ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 942

ตอนที่หลิงอวี๋แจกโจ๊ก นางได้ยินสิ่งที่ฮูหยินเผยพูดกับหลิงหว่านด้วยหูของตนเอง นางจึงรู้ดีถึงความกังวลของหลิงหว่าน

หลิงอวี๋เอ่ยปลอบใจนาง “อย่ากลัวเลย หว่านเอ๋อร์ เจ้ามีพี่คอยสนับสนุนอยู่! หากผฮูหยินเผยปฏิบัติต่อเจ้าอย่างดี พี่ก็จะปฏิบัติต่อพวกเขาอย่างดี!”

“หากพวกเขากล้าทำให้เจ้าลำบาก ข้าจะหาคู่ครองใหม่ให้เจ้า! เรามิได้เจาะจงว่าต้องเป็นตระกูลเผย​ มิจำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับผลได้ผลเสียหรอก!”

หลิงหว่านฝืนยิ้ม นางชอบเผยอวี้จริง​ ๆ

แต่ท่านพี่หลิงหลิงพูดถูก การแต่งงานเป็นเรื่องของการรักกันยาวนาน แม้ว่าตนจะรีบร้อนหมั้นหมาย แต่หากตระกูลเผยมิยินยอมเช่นนั้นตนก็มิสามารถบังคับได้​ ไฉนตอนนี้ต้องคิดแค่จะเอาใจตระกูลเผยเล่า!

ป้าสะใภ้ใหญ่ต้มชาแล้วให้เถาจื่อช่วยฆ่าไก่มาตุ๋น

แต่รอจนถึงตอนอาหารกลางวัน ก็ยังไม่มีคนจากตระกูลเผยมาเยือนเลย

“บางทีตระกูลเผยอาจกำลังเตรียมของสำหรับการหมั้น คงจะมาตอนเที่ยงกระมัง!”

หลิงอวี๋เอ่ยปลอบใจ “พวกเรากินข้าวกันก่อนเถิด!”

หลิงอวี๋ขยิบตาให้สุ่ยหลิง​ สุ่ยหลิงเข้าใจทันที​ แล้วเดินออกไปอย่างเงียบ ๆ

......

หลิงเยี่ยนยังมิรู้อะไรทั้งนั้น นางกำลังรอหวางซือกลับมาที่จวนเสนาบดีอย่างใจจดใจจ่อ

วันนี้ในที่สุดหวางซือก็ขอเข้าวังไปเข้าเฝ้าฮองเฮาเว่ยผ่านหลิงเสียงเซิงได้แล้ว

หลิงเยี่ยนกำลังรอให้หวางซือนำข่าวดีมาให้ตน

ทางด้านหวางซือ ยังคงรออยู่ด้านนอกตำหนักฮองเฮาเว่ย​ รอฮองเฮาเว่ยเรียกเข้าเฝ้า

ฮองเฮาเว่ยหงุดหงิดกับการที่หลิงอวี๋พ้นผิดในครั้งนี้ นางอยากให้บทเรียนหวางซือ​ จึงให้หวางซือยืนนอกตำหนักเป็นเวลาสามชั่วยามก่อนถึงจะเรียกพบหวางซือ

หวางซือโกรธอยู่ในใจแต่มิกล้าบ่นออกมา​ หลังจากตากแดดเป็นเวลาสามชั่วยาม​นางก็เกือบจะเป็นลมไปเลย

หวางซือฝืนพยุงตัวเองเข้าไปคุกเข่าลงบนพื้นทำความเคารพฮองเฮาเว่ย ฮองเฮาเว่ยมิให้นางลุกขึ้น​นางก็รู้สึกขอบคุณ

ขอเพียงตนได้เข้าเฝ้าฮองเฮาเว่ย​ก็มั่นใจว่าจะสามารถเกลี้ยกล่อมฮองเฮาเว่ยให้ตกลงแต่งหลิงเยี่ยนเข้าตำหนักองค์ชายเว่ยได้

“หวางซือ อยากพบข้ามีเรื่องอันใดรึ?”

เมื่อเห็นท่าทางเขินอายของหวางซือ ฮองเฮาเว่ยก็รู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย​ แล้วยิ้มเยาะพลางเอ่ย

สีหน้าของฮองเฮาเว่ยเปลี่ยนไป แม้ว่าหวางซือจะมิได้พูดอย่างชัดเจน แต่ก็ชี้ชัดไปถึงเรื่องที่องค์ชายเว่ยไม่มีทายาท​ และเด็กในท้องของหลิงเยี่ยนนั้นมีค่ามากสำหรับองค์ชายเว่ย!

หากมิยอมรับเยี่ยนเอ๋อร์ เด็กผู้นี้ก็จะถูกตระกูลหลิงเอาไป!

จิตใจของฮองเฮาเว่ยว้าวุ่นทันที แม้ว่าหวางซือจะวางอำนาจ แต่นางก็พูดความจริง

หลังจากที่พระชายาเว่ยให้กำเนิดจ่างหนิง ท้องของนางก็ไม่มีการเปลี่ยนแปลงใด​ ๆ​ มาหลายปีแล้ว!

ส่วนนางสนมในตำหนักองค์ชายเว่ยนั้นก็ไม่มีความเคลื่อนไหวเลย

พระชายาเว่ยอธิษฐานต่อเทพยดา​และพระแล้วแต่ก็ไร้ประโยชน์​ ฮองเฮาเว่ยให้แพทย์หลวงไปตรวจดูองค์ชายเว่ยเงียบ ๆ พวกเขาก็บอกว่าองค์ชายเว่ยไม่มีปัญหาใด​ ๆ!

หากองค์ชายเว่ยไร้ซึ่งทายาท เช่นนั้นจะมีประโยชน์อะไรที่จะได้เป็นองค์รัชทายาทเล่า?

ฮองเฮาเว่ยจ้องมองหวางซือ เมื่อเทียบกับการปล่อยให้องค์ชายเว่ยไร้ทายาทแล้ว การให้ตำแหน่งชายารองกับหลิงเยี่ยนนั้นมินับว่าเป็นอะไรเลย!

นางจะให้หลานชายของตนเกิดมาเป็นลูกอนุมิได้!

แต่ฮองเฮาเว่ยก็ยังคงกลุ้มอยู่ ความแค้นเคืองที่มีต่อตระกูลหลิงนั้นยากที่จะกำจัดไปได้…