ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 881

หลังจากที่ทั้งสองคนออกไปแล้ว หลิงอวี๋ก็พบแนวทางแล้วก็ศึกษาตำราการแพทย์ต่อไป

มิรู้เช่นกันว่าดูไปนานเท่าใดก่อนที่จะได้ยินเสียงฝีเท้าสองคน คนหนึ่งก้าวหนักกับอีกคนก้าวเบา

หลิงอวี๋รีบซ่อนตำราการแพทย์ไว้ในมิติทันที

ทันทีที่ออกมา ก็เห็นร่างคนสองคนยืนอยู่นอกประตูห้องขัง

เป็นหญิงหนึ่งคน และชายหนึ่งคน

ร่างกายของชายผู้นั้นถูกซ่อนอยู่ในความมืด หลิงอวี๋รู้สึกถึงกลิ่นอายที่คุ้นเคยบนร่างกายของเขาทันที

คนลึกลับที่ปรากฏตัวในตำหนักหย่งเหอผู้นั้น!

หลิงอวี๋ตกใจมาก เหตุใดสองคนนี้จึงมาปรากฏตัวในคุกของราชสำนักฝ่ายในได้?

เส้นสายของพระชายาเส้ากว้างไกลมาก!

“หลิงอวี๋…”

ทันทีที่หญิงผู้นั้นเอ่ย หลิงอวี๋ก็ฟังออกเลยว่านี่คือหัวหน้าที่ลักพาตัวตน!

เหตุใดนางจึงออกมาจากวังเล่า?

หลิงอวี๋ตกใจเล็กน้อย เซียวหลินเทียนบอกว่า ในเวลานั้นมีกองทัพหลวงเห็นตงฮุ่ยกับตงจู๋จากตำหนักพระชายาฮุ่ยบริเวณใกล้กับตำหนักหย่งเหอ!

เช่นนั้นหัวหน้าผู้นี้ก็น่าจะเป็นหนึ่งในนั้น

ในเวลานี้หัวหน้าผู้นี้ยังกล้าออกจากวังอีก นี่มิเกรงกลัวเลยหรือ?

หลิงอวี๋มีความสัมพันธ์ที่ดีกับพระชายาเย่ ก่อนหน้านี้นางลืมให้เซียวหลินเทียนไปเตือนองค์ชายเย่ให้ระวังสายลับทั้งสองที่พระชายาเส้าให้ไปอยู่ในตำหนักพระชายาฮุ่ย

“หลิงอวี๋ เรามาที่นี่วันนี้เพื่อให้โอกาสเจ้าอีกครั้ง! ตราบใดที่เจ้ามอบตำราการแพทย์ให้ เราก็จะไว้ชีวิตเจ้า!”

“เจ้าต้องคิดให้ดี ในวันต่อไปหากเจ้ามิสามารถช่วยเฮ่ออันได้ เจ้าก็จะถูกตัดหัว!”

หัวหน้าชุดดำก็คือตงจู๋ เอ่ยอย่างเย็นชา

หลิงอวี๋หัวเราะเยาะพลางเอ่ย “ไว้ชีวิตข้าหรือ? พูดง่าย ๆ เลยแล้วกัน! พวกเจ้าทำงานหนักเพื่อวางกับดักนี้ มิใช่เพราะอยากเอาชีวิตข้าหรอกรึ?”

“ฮ่า ๆ!” หลิงอวี๋อดหัวเราะมิได้

นี่พอเห็นว่าแย่งชิงไปมิได้ก็เลยจะเกลี้ยกล่อมตนเช่นนั้นหรือ?

น่าเสียดายที่วิธีนี้มีประโยชน์กับคนทั่วไป แต่หาใช่สำหรับนางไม่!

ในฐานะจิตวิญญาณยุคปัจจุบัน หลิงอวี๋มิเชื่อเรื่องไร้สาระของความอ่อนเยาว์ และการบำเพ็ญตนจนกลายเป็นเซียนหรอก!

“หัวเราะอะไร? มิเชื่อข้ารึ?”

เก๋อเทียนซือยิ้มพลางเอ่ย “ปีนี้ข้าอายุเกือบหกสิบปีแล้ว แต่เจ้าดูสิว่าข้าดูเหมือนคนอายุหกสิบปีหรือไม่?”

หลิงอวี๋ตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง เทียนซือผู้นี้ดูเหมือนเพิ่งจะอายุสามสิบกว่า มิเหมือนอายุหกสิบปีเลยสักนิด

“สิ่งที่เหล่าสตรีกลัวที่สุดคือความแก่ชราของรูปลักษณ์ภายนอก หากเจ้าเรียนรู้จากข้า เจ้าสามารถรักษารูปลักษณ์ของเจ้าไว้ได้เหมือนข้า!”

“อีกทั้งข้ายังสามารถมอบเกียรติยศกับความมั่งคั่งให้กับเจ้าได้ด้วย! นี่มันมิดีไปกว่าการที่เจ้าทำงานหนักเปิดร้านขายยาหรือ?”

เก๋อเทียนซือเอ่ยอย่างจริงจังและเย้ายวน “ชีวิตของคนธรรมดานั้นมีอายุเพียงมิกี่สิบปี มิใช่ทุกคนที่มีโอกาสมีชีวิตอยู่อย่างอ่อนเยาว์และบำเพ็ญเพียรจนกลายเป็นเซียนได้ หากเจ้ามิได้มีชะตาต้องกันกับข้า ข้าจะไม่มีทางให้โอกาสนี้แก่เจ้า!”