ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 862

ตอนนั้นหลิงอวี๋เอาที่วางแขนเก้าอี้แทงเข้าไปในตัวของเหล่าเอ้อร์ แต่ด้วยความรีบจึงไม่แน่ใจว่าเหล่าเอ้อร์ตายหรือไม่ จึงบอกได้เพียงว่าได้รับบาดเจ็บ

ท่านอ๋องเฉิงพยักหน้า เซียวหลินเทียนก็พยักหน้าเช่นกัน

หลิงอวี๋อุ้มเฮ่ออันไปที่ห้องโถงอีกด้านอย่างสบายใจ

ทันทีที่เข้าไป หลิงอวี๋ก็รีบเข้าไปในมิติ หยิบเข็มฉีดยาออกมาเจาะเลือด แล้วเอาเลือดของเฮ่ออันบางส่วนไปทำการทดสอบในมิติ

แต่กระทั่งผลการทดสอบออกมาแล้ว กลับพบว่าเฮ่ออันไม่มีร่องรอยการถูกพิษ

หลิงอวี๋ถอดเสื้อผ้าของเฮ่ออันออก แล้วก็พบว่าไม่มีอาการบาดเจ็บภายนอกบนร่างกายของเฮ่ออันเลย

นางยังกังวลอยู่ว่าตนประมาทไปหรือไม่ จึงพลิกตัวเฮ่ออันแล้วตรวจสอบอย่างละเอียด

แต่ร่างกายของเฮ่ออันก็ไม่มีอาการบาดเจ็บภายนอกเลย ยกเว้นรอยช้ำขนาดเท่าเล็บมือบนหน้าอกของเขา

รอยช้ำขนาดเท่าเล็บนี้ ไม่รู้เช่นกันว่าเฮ่ออันไปโดนอะไรมาเมื่อใด หรือว่าจะได้รับบาดเจ็บจากคนลึกลับนั่น!

หลิงอวี๋ลูบ ๆ ดู แต่ก็ไม่มีอะไรผิดปกตินอกจากว่ามีความเย็นเล็กน้อย

หลังจากที่หลิงอวี๋ตรวจเสร็จแล้ว ก็สวมเสื้อผ้าให้กับเฮ่ออัน

เมื่อเห็นว่าเขาหมดสติไม่ฟื้นอยู่เช่นนั้น หลิงอวี๋ก็กังวลว่าเขาจะได้รับบาดเจ็บที่ส่วนหัวหรือไม่

นางตรวจตรงหัวอย่างระมัดระวัง แต่ก็มิพบอะไรเลย

หลิงอวี๋ปวดหัวขึ้นมาทันที ก่อนหน้านี้แม้ว่าหลู่ชิ่งจะเคยถูกชิวเหวินอิงวางยาพิษมาก่อน และก็ตรวจไม่พบสิ่งใดเลยเช่นกัน

แต่หลู่ชิ่งก็ยังคงฟื้นอยู่ แม้ว่าจะดูเฉื่อยชา แต่ก็มิได้หมดสติเหมือนเฮ่ออัน!

หลิงอวี๋ลองฉีดยาเฮ่ออันอยู่หลายครั้ง แต่รอนานกว่าครึ่งชั่วโมงแล้ว เฮ่ออันก็ยังมิตื่นอยู่ดี

ด้านนอกเฮ่อจู้แทบจะรอมิไหวแล้ว จึงตะโกน “หลิงอวี๋ เจ้าช่วยลูกชายของข้าได้หรือไม่? รีบพาลูกชายของข้าออกมาเร็ว ๆ เข้า!”

หลิงอวี๋คุกเข่าลง พลางเอ่ยเสียงเรียบ “ฝ่าบาท สิ่งที่หลิงอวี๋พูดเป็นความจริงเพคะ!”

“มิใช่ว่าหลิงอวี๋ไม่อยากช่วยเฮ่ออัน แต่มิสามารถทำอะไรได้เลยเกี่ยวกับอาการเจ็บป่วยของเฮ่ออันในขณะนี้! ฝ่าบาทโปรดให้เวลาหลิงอวี๋เพิ่มอีกสักหน่อย หลิงอวี๋จะต้องคิดหาทางช่วยชีวิตเฮ่ออันได้อย่างแน่นอน!”

“ฝ่าบาท อย่าฟังข้อแก้ตัวของนางเพคะ! นางแค่อยากจะหนีการลงโทษ!”

ฮองเฮาเว่ยตะโกน “หลิงอวี๋ เจ้าคิดว่าไทเฮาดีต่อเจ้าใช่หรือไม่ จึงอยากไปขอให้ไทเฮาช่วยเจ้า... คราวนี้ไทเฮาไม่มีทางช่วยเจ้าอีกแล้ว! เมื่อครู่ไทเฮาเพิ่งได้ยินเรื่องสภาพการตายของจ่างหนิงแล้ว จึงโกรธมากจนเป็นลมไป!”

“หลิงอวี๋ ไม่มีใครช่วยหญิงเลวทรามเช่นเจ้าได้อีกแล้ว!”

จักรพรรดิอู่อันนึกถึงเมื่อครู่ที่ไทเฮาดูเศร้าสร้อยและเกือบจะเป็นลมไป จึงตะคอกด้วยความโกรธ “ใครก็ได้ พาตัวหลิงอวี๋ออกไปประหาร!”

“ฝ่าบาท...เดี๋ยวก่อนเพคะ หลิงอวี๋ขอให้ท่านอ๋องเฉิงตรวจสอบเรื่องคนชุดดำทั้งสามอยู่มิใช่หรือ ท่านอ๋องเฉิง ตรวจสอบเรื่องนี้แล้วหรือไม่?”

หลิงอวี๋เอ่ยถามอย่างร้อนใจ