ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 937

นี่เป็นครั้งแรกที่เซียวหลินเทียนเป็นพ่อสื่อให้ใคร หลังจากเลิกงานเขาก็ลากเผยอวี้ไปดื่มชาที่โรงน้ำชา แต่จะเอ่ยปากอยู่หลายครั้งก็พูดมิออกเสียที

เผยอวี้มองเซียวหลินเทียนอย่างแปลกใจ​แล้วยิ้มหยอกล้อพลางเอ่ย “นี่ท่านจะทำอะไร? อยากพูดสิ่งใดก็พูดมาเถิด!”

“ระหว่างเราสองพี่น้อง​ ยังมีอะไรที่พูดต่อกันมิได้อีกหรือ?”

เซียวหลินเทียนรู้สึกอึดอัดเล็กน้อยแล้วพูดออกไป​ “เจ้าคิดว่าหลิงหว่านเป็นอย่างไรบ้าง?”

“นางก็ดี! นางมีความสามารถแล้วก็มิอ่อนแอ เป็นสตรีที่ดีทีเดียว!” เผยอวี้เอ่ยอย่างสบาย​ ๆ

เซียวหลินเทียนยิ้มขมขื่นพลางเอ่ย “หลิงหว่านเป็นคนดี อาอวี๋ชอบนางมาก! แต่ในมิช้านี้นางจะเดือดร้อนมาก ๆ​ หากทำมิดีก็อาจตายได้!”

เผยอวี้ขมวดคิ้วทันที “เกิดเรื่องอันใดขึ้นหรือพ่ะย่ะค่ะ? ต้องการความช่วยเหลือจากกระหม่อมหรือไม่?”

เซียวหลินเทียนเล่าให้เผยอวี้ฟังถึงสิ่งที่หลิงอวี๋ไปสืบมาจากหลิงเยี่ยน แล้วสุดท้ายก็เอ่ยออกมา

“หากฮองเฮาเว่ยทำตามที่หลิงเยี่ยนบอกจริง ๆ แล้วบังคับให้หลิงหว่านเป็นภรรยาน้อยขององค์ชายเว่ย​ เช่นนั้นหากเพียงหลิงหว่านเข้าตำหนัก​นางจะต้องสิ้นชีพในมิช้าเป็นแน่!”

“ให้ตายสิ… นี่มันจะรังแกกันมากเกินไปแล้ว!”

เผยอวี้ตบฝ่ามือลงบนโต๊ะ​ พลางด่าออกมาด้วยความโกรธ “หลิงเยี่ยนเป็นลูกพี่ลูกน้องของหลิงหว่าน​ ไฉนจึงกล้าทำเรื่องเลวร้ายเช่นนี้! นี่มันเป็นการกลั่นแกล้งกันมิใช่หรือ?”

“รอก่อนเถิด กระหม่อมจะไปหาคนมาจัดการกับนาง!”

เซียวหลินเทียนจับเผยอวี้ไว้​ พลางเอ่ยเสียงทุ้ม “อาอวี๋บอกว่าหลิงเยี่ยนตั้งครรภ์​ มิสามารถลงมืออะไรได้! นอกจากนี้ เจ้าทุบตีเข่นฆ่าเช่นนี้ไปก็มิอาจแก้ปัญหาได้!”

“หากฮองเฮาเว่ยคิดจะทำเรื่องเช่นนั้นจริง ๆ แม้ว่าหลิงเยี่ยนจะตาย​ นางก็จะไม่มีทางปล่อยหลิงหว่านไป​!”

เผยอวี้อารมณ์มิดีสุด​ ๆ​ เขารู้ว่าสิ่งที่เซียวหลินเทียนพูดเป็นเรื่องจริง แต่จะให้เขาดูหลิงหว่านกระโดดลงไปในหลุมไฟกระนั้นหรือ?

“ท่านมาหากระหม่อมเพราะมีวิธีแก้ปัญหาใช่หรือไม่?”

เผยอวี้เอ่ยอย่างคาดหวัง “หากกระหม่อมช่วยเหลืออะไรได้ก็เพียงแค่บอก​มา… กระหม่อมจะช่วยโดยมิลังเลเลย!”

เซียวหลินเทียนเห็นว่าเผยอวี้มุ่งมั่น​ มิได้คิดถึงเรื่องในทางนั้นเลย จึงเอ่ยไปตรง​ ๆ​ “หากมิอยากให้หลิงหว่านเข้าตำหนักองค์ชายเว่ย ก็มีแต่นางจะต้องหาคนมาหมั้นก่อนที่ฮองเฮาเว่ยจะเอ่ยปาก!”

เซียวหลินเทียนเอ่ยเรียบ​ ๆ “ข้ากำลังครุ่นคิดว่า เจ้ากับหลิงหว่านใช้เวลาช่วงหนึ่งอยู่ด้วยกันที่เว่ยโจว พวกเจ้ารู้จักกันและกันแล้ว หากอยู่ด้วยกันได้ก็นับเป็นเรื่องดี ดังนั้นจึงมาถามเจ้าก่อน!”

“หากเจ้ามิเต็มใจก็ช่างเถิด พวกเรามิบังคับ!”

เซียวหลินเทียนดื่มชาในถ้วยเสร็จแล้ว​กำลังจะลุกขึ้นกลับ

“ประเดี๋ยวก่อนพ่ะย่ะค่ะ!”

เผยอวี้รีบคว้าเซียวหลินเทียนไว้ “เรื่องราวมันกะทันหันเกินไป ท่านมาบอกกระหม่อมให้แต่งงานกับนาง กระหม่อมมิได้เตรียมตัวเลยแม้แต่น้อย! ท่านให้กระหม่อมพิจารณา​เรื่องนี้ก่อนเถิด!”

เซียวหลินเทียนมองเขาก่อนจะนั่งลงไปอีกครั้ง​ และถอนหายใจพลางเอ่ย

“เช่นนั้เจ้าบอกข้ามาสักหน่อยว่าจะคิดนานเท่าใด? หนึ่งวันหรือสองสามวัน?”

“เผยอวี้ เรามิกล้าเดิมพัน ใครจะรู้ว่าพรุ่งนี้คำแถลงทางการจะมาที่เรือนหรือไม่ เมื่อถึงตอนนั้นทุกอย่างก็คงสายเกินไปแล้ว!”