ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 890

ท่านอ๋องเฉิงมองหลิงอวี๋ที่ยังคงหลับตาแน่น แล้วถอนหายใจ “หรือนี่คือประสงค์ของสวรรค์กระนั้นหรือ?”

เขาส่ายหัว มองเวลา จากนั้นก็จัดชุดให้เรียบร้อยแล้วเดินออกไป

หลังจากนั้นมินาน ก็ได้ยินเสียงตะโกนของนักการดังขึ้นมาในราชสำนักฝ่ายใน “เข้าสู่… โถงพิธี!”

ทุกคนต่างก็มีความกังวล

นักการหญิงสองคนเดินเข้ามา ภายใต้คำสั่งของแม่นางเหยียน พวกนางแบกหลิงอวี๋มาบนแผ่นไม้แล้วมาส่งที่ห้องพิจารณาคดี

ฉินซานดูเป็นกังวลมาก หลิงอวี๋ที่หมดสติอยู่เช่นนี้ นางจะปกป้องตัวเองได้เยี่ยงไรเล่า!

หลี่ว์จงเจ๋อก็มาด้วย เมื่อเข้าไปในประตูแล้วเห็นภาพนี้ ใจของเขาก็จมดิ่งลง

เมื่อครู่เขาเพิ่งรบกวนพ่อของเขาให้ช่วยขอร้องเรื่องของหลิงอวี๋

หลี่ว์เซียงส่ายหัวพลางเอ่ย “มิใช่ว่าข้ามิอยากช่วย แต่เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับฮองเฮาเว่ย หากหลิงอวี๋ไม่มีหลักฐานที่จะพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของนาง แม้แต่ไทเฮาก็มิสามารถขอร้องให้หลิงอวี๋ได้!”

“พวกเจ้าเชื่อหลิงอวี๋เถิด! สตรีผู้นั้นเป็นคนฉลาด นางจะต้องพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของนางได้อย่างแน่นอน!”

“อีกอย่าง ท่านอ๋องอี้ก็ทรงปราดเปรื่องเช่นกัน พระองค์จะต้องช่วยหลิงอวี๋ได้แน่!”

หลี่ว์จงเจ๋อรีบเข้ามาด้วยความหวัง ไหนเลยจะคิดว่าจะได้เห็นหลิงอวี๋เป็นเช่นนี้!

หรือหลิงอวี๋ที่ฉลาดมาโดยตลอดจะมิสามารถรอดจากภัยครั้งนี้ไปได้แล้ว?

ทุกคนเดินตามหลิงอวี๋ไปที่ห้องพิจารณาคดีอย่างเงียบ ๆ

ยังมิทันที่จะได้เข้าไปก็ได้ยินเสียงพูดคุยกัน

“หลิงอวี๋เป็นอะไร? หรือนางฆ่าตัวตายเพราะกลัวความผิด?”

“บางทีอาจจงใจแกล้งเป็นลมเพื่อหนีการลงโทษก็เป็นได้!”

“มีท่านอ๋องหงซานอยู่ที่นี่ด้วย แม้ว่าท่านอ๋องเฉิงจะมีความสัมพันธ์ที่ดีกับนาง ก็มิกล้าปกป้องนางหรอก!”

มีคนหัวเราะขึ้นมาเบา ๆ “เฮ่อ ข้ายังรอให้นางถูกตัดสินลงโทษอยู่เลย จะดูนางถูกพระชายาเว่ยลากไปสวมชุดไว้ทุกข์ให้กับท่านหญิงจ่างหนิง!”

“นางเป็นเช่นนี้แล้วจะคุกเข่าเคารพท่านหญิงจ่างหนิงได้เยี่ยงไรเล่า!... ฮ่า ๆ!”

“อันเอ๋อร์ก็จะตายเช่นกัน!”

ในช่วงสองวันที่ผ่านมา ตระกูลเฮ่อได้ตามหาหมอทั้งหมดที่พวกเขาหามาได้ แต่ไม่มีใครสามารถรักษาเฮ่ออันได้เลย!

มีแพทย์คนหนึ่งที่มีความสัมพันธ์ที่ดีกับตระกูลเฮ่อ เขาพูดตรง ๆ อย่างมิกลัวทำให้ตระกูลเฮ่อขุ่นเคืองเลย “ข้าคิดว่าอาการของคุณชายมิสู้ดีนัก! หากยังหาวิธีช่วยเขามิได้ เขาจะอยู่ได้มิกี่วัน!”

วันนี้เดิมทีฮูหยินผู้เฒ่าเฮ่อมิอนุญาตให้เหยียนฮุ่ยพาลูกออกมา!

เป็นเหยียนฮุ่ยเองที่คุกเข่าลงกับพื้นแล้วอ้อนวอน “ท่านย่า แม้แต่หมอในเมืองหลวงก็มิสามารถช่วยอันเอ๋อร์ได้ บางทีหลิงอวี๋อาจจะสามารถช่วยได้หนาเจ้าคะ!”

“ท่านย่า ให้ข้าพาอันเอ๋อร์ไปเถิด! ตราบใดที่ยังมีความหวังแม้เพียงน้อยนิด ข้าก็จะมิยอมแพ้! แม้ว่าจะให้ข้าคุกเข่าขอร้องหลิงอวี๋ ข้าก็จะต้องช่วยอันเอ๋อร์ให้ได้!”

“ดังคำกล่าวที่ว่า คนใกล้ตายจะพูดความจริงและมีจิตใจดี บางทีหลิงอวี๋อาจจะแสดงความเมตตาก่อนที่นางจะตายก็ได้เจ้าค่ะ!”

ฮูหยินผู้เฒ่าเฮ่อถูกเหยียนฮุ่ยรบเร้าจนไม่มีทางเลือก จึงเอ่ยไปอย่างรุนแรง

“ไปเถิด ๆ... แม้ว่าจะช่วยอันเอ๋อร์มิได้ ก็ให้เขาดูคนที่ทำร้ายเขาถูกตัดหัวด้วยตัวเขาเอง เขาจะได้จากไปได้อย่างสบายใจ!”