ยอดหมอยาของอ๋องเสียน นิยาย บท 659

บทที่ 659 กองทหารกลับเมือง

ไม่ทันจะออกจากประตูอันหลิงหยุนก็ถูกอุ้มกลับไป ทั้งสองคนลงไปอยู่บนเตียง อันหลิงหยุนรู้สึกหอบ กำลังกายไม่เพียงพอ

กงชิงวี่ก็เหนื่อยล้าจนทนไม่ไหว คิดไม่ถึงว่าผู้หญิงคนนี้จะมีแรงถึงขนาดนี้ แม้ว่าเขาจะมีเรี่ยวแรงมากมาย แต่เขาก็ไม่กล้าจะเผชิญหน้ากับอันหลิงหยุน

อธิบายไม่ถูกเมื่อเขาเห็นดวงตาที่ไม่เชื่อฟังของอันหลิงหยุนเขาก็กลัว!

มันไม่ง่ายที่จะปลอบโยนอันหลิงหยุน ใบหน้าของกงชิงวี่ถูกตบไปอย่างแรง ตบลงไปจนมีรอยประทับไว้

กงชิงวี่ประคองใบหน้าด้วยสองมือหยิบกระจกขึ้นมาดู เมื่อส่องเสร็จก็นำไปวางไว้ด้านข้าง จากนั้นก็นั่งลงด้านข้างแล้วพูดขึ้นว่า “โกรธจนทำร้ายร่างกาย หลิงหยุนทำไมถึงเป็นเช่นนี้”

“ข้าสงสารมู่มิง ที่โกรธตนเอง ถ้าตอนแรกข้าตกลงให้มู่มิงเข้ามาอยู่ในจวนอ๋องเสียน เรื่องร้ายแรงต้องรอให้ข่าวลือผ่านไปก่อน แล้วให้มู่มิงแสดงละครแกล้งตาย แล้วให้นางออกไปจากที่นี่ ก็คงจะไม่เป็นแบบนี้

การต้องแต่งงานกับคนแก่คนหนึ่ง แท้แล้วก็เป็นการทำลายนาง ตอนนี้ ผู้หญิงในวังล้วนแต่ตั้งครรภ์แล้ว แต่นางกลับไม่มีการเคลื่อนไหว

ข้าไม่รู้ว่าจุนเซียวเซียวชอบฮ่องเต้หรือไม่ แต่ข้าดูออกว่า มู่มิงชื่นชอบ

ผู้หญิงที่เริ่มมีความรัก มักจะตกหลุมรักได้ง่าย

ถ้าต้องอาศัยสิ่งนี้ ก็คงดูแย่!”

กงชิงวี่กลับนิ่งสงบลง เมื่อได้ยินคำพูดที่ไม่เคารพของอันหลิงหยุน จึงได้แต่ชำเลืองมองไปที่ประตู

หงเถาลุ่ยหลิ่วไม่กล้าแอบฟัง เมื่อรู้ว่าสามีภรรยากำลังทะเลาะกัน ก็ได้หนีไปนานแล้ว

“เรื่องนี้พูดกับข้าแล้วก็ทิ้งไปซะ อย่าเอาไปพูดต่อในวังหลวง ข้าก็ไม่ใช่คนที่จะปิดแผ่นฟ้าด้วยฝ่ามือ หากฮ่องเต้ได้ยินเข้าข้าก็คงปกป้องเข้าไม่ได้ กงชิงวี่จับมือของอันหลิงหยุน ก็รู้ว่านางไม่สบายใจ จึงพาอันหลิงหยุนเข้ามาไว้ในอ้อมแขน

“ที่นี่คือประเทศต้าเหลียง ซึ่งแตกต่างกับราชวงศ์ของเจ้าที่นั่น ข้ารู้ว่าที่นั่นของเจ้า ฮ่องเต้คือผู้ชายที่ไม่ดี แต่ที่นี่ เป็นเรื่องทำธรรมดามาก

ข้าบอกไปแล้ว หากเป็นข้าก็อาจจะทำเช่นเดียวกัน หากหลิงหยุนไม่สามารถตั้งครรภ์ได้ ข้าก็คงต้องหาวิธีทำให้หลิงหยุนมีลูกให้ได้”

“แล้วเหมือนกันอย่างไร”

“ไม่มีอะไรต่างกัน ฮ่องเต้มีความเจ้าชู้อยู่แต่เดิม พระสนมที่เสียชีวิตอยู่ในวังก็มีมากมาย ไม่ต้องพูดถึงฮ่องเต้ แม้แต่ฮ่องเต้องค์ก่อน ก็มีนางสนมจำนวนนับไม่ถ้วนที่เสียชีวิตอยู่ในวังหลัง ยิ่งไม่ต้องพูดถึงความไม่เป็นธรรมว่าจะมีมากน้อยเพียงใด

เมื่อเทียบกับฮ่องเต้องค์ก่อนแล้ว ฮ่องเต้ยังมีความข้นแค้นกว่ามาก

หลิงหยุนโกรธ เพียงเพราะเรื่องนี้ไปเกี่ยวข้องกับมู่มิง และหากว่าเปลี่ยนเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่มู่มิงล่ะ”

กงชิงวี่พยายามอ่อนโยนอย่างที่สุด แต่อันหลิงหยุนกลับสงบลงแล้วในตอนนี้

นางถอนหายใจด้วยความโล่งอก “ข้าเข้าใจแล้ว”

กงชิงวี่ก้มหน้ามองไปยังอ้อมแขนอย่างทำอะไรไม่ถูก ซึ่งเป็นผู้หญิงที่กำลังขุ่นเคืองอยู่ลึกๆ

“หลิงหยุน ข้าหวังว่าเจ้าจะยอมรับเรื่องทุกอย่างที่นี่ได้ แต่ข้าไม่ต้องการให้เจ้าเข้าไปเกี่ยวข้อง เจ้าเพียงจำไว้ว่า มีข้าอยู่ เจ้าคือพระชายาที่มีความอิสระ เจ้าต้องการทำอะไร เพียงแค่หลีกเลี่ยงคนที่ไม่จำเป็น ก็จะไม่มีเรื่องอะไร

ในหัวใจของข้า ใต้หล้านี้เป็นรากเหง้าของข้า ข้าไม่สามารถตัดขาดได้ และหลิงหยุนคือชีวิตของข้า ข้ายิ่งไม่สามารถทำลายได้

หากต้องจำใจ ข้าไม่ต้องการทำลายใครด้วยน้ำมือของตนเอง!”

อันหลิงหยุนดูหดหู่ “ข้าเข้าใจ”

“อืม”

กงชิงวี่ได้แสดงใบหน้าต่ออันหลิงหยุนทันที และกอดต้นขาด้วยความออดอ้อน “ข้าถูกหลิงหยุนตี จะไปพบเจอใครได้อย่างไร”

“ท่านอ๋อง ข้าเห็นผิวหน้าของเจ้ายิ่งหนาขึ้นเรื่อยๆ หนาจนไปหมดแล้ว นี่ก็น่าสมน้ำหน้าแล้วไหมล่ะ” อันหลิงหยุนดูถูกเบาๆ

กงชิงวี่เอนกายทันที “วันนี้ข้าจะต้องออกจากเมือง ออกไปแบบนี้ จะออกได้อย่างไร”

“ออกจากเมืองหรือ” อันหลิงหยุนสงสัย เพิ่งจะกลับมา จะออกไปอีกแล้วหรือ”

“อ๋องเสียนรบชนะ ฮ่องเต้จะต้องมีรางวัลให้ และก็ไม่รู้ว่ามีใครปล่อยข่าว บอกว่าฮ่องเต้มีความตั้งใจจะตั้งพระชายาให้กับอ๋องเสียน จึงทำให้ผู้หญิงทั้งเมืองหลวงที่ยังไม่ออกเรือนล้วนวิ่งออกมาด้วยความครึกครื้น” อาหยู่มีสีหน้าที่ทำอะไรไม่ถูก มองไปยังอันหลิงหยุน มีเพียงนางที่ยังคงอยู่ในความมืด

อันหลิงหยุนไม่ยอมรับ จึงถามว่า “แล้วพวกผู้ชายที่อยู่ด้านล่างนั้นล่ะ ปกติแล้วก็ไม่เคยเห็น หรือจะมาเตรียมขอร้องแม่ทัพน้อยฮั๋วฉิง”

อาหยู่มองไป “คงจะใช่”

นี่ยังมองไม่ออกอีกหรือ

อันหลิงหยุนพยักหน้า “อืม”

หงเถามองอย่างละเอียด “มองไม่เห็นหรือว่ามีผู้หญิงเลย”

ลุ่ยหลิ่วชะเง้อคอมอง นางก็ยังไม่เห็น

อันหลิงหยุนพูด “คนที่ขี่ม้าสีขาวอยู่ด้านหน้าคือท่านอ๋อง ด้านข้างของท่านอ๋องคือแม่ทัพฮั๋วและอ๋องจู้นหย่ง ด้านหลังของอ๋องจู้นหย่งคือแม่ทัพน้อยหยุนและฮูหยินน้อยหยุน คนที่ตามหลังแม่ทัพฮั๋ว ซึ่งกำลังขี่ม้าสีแดงน้ำตาลอยู่คือแม่ทัพน้อยฮั๋ว”

อาหยู่และคนอื่นๆ มองไปยังคนที่มีท่าทางโดนเด่นและใบหน้างดงามคนหนึ่งด้านหลังของแม่ทัพฮั๋ว

คนผู้นี้สะพายปืนไว้ด้านหลัง บนหลังม้าแขวนดาบเอาไว้ มือทั้งสองกำบังเหียนม้า กำลังมองดูฝูงชน

อันหลิงหยุนถอนหายใจ เหตุใดถึงโตมาเป็นแบบนี้ แม้แต่นางยังใจหวั่นไหว นับประสาอะไรกับผู้ชาย

เพื่อไม่ให้ตนเองละอายใจต่อฮั๋วฉิง อันหลิงหยุนจึงได้แต่รีบมองไปยังกงชิงวี่ที่อยู่ด้านหน้า วันนี้กงชิงวี่ก็แต่งตัวดีเช่นกัน แม้ว่าจะใส่เสื้อเกราะ แต่เขาก็ยังเต็มไปด้วยความกล้าหาญอย่างวีรบุรุษ เสื้อผ้าขาวดุจหิมะ ใบหน้าดูโดดเด่น นั่งตัวตรงกวาดสายตามองฝูงชนอย่างเงียบๆ

ตำแหน่งของอันหลิงหยุน หลบหลีกการมองเห็นนางของคนที่อยู่ด้านล่างได้อย่างพอดี กงชิงวี่จึงมองไม่เห็นอันหลิงหยุน จึงกำลังมองหา

ในขณะนี้ ฮั๋วฉิงที่อยู่ด้านหลังก็ได้เตะไปที่ท้องของม้าหนึ่งครั้ง ก็ได้มาถึงด้านหลังของกงชิงวี่ จากนั้นก็มองไปยังสิ่งที่กงชิงวี่กำลังมอง และพูดขึ้น

ทั้งสองคนอยู่ใกล้กันมาก จนทำให้คนอื่นอดจินตนาการไม่ได้!

หงเถาและลุ่ยหลิ่วทั้งสองก็ทำสีหน้าที่ดูไม่ดี!