ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 978

การแข่งขันยังคงดำเนินต่อไป

คราวนี้เซียวทงส่งลูกกลมอีกครั้ง หลิงอวี๋มองขณะที่นางส่งลูกกลมให้หลิงหว่านอีกครั้ง คราวนี้หลิงหว่านรีบวิ่งไปข้างหน้า แล้วตะลึงใช้หัวโหม่งลูกกลมไปที่ฟางเหยาเหยา

ฟางเหยาเหยาดูเหมือนจะตอบสนองช้าไปครึ่งจังหวะ คนของมู่หรงชิ่งจึงแย่งลูกกลมไปได้อีกครั้งแล้ว

หลิงอวี๋รีบเข้าไปแย่งลูกกลมแล้วเตะไปที่เจียงอวี้ เจียงอวี้ตอบสนองอย่างรวดเร็ว รีบวิ่งไปรับลูกกลมแล้วยิงไกล...

หนึ่งต่อหนึ่ง!

หลิงอวี๋ถอนหายใจโล่งอก ตราบใดที่มิแพ้เยวี่ยใต้ ขยะนี้ก็จะมิตกใส่หัวของฉินตะวันตก...

นางเหลือบมองมู่หรงชิ่งอย่างขอโทษ นี่คือการแข่งขันระหว่างแคว้น เช่นนั้นการแข่งขันจึงต้องมาก่อน และมิตรภาพมาเป็นอันดับสองเท่านั้น

มู่หรงชิ่งมองออกมาก ๆ เมื่อนางเห็นหลิงอวี๋มองมาที่ตน นางก็ยกนิ้วหัวแม่มือขึ้นให้สูง ๆ “พี่หญิงหลิงอวี๋ มิคาดคิดเลยว่าเจ้าจะเตะลูกกลมเก่งถึงเพียงนี้!”

“สู้ ๆ!”

“สู้ ๆ!”

หลิงอวี๋ก็ทำท่าสู้ ๆ ให้นางกลับเช่นกัน

ในการแข่งขันถัดไป เซียวทงจ้องหลิงหว่านส่งลูกกลม ครั้งหนึ่งเตะลูกกลมไปที่หัวของหลิงหว่าน อีกครั้งก็เตะไปที่หลังของหลิงหว่าน

หลังจากผ่านไปหลายครั้งแล้ว สีหน้าของหลิงอวี๋ก็ดูแย่ลงมาก

ต่อให้นางตาบอดก็ยังมองออกเลยว่าเซียวทงจงใจมุ่งเป้าไปที่หลิงหว่าน!

ทว่าหากเซียวทงจะเกลียดก็ควรจะเกลียดตนสิ เกี่ยวอะไรกับหลิงหว่านกัน!?

หลิงอวี๋มิได้คิดถึงความสัมพันธ์ทางด้านชู้สาวเลย และยิ่งมิรู้ว่าเซียวทงกลับมาเมื่อหลวงในระยะเวลาสั้น ๆ ก็หมดรักฉินซานและเริ่มชอบเผยอวี้แล้ว

หลิงหว่านเองก็สับสน ต่อให้นางจะโง่เพียงใดก็มองออกว่าเซียวทงกำลังมุ่งเป้ามาที่ตนอีก

แต่หลิงหว่านกำลังคิดว่า บางทีเซียวทงอาจมิพอใจหลิงอวี๋ แต่มิกล้าที่จะจัดการกับหลิงอวี๋ จึงมาลงที่ตนแทน!

“หว่านเอ๋อร์ เจ้ายังรับไหวหรือไม่? อยากเปลี่ยนตัวหรือไม่!”

หลิงอวี๋อาศัยจังหวะช่องว่างเอ่ยถาม

หลิงหว่านลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ตู้ตงหงอยู่ด้านข้างได้ยินเขาก็ตะโกน “หลิงหว่าน เจ้าจะมิได้เรื่องเช่นนี้มิได้กระมัง? การแข่งขันครึ่งแรกยังมิทันจบก็อยากจะเปลี่ยนตัวแล้วรึ?”

เผยอวี้เห็นดังนั้นก็ตะโกนขึ้นมาอย่างร้อนใจ

องค์ชายหนิงก็ตะโกนเช่นกัน “หยุด...”

หลิงอวี๋ตะลึงอยู่ครู่หนึ่งแล้วรีบวิ่งไปข้างหน้า

เซียวทงอยู่ใกล้ จึงวิ่งไปข้างหน้าก่อนแล้วก็เหยียบไปที่หน้าของหลิงหว่าน

หลิงหว่านถูกเจิงจื่ออวี้กดอยู่ นางจึงไม่มีโอกาสได้หลบ จึงรู้สึกเจ็บปวดอย่างรุนแรงที่แก้มและมีเลือดไหลออกมา

“กรี้ด...ใบหน้าของหลิงหว่านถูกก้อนหินข่วน!” เซียวทงแสร้งทำเป็นตื่นตระหนกพลางตะโกนออกมา “นี่จะทำให้นางเสียโฉมหรือไม่!”

หลิงอวี๋รีบวิ่งเข้าไปร่วมกับเจียงอวี้แล้วช่วยประคองเจิงจื่ออวี้ขึ้นมากัน

หลิงหว่านจึงปรากฏขึ้นมาให้เห็นแล้ว แก้มของนางถูกกรวดบนพื้นข่วนแล้วเลือดก็ไหลออกจากบาดแผลอย่างบ้าคลั่ง

“ข้าขอโทษ… ข้ามิได้ตั้งใจ…” เจิงจื่ออวี้ตะโกนขึ้นมา

ตู้ตงหงเองก็รีบเอ่ย “หลิงหว่าน ข้าก็มิได้ตั้งใจ… ข้าลื่นจึงล้มไปหาเจ้า...”