ยอดหมอยาของอ๋องเสียน นิยาย บท 801

บทที่801 ทำไมข้าต้องชอบเจ้า 

สีหน้าของเฟยยิงแย่สุดๆ: “ข้าจะไปหาเขา”

เฟยยิงจะเดินไปก็ถูกกงชิงวี่เรียกไว้: “เสียสตินั้นมันมีวิธี เจ้าอยู่ปกป้องพระชายา พระชายาเป็นหมอเทพ ยังกลัวจะเสียสติหรือ?”

“……”เฟยยิงเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง หันกลับมามองกงชิงวี่: “เรื่องจริงหรือ?”

“จริงสิ!”

กงชิงวี่มองเฟิงอู๋ฉิงและคนอื่นๆ: “ข้าจะไปวันนี้ อาการป่วยขององค์ชายสามและฮ่องเต้หนานอี้ ข้าจะถามหลิงหยุนให้ชัดเจนก่อน แล้วค่อยวางแผน สำหรับหวูโยกั๋ว ไม่มีเรื่องอะไรก็กลับไปเถอะ”

กงชิงวี่ดึงเจ้าของร่างเดิมกลับห้อง เจ้าของร่างเดิมนั่งลงเงียบๆมองนอกประตู

คนนอกประตูไม่ยอมไป แต่นางกลับพูดเยาะเย้ยตัวเองว่า: “ข้าคิดว่ามันไม่ได้แย่ขนาดนั้น แต่ทำไมตอนนั้นมันแสนจะทนนักหล่ะ?

เดินบนถนน ก็ถูกคนมองว่าเป็นหนู หลีกหนีกันแทบไม่ทัน?

“……”กงชิงวี่ไม่ได้พูดอะไร อดีตของเจ้าของร่างเดิม เขาเคยได้ยินหมด นางไม่เหมาะที่จะเติบโตในเมืองหลวงนี้

คนด้านนอกไม่ไป กงชิงวี่ก็ไม่ไป เมื่อรับปากแล้วว่าจะต้องถามอันหลิงหยุนเกี่ยวกับอาการป่วยขององค์ชายสามและฮ่องเต้หนานอี้แล้ว ก็ต้องถาม

“ตอนนี้หลิงหยุนเป็นอย่างไรบ้าง สามารถที่จะถามนางได้ไหมว่าวางแผนเรื่องเกี่ยวกับอาการป่วยของฮ่องเต้หนานอี้และซูมู่หรงอย่างไร?”กงชิงวี่นั่งลงอย่างอดทน คิดอยากให้อันหลิงหยุนออกมา

แต่เจ้าของร่างเดิมกลับพูดว่า: “ดำเนินตามความหมายของท่านอ๋อง ในห่อของ ของหลิงหยุนมียาน้ำอยู่ หยิบออกมาให้พวกเขาดื่มก่อน มันสามารถบรรเทาความเจ็บปวดของพวกเขาได้ หลิงหยุนต้องการให้ท่านอ๋องพาข้าไปหาเสินหยุนเจ๋ก่อน”

สีหน้าของกงชิงวี่เย็นชา: “ไม่รู้จักผิดชอบชั่วดีจริงๆ!”

เจ้าของร่างเดิมยิ้มเรียบๆ: “แล้วก็ หลิงหยุนบอกว่า นางอยากพักผ่อนสักสองสามวัน ให้ท่านอ๋องดูแลข้าดีๆ หากข้ามีเรื่องไม่ดีอะไรเกินขึ้น นั่นเป็นเรื่องของท่านอ๋อง รอนางกลับมา นางจะมาคิดบัญชีกับท่านอ๋อง”

กงชิงวี่หน้าบึ้ง: “นางกล้า!”

“นั่นข้าก็ไม่รู้ แต่ท่านอ๋องลองดูได้!”เจ้าของร่างเดิมขู่กลายๆ ใบหน้าของกงชิงวี่เย็นชา ในใจก็ยิ่งโมโห รอหลิงหยุนกลับมาจะคิดบัญชี

“ท่านอ๋อง พวกเราออกเดินทางวันนี้ ซูมู่หรงและจุนโม่ซ่างนั้นจัดการได้ง่าย คนนึงโง่ คนนึงงี่เง่า เฟิงอู๋ฉิงนั่น แม้เขาจะดูตุ้งติ้งไม่สำคัญ แต่เขาก็จัดการยากที่สุด ดังที่กล่าวกันว่า หมาที่ไม่เห่าแต่ตอนกัด กัดเอาตาย!”

“……”กงชิงวี่ตัวสั่น นี่คือเจ้าของร่างเดิมหรือ?

ร้ายกาจกว่าอันหลิงหยุนอีก พูดจาอะไรร้ายขนาดนี้?

กงชิงวี่ยกน้ำขึ้นมาดื่ม: “เจ้าสามารถจัดการจุนโม่ซ่างและซูมู่หรง?”

“ได้แน่นอน!” เจ้าของร่างเดิมเต็มไปด้วยความมั่นใจ

กงชิงวี่ถามว่า: “เจ้าจะไม่ทำเรื่องไม่เหมาะใช่ไหม?”

“ไม่ทำ”

“งั้นข้าจะจัดการเฟิงอู๋ฉิง!”

“ได้!”เจ้าของร่างเดิมตอบรับเต็มปาก ตาเป็นประกาย

กงชิงวี่ถาม: “ถ้าเจ้าแพ้หล่ะ?”

“ข้าก็ให้หลิงหยุนออกมา!”

“คำไหนคำนั้น!”

กงชิงวี่ชอบฟังคำนี้ ลุกยืนขึ้นแล้วออกประตูไปจัดการเฟิงอู๋ฉิง

เจ้าของร่างเดิมเองก็ลุกขึ้นออกไปข้างนอก กงชิงวี่จัดการเฟิงอู๋ฉิงกลับมา เจ้าของร่างเดิมกำลังเตรียมเรียบร้อย พับห่อเล็กๆในมือ ยืนอยู่ข้างเฟยยิง สวมชุดสีแดง ราวกับเป็นหญิงที่เพิ่งแต่งงาน สีแดงท่าทางสวยงาม เงียบสงบ

กงชิงวี่ตะลึง เอ่ยถามว่า: “ทำไมถึงแต่งตัวเช่นนี้?”

“ชอบก็ใส่ หากท่านอ๋องจัดการเสร็จแล้ว พวกเราก็ไปกันเถอะ”

“ได้”

กงชิงวี่เตรียมรถม้า แต่เจ้าของร่างเดิมบอกว่ารถม้านั้นช้าไป ขี่ม้าไปดีกว่า

เจ้าของร่างเดิมไม่สนใจ ยิ่งขี่เร็วขึ้น

กงชิงวี่ไปเป็นเพื่อนเจ้าของร่างเดิมทั้งขึ้นเขา ข้ามสันเขา ผ่านป่า จนถึงลำธารไม่ได้หยุด พุ่งทะยานไปเรื่อย เฟยยิงที่ตกใจ ตะโกนมาจากด้านข้างว่า: “ท่านอ๋อง ผ่านไปโดยไม่ทดลองหยั่งเชิงอะไรเลยจะเกิดเรื่องได้ง่ายๆนะ”

“เฟยยิง คิดหาวิธีไปตรวจสอบด้านหน้า ถ้ามีที่ไม่ดีก็ข้ามแม่น้ำไป”กงชิงวี่ข้ามแม่น้ำไปอย่างรวดเร็ว เขากังวลว่าเจ้าของร่างเดิมจะเกิดเรื่อง ทำอันหลิงหยุนล้ม

แม่น้ำไม่กว้างมาก แต่เจ้าของร่างเดิมนั้นเร็วไป เรียกได้ว่ากงชิงวี่นั้นกังวล

ระหว่างทางเจ้าของร่างเดิมพลิกตัวลงจากม้าอย่างคล่องแคล่ว โยนบังเหียนม้าทิ้ง และพูดว่า: “ไปเล่นข้างๆ กินอิ่มแล้วออกเดินทาง

กงชิงวี่ลงจากม้า มองม้าที่ไปกินหญ้าอย่างเชื่อฟังแว็บนึง ก็หันไปมองเจ้าของร่างเดิมที่ใบหน้ามีเลือดฝาดก็ตื่นตะลึง

ถ้าตอนนั้นเป็นผู้หญิงเช่นนี้ บางทีเขาอาจจะไม่บีบคอ!

เมื่อคิดถึงอะไรพวกนี้กงชิงวี่ก็ส่ายๆหัว นั่นมันเป็นไปไม่ได้ ใจของเขามีเพียงหลิงหยุน ถ้าไม่บีบคอเจ้าของร่างเดิม จะเอาหลิงหยุนกลับมาได้อย่างไร!

เจ้าของร่างเดิมเดินไปข้างน้ำ เปิดเสื้อคลุมออก คิดจะกอบน้ำขึ้นเพื่อดื่ม แต่ก็ถูกกงชิงวี่เรียกไว้: “ช้าก่อน!”

เจ้าของร่างเดิมเงยหน้า กงชิงวี่ดึงนางมาอีกฝั่ง

เจ้าของร่างเดิมจะพูด กงชิงวี่ก็เอาน้ำให้นาง: “ดื่มซะ หลิงหยุนบอกว่าในน้ำนั้นไม่สะอาด มีปรสิตอยู่”

เจ้าของร่างเดิมพูดไม่ออก แต่ก็หยิบถุงน้ำไปเปิดฝาแล้วดื่ม

ดื่มเสร็จก็ส่งให้กงชิงวี่: “ท่านอ๋อง ทำไมท่านไม่ชอบข้า?”

สีหน้าของกงชิงวี่แย่ที่สุด: “ทำไมข้าต้องชอบเจ้า?”

“ที่แท้ท่านก็เหมือนกับผู้ชายอื่นๆ ล้วนเป็นคนที่เคร่งครัดทำตามกฎเกณฑ์ในทุกสิ่ง หลิงหยุนตาบอดที่ไปชอบท่าน”

เจ้าของร่างเดิมหมุนตัวเดินไปข้างหน้า ท้องฟ้ามืดเส้นทางยาวไกลนางก็ไม่กลัว ขณะเดินก็ยังฮัมเพลงไปด้วย