ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 950

เลือกเวลามิสู้วันที่เหมาะสม ฮูหยินผู้เฒ่าเผยตัดสินใจขอแต่งงานกับหมั้นหมายพร้อม ๆ กันไปเลย พวกของหมั้นก็ให้พ่อบ้านตระกูลเผยจัดการเตรียมให้ครบ

แม่สื่อก็เขียนหนังสือหมั้นของหลิงหว่านกับเผยอวี้ภายใต้การเร่งของฮูหยินผู้เฒ่าเผยด้วย

เพราะยังหาบิดาของหลิงหว่านมิพบ งานแต่งงานจึงมีกำหนดคร่าว ๆ ในเดือนห้าปีหน้า

หลิงอวี๋ให้สุ่ยหลิงจองโต๊ะกินเลี้ยงสองสามโต๊ะที่ภัตตาคารจี๋เสียง แล้วทั้งสองตระกูลก็จัดงานเลี้ยงหมั้นร่วมกัน

อีกทั้งหลิงอวี๋ยังพาหลิงหว่านกับเผยอวี้ไปเชิญท่านอดีตเสนาบดีด้วยตนเองด้วย

ท่านอดีตเสนาบดีมิรู้เรื่องที่หลิงเยี่ยนกับแม่ของนางทำ ครั้นได้ยินว่าหลิงหว่านหมั้นจึงตกใจ

“เหตุใดจึงเร็วเพียงนี้?”

หลิงหว่านมิอยากให้ท่านอดีตเสนาบดีมิชอบครอบครัวของลุงรองของนาง จึงยิ้มบาง ๆ แล้วเอ่ย “ท่านปู่ หว่านเอ๋อร์หมั้นแล้ววันนี้ ท่านมิดีใจกับหว่านเอ๋อร์หรือเจ้าคะ?”

เผยอวี้ยิ้มอย่างเอาอกเอาใจแล้วเอ่ย “ท่านปู่ ท่านแม่ของข้าคิดว่าอีกมินานข้าจะถูกส่งไปเฝ้าที่ชายแดนแล้ว อยากกำหนดเรื่องการแต่งงานของข้ากับหว่านเอ๋อร์ก่อนที่ข้าจะไป ดังนั้นจึงหมั้นกันก่อนในวันนี้!”

“ท่านปู่ ท่านหาอย่าได้ต้องกังวลขอรับ ข้าจะปฏิบัติต่อหว่านเอ๋อร์เป็นอย่างดีแน่นอน!”

เผยอวี้เป็นคนมีความสามารถ ทั้งยังเป็นแม่ทัพเล็กด้วย ท่านอดีตเสนาบดีเห็นผู้คนมาทั้งชีวิต เขามองออกว่าชายหนุ่มผู้นี้เป็นคนจริง

ท่านอดีตเสนาบดีพอใจกับหลานเขยคนนี้มาก จึงพยักหน้าอย่างมีความสุข

หลิงอวี๋พาหลิงหว่านกับเผยอวี้ไปเชิญหวางซือกับหลิงเสียงเซิง หลิงเสียงเซิงมิรู้เรื่องที่ภรรยากับลูกสาวของเขาทำไว้ แม้ว่าจะมิชอบหลิงหว่านกับหลิงอวี๋ แต่หลานสาวตนหมั้นจะมิสนับสนุนก็คงมิได้

ทว่าหวางซือนั้นสีหน้าเปลี่ยนไปทันที นางมิคาดคิดว่าเมื่อตอนเช้าตนเพิ่งจะได้เข้าวังขอให้ฮองเฮาเว่ยรับหลิงหว่านเป็นอนุภรรยาขององค์ชายเว่ย แต่ในตอนบ่ายหลิงหว่านก็หมั้นหมายเสียแล้ว

นี่มิใช่เรื่องเลวร้ายหรือ?

หากฮองเฮาเว่ยรู้เรื่องนี้ คงจะคิดว่านางกำลังล้อเล่นกับตนเป็นแน่!

เช่นนั้นการตกลงกันว่าหลิงเยี่ยนจะเข้าไปเป็นชายารองในตำหนักองค์ชายเว่ย จะต้องยกเลิกเพราะเรื่องนี้อีกหรือไม่?

“อาอวี๋ เจ้าพูดอะไรกัน? ตอนนั้นที่เจ้าแต่งงาน ก็เอาสินสอดให้แม่เจ้าแล้วมิใช่หรือ? แล้วจะมีร้านที่ใดอีกกัน!”

หวางซือเริ่มไร้ยางอายและตะโกนด้วยความโกรธ “หากเจ้าอยากเป็นคนดี ก็ใช้เงินของเจ้าเองมาสนับสนุนหลิงหว่านสิ ไฉนต้องเอาของครอบครัวด้วยเล่า?”

หลิงอวี๋มิอยากให้เผยอวี้เห็นเรื่องตลกในจวนเสนาบดี จึงให้หลิงหว่านพาเผยอวี้ไปรอที่เรือนของท่านอดีตเสนาบดีก่อน

กระทั่งทั้งสองออกไปข้างนอกแล้ว หลิงอวี๋ก็ก้มหน้าลงแล้วเอ่ย “หวางซือ อย่าหน้าด้านนักเลย! เจ้าคิดว่าข้ามิรู้หรือว่าสินสอดของท่านแม่ข้ามีเท่าใด?”

“ข้ามีรายการสินสอดของท่านแม่อยู่! นอกจากนี้ยังมีสินสอดที่จวนเสนาบดีมอบให้ข้าด้วย!”

“ข้าอยากให้นางแค่สองร้าน เจ้าก็มิพอใจรึ? เหตุใดเล่า หรืออยากให้ข้าเอารายการสินสอดไปขอความยุติธรรมที่ศาลาว่าการกระนั้นรึ?”

หัวใจของหวางซือจมดิ่งลง รายการสินสอดของหลิงอวี๋หรือ? ตอนนั้นนางมิได้ให้หลิงหลานขโมยไปแล้วหรอกหรือ?

เหตุใดหลิงอวี๋ถึงยังมีสินสอดพวกนั้นอยู่ในมืออีก?