ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 872

เรื่องที่ว่าหลิงอวี๋สังหารท่านหญิงจ่างหนิงในวังได้แพร่กระจายไปทั่วทุกแห่งหนในเวลาชั่วข้ามคืน

ป้าสะใภ้ใหญ่ออกไปจ่ายตลาด ครั้นได้ยินข่าวนี้เข้าก็ตกใจจนตัวแข็งทื่อ เมื่อตั้งสติได้ก็รีบกลับบ้านทันที

หลิงหว่านกำลังทำความสะอาดในเรือนอยู่กับเสี่ยวเยี่ยนจื่อ ป้าสะใภ้ใหญ่ก็พุ่งเข้ามาในบ้าน แล้วเอ่ยอย่างรีบร้อน

“หว่านเอ๋อร์ เกิดเรื่องแล้ว! ได้ยินมาว่าเมื่อวานนี้พี่สาวของเจ้าเข้าวัง แล้วสังหารท่านหญิงจ่างหนิงในวัง ทั้งยังทำร้ายลูกชายของเฮ่อจู้รองผู้บัญชาการกองทัพหลวงจนบาดเจ็บอีกด้วย เจ้ารีบไปถามทีว่าเกิดอะไรขึ้น”

“ข้าได้ยินคนพวกนั้นบอกว่าพี่สาวของเจ้าจะถูกพาตัวไปตัดหัวต่อหน้าทุกคนในวันมะรืนนี้!”

“หา!”

หลิงหว่านสะดุ้ง รีบโยนไม้กวาดออกไปแล้วเอ่ย “ข้าจะไปถามว่าเกิดอะไรขึ้น! ข้ามิเชื่อว่าท่านพี่หลิงหลิงจะกล้าฆ่าใครได้! นี่ต้องเข้าใจอะไรผิดพลาดเป็นแน่!”

หลิงหว่านไม่มีเวลาทำความสะอาดตัวเองแล้ว นางวิ่งไปที่ตำหนักอ๋องอี้อย่างบ้าคลั่ง

ในระยะไกล เผยอวี้กำลังคุ้มกันฮูหยินเผยกับน้องสาวกลับบ้าน เมื่อเขาเห็นหลิงหว่านวิ่งอยู่บนถนนโดยมิสนใจภาพลักษณ์เช่นนั้น เผยอวี้ก็ขมวดคิ้ว

สตรีผู้นี้ถึงอย่างไรก็เป็นสตรีที่มาจากตระกูลที่มีฐานะ ตอนที่อยู่ที่เว่ยโจวจะมิสนใจภาพลักษณ์ก็ช่างเถิด แต่เหตุใดอยู่ในเมืองหลวงก็ยังทำตัวมุทะลุเช่นนี้อีกเล่า!

ฮูหยินเผยก็เห็นหลิงหว่านเช่นกัน เมื่อลูกชายจ้องมองนางอยู่ตลอดก็รู้สึกมิสบายใจขึ้นมา

เผยอวี้ออกไปส่งเครื่องยาสมุนไพรคราวนี้ ฮูหยินเผยก็รู้หลังจากนั้นว่าหลิงหว่านก็ไปด้วยเช่นกัน

ในใจฮูหยินเผย หลิงหว่านเป็นสตรีหน้าด้าน!

ปากเอาแต่พร่ำบอกว่าจะมิมาเกาะแกะกับเผยอวี้ แต่ในพริบตานางก็ตามไปเกาะแกะลูกชายของตนถึงที่เว่ยโจวแล้ว!

ดังนั้นฮูหยินเผยจึงรอให้เผยอวี้กลับมา แล้วพาเผยอวี้กลับไปเยี่ยมที่บ้านพ่อแม่ของนางทันที

นางอยากจะรีบเตรียมงานแต่งให้เผยอวี้โดยเร็วที่สุด จะได้หยุดความคิดของหลิงหว่าน

แต่พ่อแม่ของตนเลือกสตรีจากตระกูลร่ำรวยให้เผยอวี้ตั้งหลายคน แต่เผยอวี้หาได้สนใจไม่ เขาจึงรีบบอกกับฮูหยินเผย

ลูกสาวคือลูกตัวน้อยที่สนิทกับแม่ เผยเหลียนเคยได้ยินแม่ของนางเอ่ยถึงหลิงหว่านว่ามาเกาะแกะเผยอวี้อยู่หลายครั้ง นางจึงมิชอบหลิงหว่านอยู่ในใจเช่นกัน

พี่ชายของนางเป็นความภาคภูมิใจของตระกูลเผย มีเพียงสตรีที่ดีที่สุดในเมืองหลวงเท่านั้นที่จะคู่ควรกับเขา

บุตรีของขุนนางผู้กระทำผิดเยี่ยงหลิงหว่านจะคู่ควรได้อย่างไร?

เมื่อได้ยินท่านแม่ว่ากระทบเช่นนั้น เผยเหลียนก็เอ่ยขึ้นอย่างเห็นด้วย “ท่านแม่ สตรีป่าเถื่อนเช่นนี้ ท่านแม่ไปบ่นไปว่านางก็เสียปากเปล่า ๆ เจ้าค่ะ ตราบใดที่ท่านพี่มิได้ชอบนาง ก็หาได้ต้องสนใจไม่ว่าผู้ใดจะแต่งงานกับนาง!”

“ท่านพี่ของข้ามีสายตาที่สูงส่ง ไม่มีทางหลงรักสตรีเช่นนั้นหรอก ใช่หรือไม่ท่านพี่!”

เผยอวี้ขมวดคิ้ว เหลือบมองเผยเหลียนอย่างมิพอใจ พลางเอ่ยอย่างเย็นชา

“เหลียนเอ๋อร์ ถึงอย่างไรเจ้าก็มีการศึกษาที่ดี! เห็นเพียงผิวเผินเช่นนี้ เจ้ามีสิทธิ์อะไรไปบอกว่านางเป็นสตรีป่าเถื่อน?”

“เจ้ารู้จักหลิงหว่านมากเท่าใดกันเชียว? เจ้ารู้หรือว่านางเป็นคนเช่นไร? มิใช่ว่าพี่จะโจมตีเจ้า แต่บุตรีตระกูลร่ำรวยที่ถูกเลี้ยงมาด้วยการเอาอกเอาใจเช่นเจ้า หากไปตกอยู่ในสถานการณ์ของนาง คาดว่าวันเดียวเจ้าก็เอาตัวมิรอดแล้ว!”