ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1076

ก่อนที่จะรู้ตัวเทศกาลไหว้พระจันทร์ใกล้เข้ามาทุกทีแล้ว

ขณะที่ซูโหยวนำเครื่องแต่งกายจากศาลารุ้งเมฆามาถามนางว่าอีกสองวันข้างหน้าจะแต่งกายอย่างไรไปร่วมงานเลี้ยงในวัง

ลั่วชิงยวนก็พลันนึกถึงเหตุการณ์ในงานเลี้ยงเมื่อปีที่แล้ว

จึงมิปรารถนาจะเข้าวังอีก

นางจึงไปยังห้องตำรา

แล้วพบว่าฟู่เฉินหวนกำลังตรวจสอบเอกสารทางการอยู่

“อีกสองวันก็ถึงงานเลี้ยงไหว้พระจันทร์ในวังแล้วเพคะ”

ฟู่เฉินหวนมิได้เงยหน้าขึ้นมอง เพียงแค่ตอบรับว่า “อืม” เสียงเบา

ลั่วชิงยวนนั่งลงบนเก้าอี้ แล้วยกแขนขึ้นบดหมึกอย่างเบื่อหน่าย “หม่อมฉันขอมิไปนะเพคะ”

“อืม”

ลั่วชิงยวนคว้าเอกสารทางการจากมือฟู่เฉินหวนมาถือไว้ แล้วพูดทีละคำ “หม่อมฉันบอกว่าหม่อมฉันขอมิไป”

ฟู่เฉินหวนพยักหน้ารับแล้วตอบด้วยสีหน้าเรียบเฉย “รู้แล้ว”

แล้วก็หยิบเอกสารทางการกลับมาอ่านต่อ

“มิอยากไปก็มิต้องไป บังเอิญว่าข้าก็มิอยากจะไปเช่นกัน”

ลั่วชิงยวนรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยเมื่อได้ฟังดังนั้น

เมื่อเห็นฟู่เฉินหวนกำลังหมกมุ่นอยู่กับงาน นางก็มิได้รบกวน และลุกขึ้นจากที่นั่งเดินออกไปจากห้องตำรา

แล้วถามซูโหยวว่า “ก่อนหน้านี้ท่านอ๋องเคยไปร่วมงานเลี้ยงไหว้พระจันทร์ในวังหรือไม่?”

ซูโหยวตอบว่า “เทศกาลไหว้พระจันทร์เป็นเทศกาลแห่งการพบปะกัน ก่อนหน้านี้ท่านเสด็จไปร่วมงานทุกปีขอรับ”

“ยิ่งไปกว่านั้นคือท่านเป็นทั้งองค์ชายและยังเป็นอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนด้วย ถือว่ามีฐานันดรสูงศักดิ์และยังควบคุมกองทัพ เกรงว่าพวกตระกูลเหยียนจะใช้โอกาสนี้สร้างความวุ่นวาย ดังนั้นท่านจึงต้องเสด็จไปร่วมงานทุกปีขอรับ”

ลั่วชิงยวนนิ่งอึ้งไปครู่หนึ่ง “แล้วเมื่อครู่นี้เขา...”

ช่างเถิด เขาคงจะไปอยู่ดี

อย่างไรเสียเขาก็รับปากแล้วว่านางมิจำเป็นต้องไป

เทศกาลไหว้พระจันทร์ปีนี้จะพาลั่วอวิ๋นสี่ไปฉลองที่ซีหยาง

ต่อมาลั่วชิงยวนจึงพาจือเฉาออกไป เนื่องจากเป็นวันสำคัญจึงควรเตรียมของกำนัลไว้บ้าง

ฟู่เฉินหวนตรวจทานเอกสารเสร็จแล้วก็รีบออกไปข้างนอกเช่นกัน

ที่ตรอกมืด เงาร่างหนึ่งที่เฝ้าดูความเคลื่อนไหวในตำหนักอ๋องมาตลอดลอบเข้าไปในบริเวณสวนหลังตำหนัก

ในเรือนหลังหนึ่ง เสียงลั่วเยวี่ยอิงเคาะประตูดังชัดเจน

“ปล่อยข้าออกไปนะ! ท่านอ๋องสั่งให้พวกเจ้ากักขังข้าไว้หรือ! ปล่อยข้าออกไป!”

ไม่มีใครสนใจลั่วเยวี่ยอิงเลย

สีหน้าของลั่วเยวี่ยอิงเปลี่ยนไปเมื่อได้ฟังดังนั้น นางคว้าแขนเหยียนหน่ายซินไว้ “เจ้าช่วยข้าได้หรือ?”

เหยียนหน่ายซินสะบัดมือออกด้วยความรังเกียจเล็กน้อย

แล้วก็หยิบขวดยาออกมาส่งให้นาง “เทสิ่งนี้ลงในสุรา เจ้าก็จะได้สมใจปรารถนา”

“ทหารนอกประตูเหล่านั้นจะหลับไปจนถึงรุ่งเช้า เจ้ามีโอกาสเพียงคืนนี้คืนเดียว”

ลั่วเยวี่ยอิงตกตะลึงเล็กน้อย แต่ก็รับขวดยาไว้

“แต่... ท่านอ๋องจะได้กลิ่นหรือไม่?”

“อย่าห่วง ยานี้ฤทธิ์มิแรง แม้แต่คนที่อยู่กับยาสมุนไพรมาตลอดชีวิตก็ยังมิได้กลิ่น”

“ดังนั้นก็ขึ้นอยู่กับฝีมือของเจ้าแล้ว”

เหยียนหน่ายซินพูดพลางตบไหล่ลั่วเยวี่ยอิง “อย่างไรฟู่เฉินหวนชอบก็เจ้าอยู่แล้ว มิจำเป็นต้องใช้ความพยายามมากนักหรอก ปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติก็พอ”

ลั่วเยวี่ยอิงกำขวดยาไว้แน่น

โอกาสที่จะพลิกสถานการณ์อยู่ตรงหน้าแล้ว!

นางมิสามารถถูกกักขังไว้ให้ลั่วชิงยวนดูดเลือดได้ตลอดไป เพราะหากเป็นเช่นนั้นนางก็จะตายในที่สุด!

“เหตุใดเจ้าถึงช่วยข้า?” ลั่วเยวี่ยอิงมองเหยียนหน่ายซินด้วยความสงสัย

ดวงตาของเหยียนหน่ายซินฉายแววเย็นชาขณะกล่าวเสียงเบา “มิต้องถามมาก”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย