ท่านอดีตเสนาบดีมิสามารถพูดต่อได้อีก แต่หลิงอวี๋เข้าใจว่าท่านอดีตเสนาบดีหมายถึงอะไร

“ข้าสัญญากับท่าน! ว่าจะมิยุ่งเกี่ยวกับพวกเขา!”

ทันใดนั้น หลิงอวี๋ก็จำเหตุการณ์ในงานฉลองวันพระราชสมภพได้ ท่านอดีตเสนาบดีคุกเข่าลงขอร้ององค์จักรพรรดิเพื่อตนโดยมิคำนึงว่าจะทำให้องค์จักรพรรดิขุ่นเคืองเลย!

ท่านอดีตเสนาบดีมิได้เป็นหนี้ตนเลย นางให้ท่านอดีตเสนาบดีสูญเสียลูกชาย หลานชายและหลานสาวของเขาไปเพราะความผิดของหวางซือมิได้!

เมื่อเห็นว่าหลิงอวี๋รับปาก ท่านอดีตเสนาบดีก็ลุกขึ้นยืนอีกครั้ง คราวนี้ร่างกายของเขางอมากขึ้น เขาเดินโซเซไปที่ด้านหลังเตียงแล้วหยิบถุงผ้าออกมาอีกใบ

เขาหยิบมาอย่างเหนื่อยล้าและมอบให้หลิงอวี๋

“ตอนนั้นข้ากลับมาจากการฝึกทหาร และรู้เรื่องจดหมายการตายของแม่เจ้า ข้าก็รู้สึกเสียใจกับท่านตาของเจ้า สุดท้าย… ข้าก็หาคนไปสืบอย่างลับ ๆ”

“สิ่งเหล่านี้คือคำสารภาพของผู้ที่ใกล้ชิดกับหวางซือ แม่นมเหมา และพวกคนที่ช่วยหวางซือวางยาพิษ!”

“ข้าได้ใช้วิธีต่าง ๆ เพื่อจัดการกับคนเหล่านั้นแล้ว… เหลือก็แต่หวางซือเท่านั้น!”