ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 992

งานเลี้ยงวันเกิดของเซี่ยโฮ่วตานรั่วสิ้นสุดลงไปเช่นนี้

แต่เรื่องการพ่ายแพ้ในการแข่งขันเตะลูกกลมทำให้เกิดผลสืบเนื่องตามมา...

คืนนั้น หลิงอวี๋เหน็ดเหนื่อยมาทั้งวัน หลังจากอาบน้ำเสร็จก็หลับไปที่เรือนบุหงา

ในขณะที่กำลังเคลิ้มหลับอยู่นั้นจู่ ๆ ก็ได้ยินเสียงเคาะประตู

“พระชายา เกิดเรื่องแล้ว ตื่นเร็วเจ้าค่ะ!”

หลิงอวี๋สะดุ้งตื่นขึ้นมาทันที จำได้ว่าเป็นเสียงของเถาจื่อ จึงตะโกน “เข้ามาคุยในนี้!”

เถาจื่อเปิดประตูแล้วเอ่ยอย่างเร่งรีบ “พระชายา คุณหนูอันกับคุณชายอันอยู่ข้างนอกเจ้าค่ะ พวกเขาบอกว่าสวี่เหยียนกินยาพิษฆ่าตัวตาย แม่ของนางไปขอร้องคุณหนูอัน คุณหนูอันสงสารสวี่เหยียนจึงมาขอให้ท่านไปช่วยนางเจ้าค่ะ!”

หา...

หลิงอวี๋ตกใจ รีบแต่งตัวทันที

นางมิคาดคิดว่าสวี่เหยียนจะเปราะบางถึงขนาดที่จะกินยาพิษฆ่าตัวตาย

แต่เมื่อนึกถึงสถานการณ์ในตอนนั้น สวี่เหยียนต่างถูกทุกคนว่าอย่างนั้นอย่างนี้ สตรีผู้มิแยแสเรื่องของใคร จะมีกี่คนที่รับการโจมตีเช่นนี้ได้

หลิงอวี๋รู้สึกผิดเล็กน้อย นางมิเห็นสวี่เหยียนตอนงานเลี้ยง นางยังคิดเลยว่าสวี่เหยียนคงจะมิกล้าสู้หน้าใครจึงไปก่อน

ไหนเลยจะคิดสวี่เหยียนจะกลับไปกินยาพิษฆ่าตัวตายที่บ้าน!

หลิงอวี๋หยิบยาแก้พิษกับเครื่องมือล้างกระเพาะแล้วรีบออกไป

เซียวหลินเทียนก็ได้รับข่าวเช่นกัน เขากังวลว่าตระกูลสวี่จะทำให้หลิงอวี๋ลำบากใจ จึงแต่งตัวแล้วรีบมา

เมื่อออกไปแล้วก็เห็นอันเจ๋อกับอันซินรออยู่อย่างใจจดใจจ่อ พวกเขามิได้นั่งรถม้ามาแต่ขี่ม้ามา

“ท่านพี่หลิงหลิง ขี่ม้าไปเถิด! บิดากับพี่ชายตระกูลสวี่รังเกียจที่สวี่เหยียนทำให้อับอาย เมื่อเห็นว่านางกินยาพิษจึงให้คนส่งนางไปที่หมู่บ้าน!”

อันซินเอ่ยด้วยความโกรธ “แม้ว่าสวี่เหยียนจะทำมิถูก แต่แม้แต่หมามันยังรักลูกตัวเอง แล้วจะส่งนางไปที่หมู่บ้านทั้งที่ยังมิหมดลมหายใจได้เยี่ยงไรเล่า!”

“ฮูหยินสวี่ทำใจมิได้กับการตายของลูกสาว จึงส่งสาวใช้มาขอร้องข้า ข้าจึงทำได้เพียงมาหาท่าน!”

“กล่าวกันว่า สวี่เหยียนเกิดมาได้จากการที่ฮูหยินสวี่วางยาใต้เท้าสวี่เพราะกลัวว่าจะถูกขอหย่า!”

“หลังจากฮูหยินสวี่ผู้นี้ให้กำเนิดสวี่เหยียน​ ก็ย้ายตัวเองไปที่สวนหลังเรือน ฮูหยินสวี่ที่คนจำนวนมากในเมืองหลวงมักจะได้เห็นนั้นคือนางบำเรอ! ฮูหยินสวี่ภรรยาคนแรกนั่นมิค่อยได้โผล่หน้าออกไปข้างนอกหรอก!”

หลิงอวี๋ตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง นางมิรู้ว่าชีวิตของสวี่เหยียนเป็นเช่นนี้

กระทั่งเข้าไปในเรือนแล้วไปจนถึงประตูห้อง ก็ได้ยินเสียงร้องไห้เบา ๆ อยู่ข้างใน

“เหยียนเอ๋อร์ เจ้าต้องอดทนไว้! แม่มีเพียงเจ้าเท่านั้น หากเจ้าตายไป... แม่ก็จะมิอยู่เช่นกัน!”

นางยังมีชีวิตอยู่​ หลิงอวี๋ถอนหายใจโล่งอก​ แล้วรีบเข้าไป

“ฮูหยินสวี่ ข้ามาแล้ว ให้ข้าตรวจดูก่อน!”

หลิงอวี๋มิสนใจที่จะทักทายฮูหยินสวี่​ แล้วรีบพุ่งไปที่เตียง

หน้าอกของสวี่เหยียนสกปรก​ และมีกลิ่นมิพึงประสงค์ออกมาด้วย...